Vandaag schrijf ik, Liesbeth zus van Hanneke, een stukje voor de weblog. Samen met dochter Saskia varen wij twee weken met Hanneke en Nils mee. Wij hebben een leuke en gezellige vakantie. Het klikt en dat is fijn. Af en toe bekruipt mij het Zwitserleven gevoel. ’s Avonds genieten we van de rust bij het schijnsel van de maan een glaasje wijn op het terras van ons buiten, wat helemaal van ons is. Meestal hebben we dan een prachtig uitzicht op de boulevard van een klein mooi stadje.
Het is genieten om te zeilen langs de prachtige kusten van Noord- West Spanje. De Ria‘s zijn schitterend. Ze zijn te vergelijken met de kusten van de Griekse eilanden. Het zijn kilometers brede baaien, waar overal prachtige bebouwing is. Er is weinig horizon vervuiling; huizen met mooie rode daken. Er staan nauwelijks flats. We komen veel aardige Spaanse mensen tegen, die je helpen en blij worden van de moeite die je doet om een paar Spaans woorden te spreken. Je kunt er heel rustig zeilen. Hier weten ze niet wat het is om het vak van de jachthaven vol te knopen met boten tot het vak vol is. Het bordje ‘Jachthaven vol ‘ moet hier nog geschreven worden. Uitwijken voor een andere zeilboot overkomt je niet . Met zo weinig zeilers zijn we. Het is wel belangrijk om alert te blijven. Vissersbootjes, maar vooral netten, zijn er steeds. De ene keer zijn we alerter dan de andere keer.
Wij hebben mooie dagen. Ik vind het zeilen op deze comfortabele catamaran wel een prachtige ervaring. Veel gaat automatisch. Het bedienen van de zeilen gaat bijna helemaal vanuit de kuip. De elektrische lier maakt het heel makkelijk om de zeilen te bedienen. De stuurautomaat doet het meeste werk.Het uitzetten van de koers en het bepalen van de stand van de zeilen aan de hand van de wind is naar mijn beleving omringd met heel erg veel apparatuur. Een vooruitkijkende dieptemeter vind ik wel heel vernuftig klinken. Natuurlijk is er de plotter met een binnen- en buitenscherm. En wat dies meer zij.
Gelukkig is en blijft nu ook bij het zeilen het voelen van , het omgaan met en het anticiperen op de wind het belangrijkste. Heerlijk vind ik het dan ook om met mooi weer met wind zoveel buiten te zijn.
En dan heb ik het nog niet gehad over de manieren , die er op de boot zijn om contact te houden. Thuis doen we dit met telefoon en internet. Hier is het wat uitgebreider. Zoals korte golf, portofoons en iridium (satelliet telefoon). De energievoorziening heeft meer aandacht dan bij ons thuis. Omvormers die 12 volt van de boot accu naar 220 volt. omzetten. Dit is belangrijk om de gewone electrische aparaten te bedien zoals opladers van fototoestellen en mobiele telefoons.
En dan is er nog de discussie over watermakers (van zout water zoet water maken) en generator (electriciteit van diesel maken). Maar ja een gewone vliegenmepper ontbreekt.
Lezend over de oceaan
23 juli zijn we in Muros aangekomen en voor anker gegaan. Een mooi pittoresk oud stadje in de Ria. 
Op de boot gegeten, spelletje gedaan en gelezen. Eigenlijk het vaste ritueel. De volgende dag een rustig dagje. In het leuke stadje gewandeld. Nieuw kleren voor Hanneke gekocht. Die heeft ze nodig, nu ze bijna alles weg heeft gedaan. Daarna in de ria zelf naar de jachthaven van Portosin gevaren. Op dat stukje van 5 mijl hadden we de meeste wind van de afgelopen 3 dagen. We voeren 6 knopen scherp aan de wind. Bijzonder dat we dan niet schuin gaan. 24 juli zijn we naar de volgende Ria naar Isla Toxa gezeild. Omdat het zo hard waaide hebben we een rifje in het zeil gedaan. Tenslotte moesten we over de Atlantische oceaan. Dat bleek niet nodig, want Hanneke, Nils en Saskia gingen al lezend de oceaan over. Ik deed alsof ik de wacht moest houden om dat verdwaalde vissersschip te kunnen spotten, maar intussen genoot ik van het zeilen, de wind en het uitzicht. De stuurautomaat deed het werk tenslotte. Na lang aarzelen hebben we het rifje eruit gehaald en konden we scherper aan de wind zeilen. Het was pittig om naar de ankerplek te varen. Dit kon de stuurautomaat niet doen.
De baai lag vol met viveros (kweekbakken voor schaaldieren) en door de rotsen kon het water te ondiep zijn om door te varen. Handmatig werk gevraagd van Hanneke en Nils. Saskia zag nog dolfijnen zwemmen. Ik zag ze niet omdat ik druk bezig was de paalsteek te oefenen. Dit om de bulletalie (vastzet touw )voor het grootzeil en de fok vast te kunnen zetten.
’S Avonds was het mooi uitzicht, windstil, warm , donker en volle maan; prachtig zwemweer voor Saskia .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten