Naar Mitsio en Mayotte

Zelfgemaakte sambal op de markt in Nosy Be, recycling is de norm!

Laatste dag in Nosy Be.

In Nosy Be doen we flink wat boodschappen, het prijspeil in Mayotte ligt beduidend hoger volgens de boeken. We lopen gezellig over de markt, waar het als altijd een drukte van belang is. De vieze modderkrabben lopen we snel voorbij, die zien er erg onappetijtelijk uit. Voor weinig geld kopen we lekker veel verse groenten. Ongekoeld vlees van de markt durven we niet aan, daarvoor gaan we toch maar naar de supermarkt.

We eten erg gezellig op een balkon op de eerste verdieping. Onder ons trekt het straatleven voorbij. Een ossenkar haalt 5 containers brandstof, natuurlijk in de gele bakolie-containers die hier overal worden gebruikt.

Diesel halen per ossekar in containers voor bak-olie

's Avonds op de Pélagie maken we onze internetkaart op door de kranten van een aantal dagen te downloaden; dan hebben we nog lekker wat te lezen. 

De Pélagie vaart de baai van Mitsio binnen

Mitsio

Dinsdag 9 juni vertrekken we al heel vroeg naar het eilandje Mitsio, 40 mijl naar het noorden. Het is een prachtige tocht langs Nosy Be, andere kleine eilandjes en grijze, kale rotsen, de vier broeders.  We overwegen op een ander klein eilandje te ankeren, maar er zijn wolken, dus kunnen we de ondieptes waarschijnlijk niet goed zien. De kaarten zijn niet gedetailleerd genoeg, ook Google Earth geeft onvoldoende informatie, dus wagen we het er niet op. Hier willen we niet op een rots lopen, hulp is vast heel moeilijk te krijgen! Om drie uur varen we de goed beschutte baai van Mitsio binnen.

De vrouwen hebben vis gevangen

De volgende dag varen we naar het strand. De vrouwen hebben net wat vis gevangen en lopen al kwebbelend terug naar hun dorpje. Het kleine resort ziet er goed verzorgd uit, maar er zijn geen gasten. We kunnen er wel eten, maar daarvoor hebben we niet voldoende Madagaskar geld meer. We maken een prachtige wandeling over de heuvels over een klein paadje wat waarschijnlijk naar een ander dorpje gaat. Op dit eiland houdt de lokale bevolking koeien en geiten. Dat is te zien, er zijn weinig bomen over, hele stukken zijn kaal en door de regen weggespoeld. Jammer.

Diorpje onder de palmen op Mitsio

Donderdag vertrekken we voor de 210 mijl naar Mayotte, een eiland ten westen van Madagaskar, wat officieel een onderdeel van Frankrijk is, zo iets als bij ons Bonaire. Ik heb een wond(je) aan mijn been dat niet zo goed wil genezen. In Nosy Be zijn we naar een lokale dokter geweest, die aanraadde een antibioticakuur te doen. Antibiotica hebben we aan boord, maar nu, bijna aan het einde van de kuur, ziet de wond er nog niet zo heel goed uit. In Mayotte is vast wel een westerse arts. 

Lopen van het ene dorp naar het andere

We proberen de weersverwachting op te halen, maar krijgen niets terug van Sailmail. Zou het Afrika station er weer uit liggen? Gelukkig hebben we in Nosy Be vlak voor we vertrokken al gezien dat er niet veel wind zou zijn.

Bruine kale heuvels in Mitsio

De tocht naar Mayotte is niet zo gemakkelijk. De eerste 24 uur is er relatief weinig wind, maar wel een knobbelige zee. Een prachtige gele Mahi mahi of dolfijnvis is zo vriendelijk in ons aas te bijten, altijd lekker verse vis voor diner.

In de donkere nacht, er is geen maan, trekken fikse buien over ons heen, met alle windveranderingen die daarbij horen. Bij het eerste ochtendlicht ziet Nils dat we een grote scheur in het grootzeil hebben! Als we het zeil laten zakken, blijkt de naad, die we in de baai van Mitsio zo ijverig hadden gerepareerd, nu helemaal losgetrokken te zijn.  Gelukkig is het bovenste stukje van het zeil, boven het tweede rif wel te gebruiken. In de loop van de tweede dag trekt de wind aan en begint zelfs vrijwel tegen te staan. We moeten heel scherp zeilen, één motor moet bij zodat we nóg scherper kunnen motor-zeilen. Een klein grootzeil is geen probleem meer, zo veel wind is er. We maken zelfs de fok wat kleiner. Slapen is lastig in een Pélagie die over de golven stuitert, gelukkig is het maar één nacht.

Zaterdagochtend varen we de opening van het rif rond Mayotte binnen en zeilen heel comfortabel langs weer een prachtig tropisch eiland met bossen, stranden en palmbomen. Alleen staan hier witte huizen langs de kust en de berghellingen, verbonden door wegen waar auto's op rijden. Grote kranen maken een containerschip leeg, een groot veld zonnepanelen helpt bij de energieopwekking. We zijn terug in de moderne tijd.

We gooien we ons anker uit tussen wel 30 andere zeilboten in een beschutte baai. We zijn benieuwd wat Mayotte ons zal brengen. De wond aan mijn been ziet er al een stuk beter uit!