De avond van 14 december wordt de wind minder, dus om snelheid te houden laten we de gennaker een nachtje staan. Het gaat goed, geen buien met harde wind. We komen we een beetje ver noordelijk uit, dus om 04:30 bij het wisselen van de wacht zetten we de zeilen over de andere boeg, Altijd weer spannend in de donkere nacht.
De laatste hele dag, 15 december, wordt de wind nog minder en draait zelfs. Uiteindelijk moet in de avond de motor bij. Vlak voor de zon ondergaat zien we land, het eiland Martinique komt in zicht!!
St. Lucia ligt nog in de wolken. Zachtjes motoren we door de nacht, de lichtjes van Martinique worden steeds groter. Nog 30 mijl te gaan! Het plan is om bij daglicht (16 dec) aan te komen, met de motor bij gaat dat zeker lukken!
Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/
donderdag 16 december 2010
maandag 13 december 2010
Dag 21 en 22: Genieten van de laatste loodjes
De nacht van 11 december brengt een verrassing; we zijn net om 01:00 in onze wisseling van de wacht de zeilen aan het verzetten, als het begint te regenen. Eerst een beetje, later echt hard. In het donker zie je zo'n bui niet aankomen, dus we zijn 10 minuten later, als de zeilen weer goed staan, drijfnat! Nou ja, de volgende dag droogt alles wel weer.
De wind zwakt wat af en de oceaan wordt rustiger. We hebben prachtige zeildagen. Overdag gaat de gennaker op. We liggen nog steeds eerste in het Nederlandse groepje, en willen proberen dat zo te houden. 's Nachts varen we met het gewone voorzeil, de fok. Dat is iets minder snel, maar wel zo rustig. Lekker slapen vinden we ook belangrijk. De diverse radio netjes blijven gezellig en geven structuur aan de dag. Je weet ook dat je niet alleen bent op die grote oceaan. In de ochtend van 12 december zien we zowaar StarCross, het schip van onze collega radionet facilitator langs varen. Soms is ook die eindeloze oceaan klein.
Er zijn minder buien en de zon schijnt uitbundig. Vanonder onze bimini genieten we in de schaduw van het ruisen van het water en van de golven die nog steeds onder ons doorrollen. De eerste helft van de nacht verlicht de halve maan de oceaan met een zacht licht. Daarna zijn de sterren niet te tellen. En de Pélagie? Die zeilt rustig door, de ene mijl na de andere; niet zo snel, maar wel 24 uur per dag.
De vissen bijten wel, maar nemen de laatste dagen steeds het aas of de haak mee! Vanochtend was zelfs de hele lijn verdwenen. Vanavond eten we dus chili con carne met houdbare worst. We hebben nog meer dan genoeg voorraden, water en diesel aan boord. Alleen is de zwarte thee op, dus drink ik, Hanneke, nu groene. Zo kunnen we nog wel even verder…..
Toch kijken we uit naar de aankomst in St Lucia. We denken nu woensdag nacht of donderdag ochtend te zijn, de wind wordt de komende dagen iets minder.
Dag 21: 12/12: 135 mijlen afgelegd
Dag 22: 13/12: 124 mijlen afgelegd
Nog maar 343 mijl naar St Lucia!
De wind zwakt wat af en de oceaan wordt rustiger. We hebben prachtige zeildagen. Overdag gaat de gennaker op. We liggen nog steeds eerste in het Nederlandse groepje, en willen proberen dat zo te houden. 's Nachts varen we met het gewone voorzeil, de fok. Dat is iets minder snel, maar wel zo rustig. Lekker slapen vinden we ook belangrijk. De diverse radio netjes blijven gezellig en geven structuur aan de dag. Je weet ook dat je niet alleen bent op die grote oceaan. In de ochtend van 12 december zien we zowaar StarCross, het schip van onze collega radionet facilitator langs varen. Soms is ook die eindeloze oceaan klein.
Er zijn minder buien en de zon schijnt uitbundig. Vanonder onze bimini genieten we in de schaduw van het ruisen van het water en van de golven die nog steeds onder ons doorrollen. De eerste helft van de nacht verlicht de halve maan de oceaan met een zacht licht. Daarna zijn de sterren niet te tellen. En de Pélagie? Die zeilt rustig door, de ene mijl na de andere; niet zo snel, maar wel 24 uur per dag.
