Imposant, vriendelijk Dominica

Nu we hier ruim een week zijn, krijgen we een beetje een indruk van dit eiland-staatje. De bevolking is heel vriendelijk en staat erg positief tegenover toeristen. Je komt gemakkelijk met ze aan de praat. De weg vragen is geen enkel probleem en je krijgt goede antwoorden. Ze lopen zelfs een paar minuten met je mee; natuurlijk wordt een kleine fooi dan wel op prijs gesteld. Een groot deel van de bevolking leeft hier immers van toeristen.

De bijna dagelijkse cruise schepen zorgen voor werkgelegenheid, maar ook een straatbeeld met veel oudere witneuzen, die bijv. Rouseau ’s middags overspoelen. Hele straten worden dan afgezet. De lokale vissers trekken zich nergens wat van aan en vissen gewoon tussen de Pélagie en het cruiseschip van die dag door, zie hiernaast.

We hebben ook een aantal keren lifters meegenomen. Eén meisje werkt op een call center, ze beantwoordt telefoontjes voor een Amerikaans bedrijf. Haar Engels is dan ook heel beschaafd Amerikaans. Een andere jongen heeft alleen los werk, vakken vullen; die is niet blij. Ook een boer wil graag meerijden. Hij bewerkt samen met zijn broer het land van zijn vader; ook geen vetpot, maar wel te eten. Iedereen is het er over eens, een baan vinden in Dominica is niet gemakkelijk en het wordt er de laatste tijd niet beter op; ook hier economische crisis.
De regering heeft op veel plaatsen nationale parken ingesteld, waar je meestal alleen met begeleiding van een gids in mag. Allemaal om werkgelegenheid te creëren. Een prima initiatief, vinden we.
Het loont hier blijkbaar om lopend (!) kokosnoten te oogsten van de kokospalmen die zomaar ergens, bijv. langs de weg groeien. In het oosten zien we ineens een man in een kokosboom klimmen, zie hiernaast. Zijn laarzen hebben een soort haken waarmee hij houvast heeft. Zich zekeren, bijv middels een extra touw daar doen ze niet aan; het touw in zijn hand is om de kokosnoten naar beneden te laten zakken die zijn maat dan opvangt. De kokosnoten worden netjes afgedekt door takken, zodat ze ’s avonds met een (geleende?) auto kunnen worden opgehaald.

Dominica is weinig bewoond, veel minder dan bijv. Grenada of Trinidad. De natuur is overweldigend, uitbundig  en imposant. Er zijn heel veel rivieren en watervallen. Ook buiten de tuinen om zijn er prachtige bloemen. De weg naar het zuiden is omzoomd met vlijtige liesjes. Mooi!

De wegen zijn redelijk, maar hard rijden is er meestal niet bij, er zitten op de gekste plaatsen diepe gaten in het asfalt. En er zijn natuurlijk de bekende blauwe bordjes met de gele EU sterren. Hier worden ook EU projecten uitgevoerd, zoals een poging geothermische warmte te gebruiken. Japanse hulp is praktisch, die hebben hier een nieuwe pier en visafslag gebouwd.
Het zeewater is enorm helder, de duik die we gisteren hebben gemaakt, was prachtig. Vooral heel veel schitterende harde en zachte koralen, in allerlei vormen en kleuren, geel, rood, paars, bruin; het houdt niet op. Ik heb ook weer een aantal nieuwe vissen gezien en kunnen opzoeken in ons boek. Leuk!
Wij genieten weer volop van dit zeilende leven, de lekkere warmte, de prachtige zonsondergangen en vooral voor mij, Hanneke, altijd buiten. Ook dit stukje type ik ’s avonds op ons terras op het water. Het is heerlijk dat Nils weer fit is, immers hier staat geen auto voor de deur en moet alles op het land met de benenwagen. De nieuwe zonnepanelen zijn fantastisch; genoeg energie voor een lekkere koude koelkast, om alle apparaten op te laden en 2 PC’s de hele dag aan te laten staan, als we dat zouden willen. Nu we zoveel energie over hebben, overwegen we misschien toch nog een watermaker. Nou ja, we zien wel.

Hier in de Carieb is het niet nodig, je kunt op voldoende plaatsen water tanken aan een steiger tegen een kleine vergoeding, in Rouseau was dat 10 US $. We hadden gedacht regen op te vangen, maar tot nu toe heeft het sinds we terug zijn, nog maar één keer geregend en dat was ’s nachts.           De laatste dag met onze huurauto gaan we naar de Victoria watervallen.  De beschrijving zegt 40 minuten lopen langs en deels dóór de rivier. Helaas nemen we het verkeerde pad en klimmen steil de berg op, het pad wordt steeds smaller…. Boven praten we met een boer. Nee, we moeten echt terug! Drie kwartier later staan we weer bij de rivier, nou ja dat was een goede conditie training.
Wat later haalt een groep mét gids ons in. Dat is wel handig want nu weten we waar we dóór de rivier moeten. We moeten tot over onze knieën in het water. Na een spectaculaire klim worden we beloond met weer een schitterend schouwspel van vallend water. Dat verveelt nooit.

Ondertussen zijn we in Portsmouth, in het Noorden van Dominica aangekomen, na een afwisselende zeildag, gisteren, maandag 26 maart. De hoge bergen hielden soms de wind helemaal tegen, dus motor aan en soms viel de wind van alle kanten bovenop de Pélagie. Het heeft ons bezig gehouden. Mijn leesboek lag werkeloos in de hoek.

Vandaag met een roeibootje de rivier op met hele interessante mangrove bomen langs de kant; deze hebben enorme wortels, zie hiernaast. Volgens de gids zijn deze bomen honderden jaren oud. Verder is dit stadje niet bijzonder. Morgen gaan we weer verder.