Overvallen!

Zondagochtend 10 juni vertrekken we vroeg uit Boca de Uracoa om het tij mee te hebben terug de rivier af. We ankeren vlak bij de Orinoco Delta lodge. ’s Avonds zijn Frits en Reinhilde bij ons aan boord voor de maaltijd. Rond half acht (het is dan al donker) komt er een snelle speedboat met 4 mannen langszij. De mannen komen aan boord van de Pélagie en richten hun 3 pistolen op ons, ze willen geld. Ik, Hanneke, ga met ze mee naar binnen en geef ze de portemonnee’s die er liggen, de euro, trinidad en dollar portemonnee. Er zit best veel in, vooral euro’s, maar eigenlijk willen de overvallers dollars. In de slaapkamer beneden hebben we nog meer vreemd geld, dat geef ik ze ook. Zo hadden we van te voren afgesproken. We moeten allemaal op de bank buiten gaan zitten en naar beneden kijken. Ondertussen doorzoeken ze de Pélagie en vinden onze computers, fototoestellen, telefoon en de handmarifoon. Ook komt er een zak vol met spullen naar buiten, later blijkt dit een kussensloop met schoenen, kleding, reserve brillen en zaklantaarns te zijn.

Vallen en schoten zomaar afgesneden !!

Al het touwwerk uit de kuip van de Pélagie, de schoten en vallen, wordt losgesneden en meegenomen. De overvallers dwingen Frits om met een van hen naar de Bella Ciao te varen. Daar nemen ze een klein beetje geld en een filmcamera mee. Als Frits en de overvaller weer terug zijn, stappen de overvallers in hun boot en vertrekken in de duisternis. Wij blijven verbijsterd, maar ongedeerd achter. Dit alles heeft ongeveer een half uurtje geduurd.
De volgende ochtend vertrekken we met het eerste licht naar Pedernales. Daar wil de politie geen verklaring ondertekenen van wat ons overkomen is! We voelen ons niet meer prettig in Venezuela en vertrekken nog diezelfde middag. Gelukkig hebben we voldoende reserve vallen en lijnen aan boord om de Pélagie weer zeilklaar te maken. Met een pittige wind, deels tegen, varen we naar Trinidad. Daar komen we dinsdagmorgen om 01.30 uur moe maar tevreden over onze snelle aftocht aan. Hier is de politie wel bereid een proces verbaal op te maken.
Het eerste wat we doen is nieuwe PC’s kopen. Zonder PC geen internet, telefoon en contact met het thuisfront. Gelukkig kan dat allemaal hier in Trinidad! Anders had dit bericht niet gemaakt en geplaatst kunnen worden. Ook is de back up schijf niet meegenomen, dus tot april van dit jaar is alles er nog. Onze foto’s van het eerste deel van deze reis op de Orinoco rivier hadden we al met Reinhilde gedeeld, dus die hebben we weer terug. Verder heeft Reinhilde prachtige foto’s gemaakt die niet zijn meegenomen, die zijn hier ook gebruikt.  Verder zijn we druk bezig met een overzicht te maken voor de verzekeringen.

Terug kijkend zijn we best aangeslagen door dit hele gebeuren. Je voelt je erg machteloos als mensen zomaar je boot leeg halen! Het duurt een paar dagen voor we weer goed kunnen slapen en weer plezier in onze tocht gaan hebben. Nu schijnt de zon weer, hebben we het meeste al op orde en kijken we weer vooruit.

We hebben wel het nodige geleerd:

·         Als mensen je gewapend willen beroven, is er weinig wat je op dat moment kunt doen.

·         Het is handig om zo weinig mogelijk geld “voor het grijpen” te hebben liggen. Maar wel genoeg , dat de overvallers tevreden kunnen zijn.Toch nog beter onzichtbaar opbergen!

·         Ook bankpassen en ander spul om te kunnen internet bankieren moet op meerdere plaatsen liggen, deels onzichtbaar, zodat je altijd nog wat hebt! Wij zijn al onze internet identifiers kwijt geraakt, maar gelukkig hebben vrienden er een aan ons gegeven, dank Theo en Irene!

·         Onze backup navigatie computer, de Tablet PC, moet niet gevonden kunnen worden. Stel je voor dat ze alles kort en klein slaan, dan kun je tenminste met die computer nog wegvaren.

De conclusie is ook dat het op de Orinoco rivier niet meer veilig is voor boten zoals wij. Het is erg jammer dat het daardoor niet meer mogelijk is dit prachtige gebied te bezoeken. Wij willen benadrukken dat we de indianen die hier van oorsprong wonen, als zachtmoedige, vriendelijke en gastvrije mensen hebben leren kennen.