De vissen bijten wel, maar nemen de laatste dagen steeds het aas of de haak mee! Vanochtend was zelfs de hele lijn verdwenen. Vanavond eten we dus chili con carne met houdbare worst. We hebben nog meer dan genoeg voorraden, water en diesel aan boord. Alleen is de zwarte thee op, dus drink ik, Hanneke, nu groene. Zo kunnen we nog wel even verder…..
Toch kijken we uit naar de aankomst in St Lucia. We denken nu woensdag nacht of donderdag ochtend te zijn, de wind wordt de komende dagen iets minder.
Dag 21: 12/12: 135 mijlen afgelegd
Dag 22: 13/12: 124 mijlen afgelegd
Nog maar 343 mijl naar St Lucia!
Groetjes vanaf een prachtige oceaan,
Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zondag 12 december 2010
Dag 18, 19 en 20: In de versnelling naar St Lucia, het ritme aan boord.
In de middag van 8 december als we het tweede rif in het grootzeil hebben gezet, waait het wat minder hard. We gaan lekker onder de douche, doen wat was en maken de boot schoon. Heerlijk. Zo hebben we ook een rustige nacht. De volgende dagen is dat het patroon, overdag 1 rif, 's nachts 2 riffen. Het gaat prima.
De wind draait, zodat St Lucia niet meer bezeild is. We gaan overstag en zetten uiteindelijk het grootzeil aan de ene kant van de mast en de fok aan andere kant. Beiden flink kleiner, dwz gereefd, om de krachten op de boot en het tuig, dat is alle touwen, draden en katrollen niet te groot te laten worden. We gaan nog steeds 6-8 knopen, 10-15 km/uur. Nog steeds lopen de grote golven onder ons door. De fok maakt grote klappen en staat te zwabberen. Hopelijk gaat er niets stuk.
Niet zeilers onder de lezers vragen zich misschien af waarom we niet rechtstreeks naar St Lucia zeilen. Een zeilboot kan niet alle windrichtingen even goed aan. Pal tegen de wind lukt niet, maar ook de wind pal van achteren levert weinig snelheid op en het gevaar dat de zeilen omklappen waardoor er iets stuk kan gaan, zeker bij harde variabele wind en als de boot van de golven af glijdt. Vandaar dat we een goed optimum moeten zien te vinden, en effectief willen anticiperen op veranderingen in wind richting. Immers we zijn ook onderdeel van een wedstrijd. Stiekem vinden we het heel leuk dat we van de Nederlandse boten op het radionetje wij nog steeds eerste liggen.
Dit omdat wij een kortere route hebben gekozen in tegenstelling tot veel andere boten, die doorvoeren naar het zuiden om de passaat te vinden (Die kroop steeds verder tot onder de 12e breedtegraad). Hierbij bleek voor ons steeds de wind toevallig zo te veranderen, dat wij er goed van konden profiteren!
In de middag van 10 december krijgen we de ene regenbui na de andere over ons heen. Regen is niet erg, ik heb voor het eerst sinds mei dit jaar mijn regenbroek aan, maar we zijn beducht voor de harde wind die meestal in zo'n bui zit. Zo'n tropische bui heet hier een squal. We zien vlagen van ruim 40 knopen wind op de meter (record 45,4 schijnbare wind, ware wind is dan zeker 8kn meer!) en de snelheid van de boot op lopen tot 11 knopen (record: 13,75kn)! In zo'n bui sturen we met de hand, we kunnen zelf meer alert op windvlagen en golven reageren dan de stuurautomaat. De rest van de tijd zijn we erg onder de indruk van onze stuurautomaat. Hij doet het prima en stuurt ook de hele nacht met deze zeilvoering. Het schiet dus op.
Nu in de middag van 11 december wordt de zee wat rustiger en kan ik dit verslagje typen. We verwachten in de loop van woensdag 15 december in St Lucia aan te komen, natuurlijk afhankelijk van de wind.
