Nils vast naar Nederland.....

Maandagochend, 19 dec, gaat Nils naar het ziekenhuis. Alle testen voor bacteria zijn negatief, hoogstwaarschijnlijk heeft hij een parasiet, Leishmaniasis,  of misschien een schimmel. ’s Middags is er voor hem een afspraak gemaakt met een dermatoloog in een ander ziekenhuis hier op Trinidad. We zetten dus de Pélagie nog even niet op de kant om toch verder te bekijken wat op Trinidad wel kan. Het advies is duidelijk: de dermatoloog raadt aan naar Nederland gaan, de aandoening moet dringend behandeld worden. Die behandeling zou zomaar maanden kunnen duren!
Ondertussen hebben Jim en ik naar het probleem van de zonnepanelen gekeken met behulp van een ampèremeter en geconcludeerd dat het accu monitor apparaatje verkeerde waardes geeft. Er wordt een nieuwe draad getrokken, maar dat blijkt niet te helpen. Omdat het hier bijna Kerstmis is en iedereen vrij heeft vanaf donderdag, besluiten we dit probleem tot na onze terugkomst te laten liggen.

Onze reisverzekering helpt prima en reserveert een plaats voor Nils op de dinsdagavond vlucht. Voor woensdag middag 21 december is een afspraak gemaakt in het Havenziekenhuis van Rotterdam. Ik, Hanneke,  kom 2 dagen later, de Pélagie moet op de kant en schoon en goed beschermd achter gelaten worden. Vrienden zijn bereid te helpen, dat is heerlijk.

We zijn er allebei beduusd van: de Pélagie  is er helemaal klaar om naar de Pacific te varen, en dan zoiets. Misschien wel een heel langdurig behandel traject. Wanneer zijn we weer terug? Kunnen we dan dit jaar nog wel door het Panamakanaal? Nou ja eerst moet Nils maar weer goed beter worden, dan zien we wel weer verder. De Carieb is ook mooi genoeg, we hebben er nog lang niet alles gezien… Het is ook sneu voor mijn zus Liesbeth, die ons in Bonaire zou komen opzoeken. Daar zijn we dus niet in December.
We besteden de laatste dag om zoveel mogelijk zaken weer op te ruimen die we net te voorschijn hadden gehaald: de fok wordt weer opgeborgen, het motortje van Peltje gaat onderdeks, de vlag en de reddingsmiddelen gaan weer naar binnen. Ons nieuwe motortje heeft nog niet eens zijn  inloopuren gehad en moet nu alweer opgeborgen worden. Ik denk met een droef hart aan die dure antifouling, met zoveel moeite opgebracht, die er ook niet beter van wordt om weer een paar maanden buiten het water te zijn. En Nils ziet een onzekere toekomst, hoe zal het genezingsproces gaan?
Vanmiddag is Nils vertrokken, in de hoop dat er in Nederland vóór Kerstmis nog wat gedaan kan worden. De wond op zijn hand is wéér groter geworden, er komt een tweede aan en we zien er nog nog wel zo´n tiental komen….
Het is wel een beetje eenzaam hoor, alleen op de Pélagie. Maar ja het is niet  anders, dus nu geniet ik van mijn voorlopig laatste zonsondergang  op het water. Trinidad laat zich van zijn mooiste kant zien, felle zon, blauwe lucht, heerlijke frisse zeebries, pelikanen en fregatvogels in de lucht. Ik geniet ook van de luxe van veel energie van onze zonnepanelen: de radio kan zomaar ’s avonds aan en de koelkast kan op een koudere stand. De PC kan gewoon worden opgeladen.
Morgen moet ik zelf kapitein zijn en alles regelen om de Pélagie hier enige maanden te laten staan. Nou ja, weer een nieuwe uitdaging, maar samen met Nils is het leuker en gemakkelijker…..