De dagen in Rodney Bay, de grote haven in het Noorden van St Lucia waar de ARC eindigt, vliegen voorbij. Het is enorm gezellig met iedereen de oversteek ervaringen uit te wisselen. Alle Nederlanders praten bij op de borrel op de Pélagie, er is genoeg plaats, eten en drinken voor alle 24 opvarenden, mede dankzij Pauli en Albert. Huub-Jan van de Seaquest en opvarenden zingen een prachtig lied, dat het wel en wee, vooral het wee, van alle boten onderweg memoreert. De inspiratie komt van het lied dat Nils had gemaakt bij de intocht van de laatste Nederlandse boot, de Flying Swan. Lachen geblazen!
We doen nog wat boodschappen, werken de website bij, slapen uit en laten de vele regenbuien gelaten over ons heen komen. De rit met de locale bus naar de hoofdstad Castries is erg leuk. Er is een bushalte bij de haven en je stapt gewoon in de mini van. Iedereen kan mee voor een paar EC dollars en dus bus is dan ook hét standaard vervoermiddel. Castries is een drukke, no-nonsense stad, niet indrukwekkend qua architectuur. De kerk is aardig. Er zijn maar weinig lokale groenten op de markt en erg duur. We vullen onze voorraden aan en eten erg gezellig en goedkoop in een lokaal tentje op de markt.
Op donderdag vertrekken we echt naar La Soufrière, nadat we afgesproken hebben contact te houden via de SSB radio. Het is een prachtige zeiltocht langs de kust van St Lucia naar het zuiden. Schitterende groene heuvels afgewisseld met mooie baaien. De Pitons zien we al van ver. Het weer laat zich van zijn goede kant zien, maar één buitje onderweg. De binnenkomst in de baai is fantastisch, aan de ene kant de Pitons, 2 steile vulkanen, aan de andere kant steile groene heuvels, het stadje er tussen.
We willen voor anker, maar het is onduidelijk of dat wel mag. Een bord dat 5000 $ boete beloofd, schrikt ons af. Natuurlijk zijn er voldoende mensen om onze lijnen aan een mooring vast te maken. Nils vindt een betere manier om de mooring niet onder de boot te laten verdwijnen door onze anker driehoek in te korten over de voor-bolders. De zonsondergang is indrukwekkend, maar de nacht is erg donker zonder sterren of maan en zicht op een donkere oceaan. Er is toch een behoorlijke deining zo ver van het strand; we gaan vroeg naar bed. Vrijdag 24 december zien we dat alleen de catamarans zijn blijven liggen, de enkel rompers zijn allemaal vertrokken.
We gaan met Peltje naar de kant, we moeten vervoer regelen om Saskia van het vliegveld af te halen. We regelen een taxi, lopen door het gezellige, bedrijvige stadje zonder veel witneuzen, hiernaast een foto van de kerk. We horen dat we toch voor anker kunnen bij het strand. Dat lijkt ons wel zo rustig en gemakkelijk, bovendien belooft onze gids WiFi van het nabij gelegen restaurant. Er is nog tijd om de boot te verleggen, maar het begint toch te gieten, te gieten en te gieten. We moeten wel om 13:00 uur op weg naar het vliegveld. We varen in de stromende regen met Peltje naar de Pélagie. Er zijn meerdere pogingen nodig om ons vooranker goed uit te brengen en een achterlijn om een palmboom op het strand vast te maken. En al die tijd blijft het plenzen! De plaatselijke boot-handlers hebben meer ervaring en voorzien ons van goed advies. Eindelijk liggen we, kunnen we droge kleren aantrekken en snel wat eten. Gelukkig klaart het op als we naar het strand gaan, om naar het vliegveld te gaan. Ik Hanneke, neem het zekere voor het onzekere en vaar met bikini naar het strand en kleed me daar om!
We zijn op tijd op het vliegveld, maar er is een lange rij bij de paspoort controle, dus we moeten even wachten voor we Saskia in onze armen kunnen sluiten. De taxi wacht, we zijn net voor donker weer thuis. Gelukkig is het droog als we met Saskia en haar bagage naar de Pélagie varen.
Nu op Kerst ochtend hebben Nils en Saskia al lekker gezwommen terwijl ik dit verhaaltje typ. Er zijn kerstkransjes bij de "koffie", meegenomen door Saskia. Vanochtend zijn de buien overgedreven, dus we hebben prachtig uitzicht vanuit de boot en de zonnepanelen leveren stroom voor PC’s en koelkast.
Vanavond Kerstdiner in het plaatselijke restaurant. We hebben het hier heel gezellig en prima naar ons zin! 
1 opmerking:
Hallo Hanneke en Nils, hier even een kort berichtje vanuit Beringe. We heben nu weer even tijd om jullie tevolgen. We zijn nu ruim een week thuis, vrijdagavond konden we nog net vanuit Frankfurt met de trein, want met het vliegtuig ging niet meer vanwege het slechte weer. Maandagmiddag kwam Simone met de 2meisjes, met Kerst bleven ook mijn broer en schoonzus slapen en waren mijn Moeder en partner ook op het kerstdiner.Erg druk dus,maar zeer gezellig. Nu zijn de2 meisjes nog tot 30 december hier, en kunnen we bijkomen van een zeer bijzondere en fantstische reis naar Australië. We hebben enorm genoten en erg veel gezien.
Jullie nog heel veel succes met jullie verdere reis, en een compliment voor jullie prestatie tot nu toe en jullie mooie verhalen. Veel groeten van Mariette en Kees
Een reactie posten