Dag 18: 09/12: 146 mijlen afgelegd
Dag 19: 10/12: 143 mijlen afgelegd
Dag 20: 11/12: 151 mijlen afgelegd
Nog maar 586 mijl naar St Lucia!
De wind draait, zodat St Lucia niet meer bezeild is. We gaan overstag en zetten uiteindelijk het grootzeil aan de ene kant van de mast en de fok aan andere kant. Beiden flink kleiner, dwz gereefd, om de krachten op de boot en het tuig, dat is alle touwen, draden en katrollen niet te groot te laten worden. We gaan nog steeds 6-8 knopen, 10-15 km/uur. Nog steeds lopen de grote golven onder ons door. De fok maakt grote klappen en staat te zwabberen. Hopelijk gaat er niets stuk.
Niet zeilers onder de lezers vragen zich misschien af waarom we niet rechtstreeks naar St Lucia zeilen. Een zeilboot kan niet alle windrichtingen even goed aan. Pal tegen de wind lukt niet, maar ook de wind pal van achteren levert weinig snelheid op en het gevaar dat de zeilen omklappen waardoor er iets stuk kan gaan, zeker bij harde variabele wind en als de boot van de golven af glijdt. Vandaar dat we een goed optimum moeten zien te vinden, en effectief willen anticiperen op veranderingen in wind richting. Immers we zijn ook onderdeel van een wedstrijd. Stiekem vinden we het heel leuk dat we van de Nederlandse boten op het radionetje wij nog steeds eerste liggen.
Dit omdat wij een kortere route hebben gekozen in tegenstelling tot veel andere boten, die doorvoeren naar het zuiden om de passaat te vinden (Die kroop steeds verder tot onder de 12e breedtegraad). Hierbij bleek voor ons steeds de wind toevallig zo te veranderen, dat wij er goed van konden profiteren!
In de middag van 10 december krijgen we de ene regenbui na de andere over ons heen. Regen is niet erg, ik heb voor het eerst sinds mei dit jaar mijn regenbroek aan, maar we zijn beducht voor de harde wind die meestal in zo'n bui zit. Zo'n tropische bui heet hier een squal. We zien vlagen van ruim 40 knopen wind op de meter (record 45,4 schijnbare wind, ware wind is dan zeker 8kn meer!) en de snelheid van de boot op lopen tot 11 knopen (record: 13,75kn)! In zo'n bui sturen we met de hand, we kunnen zelf meer alert op windvlagen en golven reageren dan de stuurautomaat. De rest van de tijd zijn we erg onder de indruk van onze stuurautomaat. Hij doet het prima en stuurt ook de hele nacht met deze zeilvoering. Het schiet dus op.
Nu in de middag van 11 december wordt de zee wat rustiger en kan ik dit verslagje typen. We verwachten in de loop van woensdag 15 december in St Lucia aan te komen, natuurlijk afhankelijk van de wind.
Dag 18: 09/12: 146 mijlen afgelegd
Dag 19: 10/12: 143 mijlen afgelegd
Dag 20: 11/12: 151 mijlen afgelegd
Nog maar 586 mijl naar St Lucia!
Het ritme aan boord van de Pélagie.
De zeilen en het potentiële bootverkeer om ons heen, vereisen dat er altijd iemand wakker is op de Pélagie. Ons wachtschema ziet er als volgt uit:
Onze hoofdmaaltijd eten we rond 17:30. Na de afwas gaat Nils naar bed en begint mijn eerste wacht van 19:00 -22:00. Ik geniet van de zonsondergang, de avond die valt en maan en sterren die opkomen. Dit is ook de tijd voor mij om lekker te lezen.
Ik, Nils, neem om 22:00 uur de wacht over, Hanneke gaat slapen. Nu komen de Sudoku's aan de beurt. Ook heb ik de "Seafort Saga", een serie van 4 boeken over de "ruimtemarine " in 2200 NC gelezen, heel spannend. Nu lees ik "Warlords", speelt in China rond 1920.
