In Chaguaramas, de eerste kakkerlak op de Pélagie

Na het vertrek van Anita hebben we vastgemaakt aan een meerboei in de baai van Chaguaramas. Voor ons als catamaran zijn de ligplaatsen in de Marina hier erg duur. Bovendien genieten we van de rust op het water. De hekgolven van de langs scheurende kleine bootjes, zoals de water taxi met carnavalsmuziek, nemen we voor lief.

Een kusje van de Thorax
Er gebeurt hier wel van alles. Op zondagmiddag waait het behoorlijk hard. We zijn voor de verandering op de Pélagie, Nils ligt even in bed en ik, Hanneke, zit lekker te lezen. Ik denk nog “als het anker niet houdt van een van de andere boten in de baai, hebben wij er geen last van, ze worden dan van ons weg geblazen”. Ineens een schok; ik ren naar voren en zie de buurboot, de Thorax, tegen onze meerboei waaien. Haar meerboei is losgeraakt van de bodem! Ze waait over de lijnen van onze meerboei heen en raakt de neus van de Pélagie! Ook Nils komt in zijn onderbroek aanhollen. We proberen stootwillen tussen de Pélagie en de Thorax te zetten, maar dat lukt niet. Ik doe een oproep op kanaal 68 van de marifoon, maar krijg geen antwoord. Nils probeert de Thorax aan de Pélagie vast te maken met als gevolg dat de punt van de Thorax de houder van onze zeewering verbuigt. Dus moeten we haar losmaken.
Gelukkig komt er hulp aan. Fast Fred heeft altijd zijn marifoon bij zich en heeft onze oproep gehoord. Met zijn bijboot met sterke motor duwt hij de Thorax weg van de Pélagie. Er komt nog meer hulp. Uiteindelijk lukt het de bijboten de Thorax aan een vrije meerboei een paar 100 m verderop vast te maken.
De eigenaar, een inwoner van Trinidad, wordt gewaarschuwd en komt een uurtje later bij ons aan boord. Nee, hij heeft helemaal geen geld en altijd heel veel pech, zoals vandaag! Een bedankje aan de zeilers die zijn boot hebben gered, kan er niet eens af. De schade zullen de dus zelf moeten herstellen. Het blijkt niet de eerste keer dat de Thorax is gaan zwerven.

Harpje losgeraakt
Het motto “check, check and check again” wat we in las Palmas hebben geleerd, blijft van toepassing ook als je aan een meerboei ligt. Nils kijkt dus iedere keer als we naar de wal varen, of alles nog goed zit. We schrikken als blijkt dat de Pélagie niet meer met de zware, dikke lijn aan de meerboei vastzit, maar alleen nog met de dunne “reserve” lijn. Het harpje is losgeraakt! We hadden al eerder gezien dat het wat los zat, en het weer vastgemaakt maar niet gezekerd met een tie-wrap, dom, dom dom…… Gelukkig heeft de reserve lijn de Pélagie op haar plaats gehouden!

Eerste kakkerlak
We beginnen vast met schoonmaken, de Pélagie moet straks drie maanden het land op. Ik, Hanneke, ben buiten bezig en kijk naar de schuifdeur. Er zit een grote kakkerlak in de hoek!!! Wat een schrik, ik doe meteen de schuifdeur dicht. Nils is dapper; hij pakt een doek en gooit de kakkerlak direct overboord. We zijn verbaasd, de kakkerlak verdrinkt niet, maar vliegt weg.
Hoe is ie aan boord gekomen? Liggen er kakkerlak-eitjes in de bakskist waar we altijd onze buiten-schoenen indoen? Is ie aan komen vliegen? De Pélagie ligt wel een eind van het land… Is die met de bijboot meegekomen en aan boord gekropen of gevlogen?
We geven de bakskist een grote schoonmaak en gebruiken de anti-insecten-spuitbus met overgave. Meer kunnen we op dit moment niet doen! De volgende vier dagen zien we geen andere kakkerlakken. Hebben we geluk gehad of zit straks als we terugkomen uit Nederland de hele boot onder de kakkerlakken?

De Pélagie naar de kant
Direct na carnaval, op woensdag 9 maart wordt de Pélagie op de kant gezet bij Power Boats. We varen op een soort trailer, waarop de Pélagie heel secuur wordt vastgezet. Er zijn twee tractors nodig om trailer en Pélagie de helling op te trekken.

Alles gaat helemaal goed en in een uurtje staat de Pélagie op blokken op haar plek voor de komende drie maanden als we naar Nederland gaan.

De aangroei is overdonderend, vooral bij de onderkant van de kielen, die in Engeland in de modder hebben gestaan, zie de 2-de foto. Alles wordt weg geschraapt en na een behandeling met een hogedruk spuit is het al een stuk beter. Als we na 3 maanden terug komen, gaat er nieuwe anti fouling en waslaag op de Pélagie.

We moeten nog heel wat doen: alle papierwerk bij de immigratie en de marina om de Pélagie te mogen laten staan, en zelf weer terug te kunnen komen; alle aangebroken etenswaren opruimen, kasten schoonmaken en natuurlijk onze koffers pakken. Het lukt maar net om de taxi naar het vliegveld te halen, die donderdag om 12:00 uur klaar staat.
Na een prima vlucht, met een upgrade naar business-class! zijn we nu in Nederland, ruim voor de komst van ons eerste kleinkind. Het verslag en de foto´s van de rest van carnaval in Trinidad volgen nog.