Veel, heel veel onderhoud

Aangroei op de Pélagie na 3maanden aan de mooring in Tobago
 

Als we maandag eindelijk in Taboga met een lokaal bootje naar de Pélagie varen, zien we al van verre de vieze, zwarte band van aangroei aan de buitenkant vlak boven de waterrand; bah….. Hele kolonies mosselen hebben de Pélagie geannexeerd. Natuurlijk ligt er een laagje stof en zand op het dek, maar eenmaal binnen zijn we prettig verrast. Alles ziet er prima uit: vrijwel geen schimmel, geen ongedierte, een enkel miertje.
We beginnen met de kuip stof en zand vrij te maken. Dan kunnen we tenminste buiten zitten. Die grote tassen willen we ook kwijt, dus alles wat we mee hebben genomen pakken we uit en proberen het een plaatsje te geven. De Pélagie moet niet veel voller worden, dus er moeten ook dingen weg, lastig!
Om boodschappen voor lunch en avondeten te halen, moet ons bijbootje, Peltje, worden opgeblazen en te water gelaten. Het motortje van Peltje, gaat in één keer aan, maar houdt er dan mee op….. Misschien gaat het beter met een nieuw mengsel van benzine en olie, dan is in ieder geval die verhouding goed.
Om de WC’s en de schroef te kunnen gebruiken, moet Nils het koude water in om de mosselen op die plaatsen weg te halen, een hele klus. Jullie begrijpen het al, we zijn zo druk bezig, dat we eten maken uit onze voorraad.

De Pélagie vaart weg haar ligplaats bij Taboga

De volgende ochtend hebben we weer energie om de motoren van de Pélagie te proberen. De bakboord motor gaat aarzelend aan en loopt dan lekker. De stuurboord motor krijgen we niet. We checken de accu, die is goed. Vorig jaar hebben we een knijpbal in de diesel leiding laten maken, waarmee brandstof naar de motor gepompt kan worden. Als we dat doen, lijkt er wat leven in de motor te komen. Eindelijk slaat de motor aan! Hoera, hoera. We zijn een beetje trots op onszelf. Maar het geeft ook aan dat we waarschijnlijk vuiligheid hebben in de dieseltanks, iets wat we al eerder hebben gemerkt. Onze tanks kunnen niet worden afgetapt, dus zo eenvoudig is het nog niet.
Het motortje van Peltje blijkt te werken op nieuwe mengsmering, ook dat probleem opgelost. Nu kunnen we naar de kant voor wat boodschappen en om de rest van de rekening te betalen. Daarna varen we naar Panama.

Er liggen heel veel schepen voor anker in de baai. We zien bekenden en eten gezellig met alle cruisers pizza. Voor al die boten is maar een klein plekje om je bijboot aan te parkeren. Dat is dus iedere keer klauteren. Al onze bestelde onderdelen zijn aangekomen, een hele geruststelling. En ondertussen genieten we van het mooie weer, de blauwe zee en prachtige zonsondergangen. Het is nu de droge tijd, we kunnen onze schoenen en zitkussens ’s avonds buiten laten, handig.  

Weinig plaats voor al die bijbootjes....

Ondertussen proberen we de ons aanbevolen bootreparateur te pakken te krijgen. Op vrijdag komt Kenneth eindelijk aan boord. We maken een heel plan voor onze klussen lijst. Alles moet immers zo goed mogelijk in orde zijn: de komende maanden in de Pacific verwachten we weinig hulp en nóg minder onderdelen. Kenneth geeft ons nuttige contacten en adressen. We hebben nog steeds wat lekkage in onze motorruimtes. De rubberen afsluitingen tussen onze saildrive (propellerhuis) en het water zijn in de 10 jaar dat de Pélagie nu oud is, nog nooit vernieuwd; eigenlijk moet dat minstens iedere 7 jaar. Deze afsluiting zit onder de motor, dus de motor moet op de een of andere manier verplaatst en opgetild worden. Kenneth ziet wel kans dat te doen, áls we de onderdelen kunnen laten invliegen.
Onze windmeter blijkt echt kapot, maar dit model van 10 jaar oud, wordt door Raymarine niet meer gemaakt. Kenneth weet wel iemand die advies kan geven.
Die middag zitten we aan de wal achter de computer. Gelukkig kan een Volvo dealer in Amerika de rubberen onderdelen die vervangen moeten worden leveren en opsturen naar Panama. Met een beetje geluk gaat dat “slechts” anderhalve week duren. De windmeter blijkt lastiger; compabiliteit met de andere instrumenten moet door Raymarine bevestigt worden. Of we kopen een oud model op E-Bay, maar of die dan goed werkt en of we die dan in Panama kunnen krijgen…..
Om te beginnen hebben we onze week op het droge uitgesteld. Op de kant liggen is hier zo duur, dat we die tijd goed willen gebruiken en alles in één keer willen (laten) doen. 
We zijn hier nog wel eventjes, maar leren weer veel over bootonderhoud, onze échte uitdaging op de komende tocht door de Pacific.