Om 01:00 uur mag Nils gaan slapen, dus moet ik, Hanneke, wakker worden, wat voor mij niet altijd mee valt, zo midden in de nacht. Een grote pot thee en een boterhammetje buiten helpt! Op deze reis is het soms stikdonker, want we hebben nieuwe maan en wolken. Vaker is de sterrenhemel prachtig. Het is heerlijk om naar muziek of een boek te luisteren met mijn Mp-3 speler. Binnen een boek lezen is ook prima.
Om 04:30 zorg ik dat ik helemaal klaar ben voor mijn tweede slaapperiode, nu van 3 en een half uur. Dus tanden gepoetst, naar de WC geweest en nachtcrème op vóór ik Nils wakker maak. Vaak ga ik al een half uurtje voordutten. Met de kookwekker een kwartier doezelen, daarna goed uitkijken en weer een kwartiertje. Ook moet ik zorgen dat ik lekker warm in mijn bed stap, anders duurt het te lang voor ik in slaap val.
Ik, Nils, begin dan in het donker, zie het langzaamaan licht worden, eet wat fruit, soms wat chipjes en ontbijt eindelijk met muesli en een vruchtenyoghurt; doe de ochtendafwas, maak wat schoon, lees en puzzel natuurlijk verder.
Om 08:00 maakt Nils Hanneke wakker en stapt zelf nog even in bed. Ook nu ga ik, Hanneke, met een pot thee buiten ontbijten. Als het broodbak-dag is, meestal om de dag, maak ik eerst het deeg, zodat het kan rijzen. Overdag zijn er allerlei klusjes, brood bakken, toetje maken, het ARC radio-net en het Nederlandse net, verslag schrijven, foto's uitzoeken, bedenken welke grib files we nodig hebben en klaar zetten, de tijd vliegt voorbij. Natuurlijk zit Hanneke ook veel buiten om van de golven en het zeilen te genieten. Nils zit meestal binnen op "zijn" stuurstoel, met uitzicht rondom.
Nils loopt zijn inspectie rondje over de Pélagie volgens de ARC cCursus van "Jerry the Rigger": Check, check and check again, takes only three minutes; next day: check , check and check again, etc. Nils heeft al een losgedraaide schroef vastgezet! Hanneke bekijkt alle fruit en groentes op bederf. We besluiten samen wat we zullen eten en wie kookt. Meestal gaan we allebei in de loop van de middag nog een uurtje slapen.
Onder het avond eten maken we het "zeilplan" voor de nacht, zodat we weten waar we aan toe zijn en de wacht overdrachten heel kort kunnen zijn. 's Nachts willen we allebei zoveel mogelijk slapen.
Dit schema is prima vol te houden. Ook al omdat we allebei overdag bij kunnen slapen net zoveel als nodig. We slapen in onze slaapkamer met de deur dicht. Als er iets is, is het 2 stappen om de slaper wakker te maken. Dat geeft de persoon op wacht het gebruik van de salon met alle binnen navigatie apparatuur en keuken, zonder de slaper te storen. Voor ons werkt dat heel prettig.
Groetjes van Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 8 december 2010
Dag 16 en 17: De passaat brengt windkracht 6-7!
Zo zit je te smeken om wind, zo krijg je er heel veel van. Op 7 en 8 december trekt de passaat steeds verder aan, tot 25-28 knopen. Er komen veel golven met veel witte kopjes en zelfs schuim op het water, maar de Pélagie glijdt er moeiteloos overheen. Het grootzeil heeft al een rif, is dus een stukje kleiner, en in de nachten reven we ook het standaard voorzeil, de fok, verder. Onze snelheid loopt op tot 9 knopen in een windvlaag. Regelmatig maakt de Pélagie een grote zwieperd op een hoge golf, maar onze stuurautomaat corrigeert prachtig. Overdag zie je grote bergen water onder de boot door lopen, gevolgd door een heel gerommel als de golf onder de Pélagie breekt. We vinden het best spannend vooral in de donkere nacht, als je niet ziet wat er gebeurt.
Nu op 8 december, zetten we het 2-de en laatste rif in het grootzeil. We gaan iets minder hard, maar een stuk rustiger, wel zo comfortabel. De zon schijnt , het ziet er spectaculair uit. Nu het zo goed gaat, groeit het vertrouwen in de Pélagie en onze stuurautomaat. We wennen al aan het leven in de `wasmachine`, zoals onze medezeilers in het ARC radionetje deze omstandigheden noemen. Vanochtend heb ik gewoon brood gebakken, het is prima gelukt.
