Storm

Storm                                                                                                           

De kust van Zuid Afrika is niet de gemakkelijkste route om te zeilen. Omdat hier geen passaatwinden meer zijn, komen depressies over. Zoals eerder beschreven kunnen harde zuidwestenwinden steile, gevaarlijke golven doen ontstaan. Zondagavond zal een front over trekken, gevolgd door harde ZW-wind. Als voorzorg halen we ons grijze zeil weg, het gaat vast kapot met zo'n harde wind en dan moeten we het in de wind weghalen.

Maandag gaan we niet met de auto weg, maar blijven in de marina en dat is maar goed ook. Zondag nacht neemt de wind toe, wat een lawaai. Maandag ochtend meet Nils wel 47 knopen wind op onze windmeter. De wind loeit de hele dag door! De Pélagie rukt aan haar meerlijnen, golven slaan over de steiger. We zetten extra lijnen uit en hangen de laatste stootwillen buitenboord. Als je denkt dat het niet harder kan, gooit de wind er nog een schepje bovenop, het giert langs je heen, de havenpolitie meet 67 knopen wind, windkracht 11! We worden bijna van de Pélagie afgeblazen! Wat zijn we blij dat we in de haven liggen en niet op zee of voor anker.

De in elkaar gefrommelde steiger van de TuziGazi marina

Gelukkig blijft hier alles heel, in de TuziGazi Marina, waar we eerder lagen, is dat niet het geval: de steigers klappen in elkaar. De boten aan de kant worden bijna geplet onder het gewicht van de andere boten. De Morning Glory, de catamaran van onze vrienden Arthur en Ami, krijgt een gat in haar achterkant en flinke krassen aan de voorkant. Het zal je maar gebeuren, ben je net veilig binnen gelopen in de haven van Zuid-Afrika, dan loopt je schip averij op omdat de steigers van de Marina niet stevig genoeg zijn!

Cheeta's aaien
Dinsdag gaan we naar het Cheeta rehabilitatie project. Daar worden "gevonden" cheeta's opgevangen en indien mogelijk weer uitgezet in het wild. Een aantal cheeta's is met de fles opgevoed en helemaal gewend aan mensen. We mogen hun omheining binnen en uiteindelijk zelfs een dier aaien. Wat een belevenis om zo vlakbij zo'n groot roofdier te zijn!

Er worden ook andere wilde katten opgevangen, bij de caracal en de serval mogen we ook een kijkje heel dichtbij nemen, leuk. Het verhaal er omheen is erg interessant. Het is niet gemakkelijk om met cheeta's te fokken; de vruchtbaarheid van veel dieren is erg afgenomen door inteelt. De verschillende populaties in de Afrikaanse wildparken kunnen zich niet meer mengen. Uitwisseling van dieren tussen de wildparken vindt nauwelijks plaats. Zelfs de verschillende opvangcentra werkten weinig samen, vooral door het gebrek aan geld. Kunstmatige inseminatie wordt wel toegepast, maar is eigenlijk ook te duur. Het is dus maar de vraag of deze grote roofdieren, net als de leeuwen en luipaarden, het op de lange duur zullen redden.