Twee dagen motoren; dan lekker zeilen

Voor anker bij het eiland Bintan

Laatste dag in Tanjung Kelayang

De laatste dag in Tanjung Kelayang staat 's middags een Drakendans op het programma, erg leuk en spectaculair: twee personen bemensen samen één drakenpak. Deze draak schudt vervaarlijk zijn kop heen en weer, kwispelt met zijn staart, springt en loopt rond en springt zowaar boven op een aantal palen en daarna op een erg smal platform.

Springen met zijn 2-en zonder het goed te kunnen zien!

Het ziet er eng uit zonder pak, laat staan met; de draak heeft maar één set ogen! Natuurlijk is er roffelende muziek om het allemaal nog spannender te maken. De eerste draak is wat amateuristisch, maar de laatste twee draken zijn de kampioenen van het eiland. Wat een souplesse en durf!

Met de danseressen van het afscheidsdiner

's Avonds is er een afscheidsdiner, ook weer met muziek en interessante lokale dansen. Leuk, maar de locatie blijft te groot en te ongezellig voor het kleine aantal mensen wat aanwezig is. Namens alle zeilers mag ik de gouverneur bedanken en eindig met een klein gedichtje in het Indonesisch!

Naar Bintan

De volgende dag vertrekken we al met het eerste licht om vijf uur 's ochtends. Het is 240 mijl naar onze volgende ankerplek. Er is weinig wind, we doen verwoede pogingen af en toe te zeilen, zetten zelfs de genaker, ons grote lichtweer zeil op, maar ook dat duikelt gewoon naar beneden. Alleen rond een aantal buien kunnen we een uurtje zeilen. Het is wel heerlijk rustig op het water; dat betekent lekker slapen en tijd om aan onze fotoboeken te werken. Nu het met mijn ellebogen zoveel beter gaat, willen we graag de fotoboeken maken van de Pacific, Australië en Indonesië. Ik zoek de foto's uit en Nils maakt de fotoboeken van Australië; ik doe de Pacific; heel gezellig om dit samen te doen.

Met Kerryn en John  vieren dat we weer op het Noordelijk halfrond zijn

Na ruim 50 uur motor geronk en heel wat diesel lichter gooien we ons anker uit bij het eilandje Mesanak. De wind is onverwacht naar het noorden gedraaid, helemaal rustig liggen we niet. De Felucca met Janet en Ian, die met ons mee zeilt, heeft motorproblemen en zoekt een rustiger ankerplek. De Esoterica ligt wel naast ons en natuurlijk nodigen we Kerryn en John uit om met ons te vieren dat we nu weer op het noordelijk halfrond zijn! Zij nemen zelfs champagne mee, wat een luxe!

Proost!!

De volgende ochtend vertrekken we naar onze laatste stop in de Indonesië rally: Bintan. Er staat zowaar wind, dus hijsen we direct de zeilen. Dit keer komt de wind niet van achteren, we moeten scherp aan de windzeilen en zelfs overstag gaan. Dat is lang geleden, gelukkig weten we nog hoe het moet. 

Daar komt een dikke bui aan!

Zelfs midden in een dikke bui, we worden allebei klesnat; dat is geen ramp, het is niet koud en onze bovenkleren hebben we gewoon uitgetrokken. Wel is een van de ramen niet helemaal dicht, de boeken worden nat, dus nu zijn we bezig met een “boeken droog project”. We genieten echt weer van zo’n dagje pittig zeilen!

In Bintan ankeren we tussen allemaal eilanden met veel stroom. Het leuke is dat niet kouitzicht vanaf de kuip regelmatig verandert, want de Pélagie draait natuurlijk mee met de stroom. Hier moeten we uitklaren uit Indonesië. In Bali kregen we maar een verlenging voor 30 dagen en die is binnenkort verlopen. Gelukkig is Sam hier, onze contactpersoon van de Indonesië rally. Hij doet al het papierwerk voor ons, wat een service!

Bruiloft

We liggen voor anker bij het dorpje Sungai Enam. Op onze aankomstdag is er een bruiloft; alle zeilers zijn 's avonds uitgenodigd! 

Het bruidspaar staat de hele dag felicitaties in ontvangst te nemen!

's Middags, als we door het dorp wandelen, vertelt de luide muziek ons waar de bruiloft is. Een stuk van de straat is afgezet, er hangen zeilen tegen de zon met stoelen eronder, het halve dorp staat prachtig gekleed in de rij voor een lunch, een life bandje speelt. Het bruidspaar ziet er schitterend uit, hij in donkergroen; zij, zwaar opgemaakt, in een bijpassende groen met rode lange jurk, met smaakvolle glitter-sieraden. Hun handen zijn rood van de henna. Ze staan in een apart "kamertje" met een groot aanplakbiljet erboven. Iedereen moet binnenkomen en ze feliciteren. Wij dus ook! We voelen ons niet op onze plaats, we hebben gewoon onze oude kleren aan! We moeten natuurlijk allemaal op de foto.

Het hele dorp komt eten op de bruiloft

Na een borrel op de Pélagie met alle 15 boten die hier voor anker liggen, gaan we allemaal terug naar de bruiloft in onze goede kleren. Nog steeds staat het bruidspaar gasten te ontvangen, speelt de muziek en wordt er gegeten; wij eten nu ook. Dan begint het dansen. Natuurlijk moeten wij zeilers ook mee dansen, tot grote hilariteit en plezier van iedereen. Wat bijzonder om zo met de gewone bevolking van een gewoon klein dorpje een bruiloftsfeest mee te maken en zoveel plezier te hebben, en dat zonder een druppel alcohol!

Rond Bintan

De volgende dag worden alle zeilers officieel welkom geheten. De belangrijke mannen van het dorp staan klaar in lokale dracht en een groepje dansers voert een sierlijke welkom dans uit. 

De belangrijke mannen van het dorp in traditionele kledij

Sam zegt een paar woorden en de burgemeester vertelt ons, in het Engels!, dat hij blij is dat we hier allemaal zijn. Alle aanwezigen komen ons een hand geven, het is erg leuk veel mensen te zien die we ook de dag ervoor op de bruiloft tegen kwamen.

De welkomstdans

Dan staan de bussen klaar voor een tocht rond het eiland. Wat een weelde om zomaar rondgereden te worden. Hier wordt bauxiet gewonnen, de wegen zijn goed en de scholen gratis. Ook zijn er veel resorts aan de prachtige stranden aan de noordkust. Die trekken veel bezoekers van bijvoorbeeld Singapore, een uurtje met de ferry hiervandaan.

Schitterende hoofdtooien

We bezoeken een van die resort's, lopen rond in een klein vissersdorpje, luisteren naar een Fransman die lokale zeilraces in ere probeert te houden en bezoeken een luxe hotel school. Een prima dag, maar in onze bus, zonder airconditioning, was het erg warm.

Een van de klusjes: diesel overgieten

Vandaag is er ook een tocht naar een ander deel van het eiland, maar we hebben onszelf vrijaf gegeven. Er zijn altijd klussen op de Pélagie te doen, de boeken moeten droog, de foto’s worden uit gezocht, de de website bij gewerkt. Het internet is hier goed, dus gewoon even online zijn is ook wel heerlijk. We boeken het laatste hotel voor ons tripje vanuit Singapore naar Java om de Borobudur en het Kraton te zien.

Morgen is hier onze laatste dag, dan verlaten we Indonesië en zetten koers naar Singapore.