Onbewoonde wereld

Voor anker bij Bogum een eilandje in het Salomons atol in Chagos.

De dagen rijgen zich aaneen hier in dit prachtige atol. Het is onbewoond, niemand mag er komen, het is een natuurgebied. Alleen zeilers met een vergunning mogen er maximaal vier weken blijven liggen. Er zijn strenge regels, we mogen alleen overdag aan land op het eiland Bogum, kamperen mag niet. Vegetatie, dierenleven, schelpen en zelfs dood koraal alles is beschermd. Volgens de papieren die we bij onze vergunning kregen staan overal strenge boetes op, tot zelfs gevangenis aan toe.
De eerste twee dagen is het bewolkt met veel wind en regen. Met het waterzeiltje vangen we zoveel regenwater op dat we uitgebreid de was kunnen doen. Hier is niemand die een wasserette runt!
Dan komt de blauwe lucht terug en liggen we iedere dag in het heldere, warme water om te genieten van de kleurige onderwater wereld. Het valt een beetje tegen, veel koraal is gebleekt, waarschijnlijk een gevolg van de te hoge watertemperatuur van de afgelopen jaren. Ook zijn er minder koraal-vissen dan ik had gedacht, hier mag immers niet gevist worden. Wel zijn er veel haaien en grote groupers, karper-achtigen, altijd imposant.

Wandelen op Bogum tussen de ruines

Ik vaar samen met een aantal andere dinghies helemaal naar de buitenkant van het rif de zee op om daar de onderwaterwereld te bekijken. Vanwege de grote golven moeten we vrij diep blijven. Gelukkig is het zicht prima, maar de vissen zijn toch wel ver weg. Een schildpad zwemt rond, haaien cirkelen om ons heen en een aantal grote groupers verschuilen zich onder de koralen.
Iedere dag doen we een aantal klusjes, maar er is ook genoeg tijd om lekker met de andere zeilers op het strand te kletsen en wat te drinken. Maandag middag is Antje ongerust, haar man Norbert is samen met Tyler van de Emerald Sea aan het vissen op een stuk koraal vlak bij de uitgang van het atol. Ze zouden om vier uur terug zijn, maar nu is het al bijna vijf uur! Uiteindelijk gaat Steve ze zoeken en vindt de twee mannen vlak voor donker op een van de eilanden, zonder dinghy! Degene die op de dinghy zou letten, had hem toch even voor anker gelegd op het koraal. Toen hij weer boven kwam zag hij de dinghy wegdrijven. Hij zwom er achter aan, maar de stroom was te sterk. Toen de tweede persoon boven kwam, was alleen de dinghy in de verte te zien en zijn maat leek spoorloos. Pas na ruim een uur kwam die uitgeput terug, hij had de dinghy niet meer kunnen bereiken.
Er wordt nog een laatste zoekactie op touw gezet door de zeilers vlak voor donker, maar de dinghy blijft onvindbaar. De volgende ochtend om zeven uur wordt verder gezocht, zonder resultaat. Niet de beste plek om je dinghy en buitenboordmotor te verliezen zo ver van de bewoonde wereld. Gelukkig heeft een van de zeilboten nog een kleine reserve dinghy, zo kunnen ze toch nog van hun boot af.

Op Bogum leven grote kokos krabben

Op Bogum, het eiland waar we wel op mogen, staan de ruïnes van een dorp, compleet met kerk en ziekenhuis volgens de foto's die hier liggen. In 1963 heeft Engeland alle mensen geëvacueerd naar Mauritius, omdat ze het eiland Diego Garcia van de Chagos groep aan de Amerikanen wilden verhuren als vliegbasis. Die eisten dat alle atollen onbewoond zouden zijn. De Britten hadden de oorspronkelijke bewoners compensatie beloofd, maar dat is in de zakken van de officials in Mauritius blijven steken. Eén zeiler wist zelfs te vertellen dat de oorspronkelijke bewoners een rechtszaak hebben aangespannen bij het Europese hof van de Rechten van de Mens en die hebben gewonnen. Engeland zou de oorspronkelijke bewoners moeten laten terugkeren en schadevergoeding betalen. Maar nu is er natuurlijk niets meer om naar terug te keren. Het hele dorp is overwoekerd door de palmbomen, de steiger is helemaal verkruimeld en de kopra handel, waar men van leefde, is ingestort.

Ons eigen afval verbranden

De zeilers-gemeenschap gebruikt nu het strand en een paar muren als een ontmoetingsplaats. Er staan wat oude plastic stoelen, een roestig wagenwiel dient als tafel, de barbecue bestaat uit een paar stenen met een rooster en er is zelfs een volleybalnet onder de bomen gespannen. De kustwacht heeft een grote ijzeren ton neergezet waar we ons afval kunnen verbranden; blikjes en glas komen ze ophalen volgens de papieren, maar nu ligt er een hele stapel.
Op initiatief van Antje organiseren we met z'n allen een gezellige Pot-Luck: iedereen neemt wat mee, erg gezellig. In het bos naast de ruïne van de kerk staat een soort inheemse "appelboom". De vruchtjes zijn rijp en gekookt met wat suikerwater en vanille-extract best lekker. Dat is ons toetje voor vanavond, samen met zelfgemaakte yoghurt.

Aan het strand bij de zee-kant

Na het verbranden van ons afval wandelen we vandaag het enige wandelpad hier op het eiland. Het pad is gemarkeerd door boeien,gebruikt voor netten, die hier in grote getale aanspoelen. Na ongeveer 20 minuten lopen tussen de kokospalmen staan we aan de buitenkant van het atol, grote golven slaan hier op de koralen en rotsen, een mooi gezicht.

BBQ met alle zeilers op het strand bij de "Yachtclub"

Ondertussen zijn nog vijf boten aangekomen, het wordt hier gezellig druk. Wij blijven nog even, dan gaan we naar Peros Banhos, een atol 25 mijl verder naar het westen. Pas begin mei willen we verder zeilen naar Madagaskar, omdat dan het stormseizoen hier in de zuidelijke Indische oceaan officieel voorbij is.
Jullie moeten wachten op de foto's tot we weer internet hebben, pas in Madagaskar.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com