De grib files zeggen dat het nog iets harder gaat waaien tot 35 knopen op masthoogte. De wind is overal even hard, dus we moeten er gewoon doorheen. Nou ja, het schiet wel op, de ARC deadline halen we zeker! Over 2-3 dagen zou de wind wat minder moeten worden, we wachten af.
Dag 15: 07/12: 158 mijlen afgelegd
Dag 15: 08/12: 170 mijlen afgelegd
Nog 1003 mijl naar St Lucia! , al meer dan 2000 mijl afgelegd.
Groetjes vanuit de wasmachine van Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/
Nu op 8 december, zetten we het 2-de en laatste rif in het grootzeil. We gaan iets minder hard, maar een stuk rustiger, wel zo comfortabel. De zon schijnt , het ziet er spectaculair uit. Nu het zo goed gaat, groeit het vertrouwen in de Pélagie en onze stuurautomaat. We wennen al aan het leven in de `wasmachine`, zoals onze medezeilers in het ARC radionetje deze omstandigheden noemen. Vanochtend heb ik gewoon brood gebakken, het is prima gelukt.
De grib files zeggen dat het nog iets harder gaat waaien tot 35 knopen op masthoogte. De wind is overal even hard, dus we moeten er gewoon doorheen. Nou ja, het schiet wel op, de ARC deadline halen we zeker! Over 2-3 dagen zou de wind wat minder moeten worden, we wachten af.
Dag 15: 07/12: 158 mijlen afgelegd
Dag 15: 08/12: 170 mijlen afgelegd
Nog 1003 mijl naar St Lucia! , al meer dan 2000 mijl afgelegd.
Groetjes vanuit de wasmachine van Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/
dinsdag 7 december 2010
Dag 14 en 15: Sinterklaas op de oceaan
Sinterklaas heeft de Pélagie ook midden op de oceaan gevonden. 5 December 's ochtends staan er 2 kadootjes! Sint stuurt ook een prachtig gedicht per E-mail. Ja, hij gaat met zijn tijd mee.
Als we de pakjes open hebben gemaakt, gelachen om de gedichtjes en gesnoept van de inhoud, komt het grootste kado van deze Goed-heiligman: de wind trekt aan tot wel 18 knopen. Ten zuiden van ons zit een enorm buien complex. Dit zuigt wind aan, waar we de hele dag van profiteren. We vliegen vooruit met bijna 7 knopen gemiddeld. Ook 's nachts blijft de wind doorstaan. We varen de grootste dagafstand tot nu toe: 146 mijl!
In het Nederlandse radio-netje blijkt dat we de enigen zijn met zoveel wind. De Odd@Sea zit aan de andere kant van de buien en heeft bijna geen wind. Ook de boten die ver naar het Zuiden zijn afgezakt de afgelopen dagen, hebben minder wind. We liggen dan ook nog steeds heel goed in het ARC klassement, begrijpen we van Willem van de "Flying Swan". Hij haalt de ARC posities van alle boten op via zijn Iridium telefoon en heeft dus geen last van de SailMail beperkingen.
De ARC organisatie stuurt ons een bemoedigende e-Mail, de passaat komt inderdaad en blijft naar verwachting de komende anderhalve week staan. Dit wordt bevestigd in de grib files die we ophalen. Er komt veel wind, schuin van achteren zoals het hoort in de passaat. Het enige nadeel van veel wind is dat het leven aan boord wat minder comfortabel wordt, vooral het slapen met al dat gehotseklots is weer even wennen. Op 5 december hebben we nog hoge deining van een storm ver ten noorden van ons. De dag erna is het al minder, of wij wennen er aan, dat kan ook.
Als alles goed blijft gaan verwachten we op of voor de 17-de december in St Lucia aan te komen, dus vóór de deadline. De ARC website, http://www.worldcruising.com/arc/viewer.aspx , rekent voor geïnteresseerden de te verwachten aankomst tijd uit op basis van onze positie en snelheid die iedere 6 uur wordt doorgestuurd.
