Lange broeken weer in Durban

De Pélagie loopt de haven van Durban binnen 

Maandag 23 november rijden we de ruim 600 km van de Blyde River Canyon in één stuk. We wisselen elkaar af achter het stuur en eten voor de lunch een boterhammetje in de auto. We zijn al om drie uur in het winkelcentrum van Richards Bay om boodschappen te doen voor de volgende dagen. Daarna naar de marina om het proces van uitklaren te beginnen. Het zit niet helemaal mee, de mensen van de douane blijken afwezig. Wij geven toch maar de voorkeur aan de barbecue in de Yachtclub, die als altijd heel gezellig is. Nils staat om zeven uur 's ochtends opnieuw bij de douane, terwijl ik de was doe. Om elf uur varen we de haven van Richards Bay uit.
We gaan op zoek naar de stroom mee, tenslotte hadden we bij het binnenvaren ook die vijf knopen in de rug. We maken een behoorlijke omweg langs de vele vrachtschepen voor anker. De stroom mee vinden we niet, er is zelfs een heel stuk stroom tegen!
Het gaat dus niet zo hard, maar wel redelijk comfortabel, ook wat waard. Uiteindelijk varen we woensdagochtend bij het vroege ochtendgloren de haven van Durban binnen; toch wel fijn dat het al licht is. We vinden een plaatsje aan de kopsteiger van de marina en gaan nog lekker een paar uurtjes slapen.

Het oude stadhuis uit de Engelse tijd, nu bibliotheek en museum

Woensdag lopen we langs de kade van de grote stad met veel verkeer die Durban is. Inchecken gaat snel, er is tijd om het oude stadhuis te bekijken: op de begane grond is een grote bibliotheek met een grote ruimte waar computers staan en gratis wifi is. Het is er erg druk alle plaatsen zijn bezet op deze doordeweekse dag. Mensen zitten zelfs in de gang met hun smartphones. Op de bovenste verdiepingen zijn tentoonstellingen, heel aardig.

Straat markt in Durban

De markt is gezellig druk, Met moeite vinden we een handige reparateur die mijn voetmuis weer soldeert. Hij moet wel eerst een klein soldeerapparaat kopen dus we betalen hem dubbel, zowaar vier euro. Omdat we nu alleen de benenwagen hebben komen we niet verder als het centrum. Toch zien we ook hier zwervers in het park slapen. Een groepje hurkt verkleumd achter een meterkast. Grote, glimmende vierwielaangedreven auto's razen voorbij. Het contrast is groot.
Het is nu het einde van de maand. Er staan lange rijen voor de betaalburo's van de sociale dienst. In de supermarkt in het veel drukker dan anders; mensen hebben geld gebeurd en kunnen weer wat kopen, wordt ons verteld. 


De vlag van de Pélagie wappert strak in de harde wind

Donderdag komt het front over waarvoor we hier schuilen. Er staat een harde wind die de Pélagie tegen de steiger drukt. Alle stootwillen hebben we nodig om de zijkant te beschermen. We durven niet van boord in dit geweld en maken er een lekkere rustige lees- en internetdag van. Er zijn ook nog genoeg foto's om uit te zoeken. Het is bewolkt en de harde wind is koud; truien, lange broeken en sokken doen goede diensten. Als de zon zich maar even laat zien is het meteen weer lekker, maar 's avonds houden we de deur en ramen dicht. Dat is lang geleden.
Vandaag vrijdag maken we weer het rondje langs alle officiële instanties, nu om Durban weer te mogen verlaten. Op dit moment wachten we op de haven politie die al sinds vier uur geacht wordt langs te komen, het is al zes uur ze komen vast niet meer. Toch willen we morgen weg, er is een prima, relatief lang, weervenster van tweeënhalf tot drie dagen, waarmee we naar Port Elizabeth hopen te zeilen. Er is een pittige wind mee voorspeld, dus ook zonder stroom mee moeten we het kunnen halen. Indien nodig kunnen we altijd nog stoppen in East London.
Nou ja we zien wel, morgen is er weer een dag. Eerst maar eens gezellig eten met Yvonne en Roderick van de Happy Bird, die hier sinds gisteren ook liggen.