We vieren nog een feestje: we hebben meer mijlen gevaren dan we nog moeten gaan, heel bemoedigend! Het volgende feestje nog "maar" 1000 mijl te gaan, komt er binnen een paar dagen ook aan en dan kunnen we echt gaan aftellen.
Dag 14: 05/12: 101 mijlen afgelegd
Dag 15: 06/12: 146 mijlen afgelegd
Nog 1337 mijl naar St Lucia, al 1691 mijl afgelegd
Groetjes van een hobbelige, bewolkte oceaan, van Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/
Als we de pakjes open hebben gemaakt, gelachen om de gedichtjes en gesnoept van de inhoud, komt het grootste kado van deze Goed-heiligman: de wind trekt aan tot wel 18 knopen. Ten zuiden van ons zit een enorm buien complex. Dit zuigt wind aan, waar we de hele dag van profiteren. We vliegen vooruit met bijna 7 knopen gemiddeld. Ook 's nachts blijft de wind doorstaan. We varen de grootste dagafstand tot nu toe: 146 mijl!
In het Nederlandse radio-netje blijkt dat we de enigen zijn met zoveel wind. De Odd@Sea zit aan de andere kant van de buien en heeft bijna geen wind. Ook de boten die ver naar het Zuiden zijn afgezakt de afgelopen dagen, hebben minder wind. We liggen dan ook nog steeds heel goed in het ARC klassement, begrijpen we van Willem van de "Flying Swan". Hij haalt de ARC posities van alle boten op via zijn Iridium telefoon en heeft dus geen last van de SailMail beperkingen.
De ARC organisatie stuurt ons een bemoedigende e-Mail, de passaat komt inderdaad en blijft naar verwachting de komende anderhalve week staan. Dit wordt bevestigd in de grib files die we ophalen. Er komt veel wind, schuin van achteren zoals het hoort in de passaat. Het enige nadeel van veel wind is dat het leven aan boord wat minder comfortabel wordt, vooral het slapen met al dat gehotseklots is weer even wennen. Op 5 december hebben we nog hoge deining van een storm ver ten noorden van ons. De dag erna is het al minder, of wij wennen er aan, dat kan ook.
Als alles goed blijft gaan verwachten we op of voor de 17-de december in St Lucia aan te komen, dus vóór de deadline. De ARC website, http://www.worldcruising.com/arc/viewer.aspx , rekent voor geïnteresseerden de te verwachten aankomst tijd uit op basis van onze positie en snelheid die iedere 6 uur wordt doorgestuurd.
We vieren nog een feestje: we hebben meer mijlen gevaren dan we nog moeten gaan, heel bemoedigend! Het volgende feestje nog "maar" 1000 mijl te gaan, komt er binnen een paar dagen ook aan en dan kunnen we echt gaan aftellen.
Dag 14: 05/12: 101 mijlen afgelegd
Dag 15: 06/12: 146 mijlen afgelegd
Nog 1337 mijl naar St Lucia, al 1691 mijl afgelegd
Groetjes van een hobbelige, bewolkte oceaan, van Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com/
vrijdag 3 december 2010
Dag 10 en 11: In alle rust lekker slapen en eten
In de middag van dag 10 kan de motor even uit, maar moet in de nacht weer bij. We laten alle zeilen staan, de motor is alleen voor ondersteuning. Zo krijgen we met weinig toeren, en weinig diesel verbruik, toch een snelheid van net onder de 4 knopen. Niet om over naar huis te schrijven, maar we komen door de windstilte heen.
Normaal mag je in de passaat 15-18 knopen wind verwachten, maar voorlopig zit er niet meer in dan 8-10 knopen. Dit is niet veel voor een relatief zwaar schip als de Pélagie. De zee is wel heel rustig, er zijn weinig golven dus het leeft en slaapt lekker. We zijn ondertussen gewend aan het ritme van wacht lopen. De motor is al 2 dagen uit; de gennaker, het grote voorzeil, staat op wat ons een gangetje geeft van zo'n 3,5 tot 4 knopen, zo'n 6-7 km/uur.
Over 2 dagen komt nog een windstilte aan, dus we zijn nog wel even onderweg. Het is de vraag of we voor de officiële sluiting van de ARC rally op vrijdag 17 december in St Lucia aankomen. Daarvoor zouden we gemiddeld 5 knopen per uur moeten varen vanaf gisteren. Dat gaat dus niet lukken, denken we. Nou ja, alles is betrekkelijk. Van de 6 Nederlandse schepen, waren wij gisteren het dichtste bij St Lucia. Twee schepen hebben de Kaap Verden aangedaan om te tanken en 2 zijn heel ver naar het zuiden gevaren op zoek naar wind. Die halen ons vast nog wel in, ze zijn sneller.
Eerder schreven we dat hier veel op rantsoen is. Dat geldt niet voor het eten, met name alle vers waren. Die moeten zo snel mogelijk op, voor ze bederven. Na 10 dagen op zee hebben we nog veel fruit om uit te kiezen, appels, kiwi's, mandarijnen, citroenen en sinaasappels. Naast knoflook, uien, kool en pompoen hebben we voor de maaltijden ook nog tomaten, komkommer, paprika, rettich, aubergines en rode bietjes, keus genoeg. Iedere dag wordt de voorraad bekeken en dat wat minder goed lijkt wordt of opgegeten of in zee gegooid. Proteïne komt uit zee, vanochtend hebben we weer een dorade, een smakelijke vissoort gevangen van wel 65 cm, ruim voldoende voor 2 dagen.
Dus al duurt de oversteek nog 3 weken, voorlopig kunnen we nog volop genieten.
Dag 10: 01/12: 92 mijlen afgelegd
Dag 11: 02/12: 100 mijlen afgelegd
Hemelsbreed nog 1785 mijl naar St Lucia.
Normaal mag je in de passaat 15-18 knopen wind verwachten, maar voorlopig zit er niet meer in dan 8-10 knopen. Dit is niet veel voor een relatief zwaar schip als de Pélagie. De zee is wel heel rustig, er zijn weinig golven dus het leeft en slaapt lekker. We zijn ondertussen gewend aan het ritme van wacht lopen. De motor is al 2 dagen uit; de gennaker, het grote voorzeil, staat op wat ons een gangetje geeft van zo'n 3,5 tot 4 knopen, zo'n 6-7 km/uur.
Over 2 dagen komt nog een windstilte aan, dus we zijn nog wel even onderweg. Het is de vraag of we voor de officiële sluiting van de ARC rally op vrijdag 17 december in St Lucia aankomen. Daarvoor zouden we gemiddeld 5 knopen per uur moeten varen vanaf gisteren. Dat gaat dus niet lukken, denken we. Nou ja, alles is betrekkelijk. Van de 6 Nederlandse schepen, waren wij gisteren het dichtste bij St Lucia. Twee schepen hebben de Kaap Verden aangedaan om te tanken en 2 zijn heel ver naar het zuiden gevaren op zoek naar wind. Die halen ons vast nog wel in, ze zijn sneller.
Eerder schreven we dat hier veel op rantsoen is. Dat geldt niet voor het eten, met name alle vers waren. Die moeten zo snel mogelijk op, voor ze bederven. Na 10 dagen op zee hebben we nog veel fruit om uit te kiezen, appels, kiwi's, mandarijnen, citroenen en sinaasappels. Naast knoflook, uien, kool en pompoen hebben we voor de maaltijden ook nog tomaten, komkommer, paprika, rettich, aubergines en rode bietjes, keus genoeg. Iedere dag wordt de voorraad bekeken en dat wat minder goed lijkt wordt of opgegeten of in zee gegooid. Proteïne komt uit zee, vanochtend hebben we weer een dorade, een smakelijke vissoort gevangen van wel 65 cm, ruim voldoende voor 2 dagen.
Dus al duurt de oversteek nog 3 weken, voorlopig kunnen we nog volop genieten.
Dag 10: 01/12: 92 mijlen afgelegd
Dag 11: 02/12: 100 mijlen afgelegd
Hemelsbreed nog 1785 mijl naar St Lucia.
Groetjes van Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 1 december 2010
Dag 8 en 9: Feestjes!
De ochtend van dag 7, 28 november, begint met een verrassing, we zien een zeilschip vlak voor ons kruisen. De Odd@Sea, een Nederlandse mede ARC-ganger, zeilt eenzelfde koers en is al overstag gegaan. Ze maken foto's van de Pélagie, leuk!
Wij stellen overstag gaan die middag zo lang mogelijk uit, immers we varen zo vrijwel richting St Lucia. Door de pittige wind schieten we flink op. Uit een overzicht van de ARC, dat we krijgen via Lum, blijkt later dat we op dat moment eventjes 3-de staan in het catamaran klassement! Het is wel stuiteren over de golven. De Pélagie heeft er geen moeite mee, ze neemt de golven gemakkelijk en de stuurautomaat doet zijn werk prima. Hele bergen water slaan tegen de voorruiten, maar de kajuit achter blijft droog en gerieflijk. Wel wordt alles zout. De bemanning heeft meer last, slapen is niet zo rustig en de dagelijkse routine vraagt een goede coördinatie. We worden zelfs een beetje misselijk, maar de hutspot met stoofvlees uit een potje smaakt prima.
Als we de volgende ochtend overstag gaan om de harde wind niet verder in te varen, pakt dat goed uit. Niet lang daarna draait de wind zoals voorspeld, zodat we na de overstag niet alleen zuidelijk maar nog steeds een beetje westelijk varen.
De hele dag door proberen we de gribfiles op te halen, nu Lum erin is geslaagd onze oude mail weg te gooien; hulde aan onze fantastische wal-ondersteuner! Het is frustrerend om te moeten wachten tot een ander schip klaar is met mail ophalen, dat kan soms een half uur duren. Als je eigen ophaalsnelheid laag is, moet je stoppen voor je teveel tijd verbruikt en later weer proberen. Ondertussen loopt je accu snel leeg.
's Nachts lukt het eindelijk. Nu weten we wat we moeten doen als in de loop van dag 9, 30 november, de wind helemaal weg valt. Rustig motoren naar het Zuid-Westen en dan komt de wind later vanzelf uit de goede richting. Dus dat doen we nu!
Ondertussen hebben we feestjes gevierd; eentje voor de eerste 1000 mijl afgelegd, eentje voor de eerste klok-terugzetting (bij 25gr WB) en eentje voor St Lucia minder dan 2000 mijl weg. Een feestje betekent o.a. dat we iets mogen kiezen uit onze lekkere dingen zak! We hebben echte Amerikaanse pannenkoekjes gegeten met maple siroop. Er was speciale chocolade en een klein kerst-stolletje.
We genieten van het zeeleven. Vandaag weer een groep springende dolfijnen rond de boot, dat blijft boeiend. Door het heldere water kun je ze ook onder water zien zwemmen. Drie dagen geleden kwamen we een zeeschildpad tegen vlak bij de boot, die ons heel nieuwsgierig aan keek. We hebben ook een grote groep walvissen zien zwemmen. Majestueuze dieren, die gewoon rustig door zwemmen en zich niets van je aan lijken te trekken.
Het gewone boot leven gaat door; vanochtend heerlijk onder de douche (ons douche-feest!). Ja, we hebben nog genoeg water. Met het douche water meteen de was gedaan en de vloer gedweild. Ook is de bilge weer schoon. Er was wat diesel in gekomen toen de vulslang kapot was. Echt klusjes voor een rustig dagje op zee.
Vandaag wil de vis niet bijten, dus eten we pompoensoep.
Dag 8, 29/11: 121 mijlen afgelegd
Dag 9: 30/11: 119 mijlen afgelegd
Totaal afgelegd 1034 mijlen vanaf Las Palmas, hemelsbreed nog 1970 mijl naar St Lucia.
Inderdaad, we zijn de afgelopen twee dagen maar een beetje dichter bij St. Lucia gekomen, maar wel in de regio waar eindelijk de passaat moet gaan waaien.
Groetjes vanaf een rustige zee.
Hanneke en Nils
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Abonneren op:
Posts (Atom)
