Carnaval in Trinidad!

We zijn hier ook om het carnaval in Trinidad mee te maken. De zeilers-tour operator in deze zeilerswereld, Jesse James, biedt allerlei tochtjes aan waar we uit kiezen. Makkelijk zat. Zo om de dag een tochtje en verder maken we tijd voor gezelligheid, boot zaken en natuurlijk foto's uitzoeken. We vinden het leuk om het fotoboek van dit deel van onze reis klaar te hebben om in Nederland al onze vrienden kunnen laten zien.
Zoals Anita al schreef twee verhaaltjes eerder, hebben alle groepen Carnavalvierders een koning en een koningin. Ieder jaar worden de mooiste en origineelste kostuums bekroond. We bekijken de voorrondes en zijn erg onder de indruk van de kleuren, omvang en originaliteit van de 34 “koninginnen” en 10 “koningen”; de overige 40 koningen hebben we niet gezien, want om 23:30 wil iedereen naar huis. Dat belooft wat voor de grote optocht dinsdag.

Ook voor kinder- kostuums worden prijzen uitgedeeld. Het is een erg leuke middag om eerst de allerkleinsten te zien die natuurlijk door hun moeder worden rondgedragen, met soms een fopspeen in de mond, gevolgd door de grotere kinderen. De kostuums worden steeds mooier en uitgebreider, die van de meisjes tot en met 15 jaar doen niet onder voor de volwassenenkostuums. Hiernaast de winnares bij de meisjes: "Splash", spetter.

"Fishes",  beeldt de verschillende soorten vissen verrassend en sfeervol uit. Voor de jelly-fishes (kwallen), geeft de doorzichtige paraplu, met lange, kleurige, blauwgroene slierten aan de kostuums een echte “kwallige” indruk. Ook de andere vissen zijn prachtig en origineel. Deze “band”, of groep, verdient dan ook de eerste prijs.

Hiernaast nog een koning en konigin. We vragen ons af wie dit alles betaalt. Er zijn sponsors volgens het programma, betalen voor de prijzen die te winnen zijn. Later zien we de ouders met de kostuums naar huis lopen. We denken dus dat de ouders voor de kinderen betalen en dat deze kostuums dinsdag 9 maart ook in de grote optochten gebruikt zullen worden. Waarschijnlijk is het net als bij de volwassenen bands, ieder lid draagt ook een beetje bij aan de kosten van het kostuum van de koning en koningin. De foto's hier naast zijn van het kindercarnaval, bij de volwassenen mochten geen foto's gemaakt worden.

Op zondagmiddag bezoeken we “The Old Yard” Op een stukje van het universiteitsterrein worden oude carnavals-tradities in leven gehouden. Veel mensen (studenten blijkt later) lopen verkleed rond. Er is informatie over en optredens van oude carnaval figuren, vaak stammend uit de koloniale en slaven-tijd. We amuseren ons kostelijk, vooral met de wolven en duivels, die ook echt vuur spuwen. De overgave en het enthousiasme waarmee deze oude carnavals karakter worden gespeeld, is hartverwarmend!

Er is een goede zanggroep (uit Haïti, in verband met een uitwisselingsprogramma) en er wordt goede Calypso ten gehorig gebracht. Dit is een geëngageerd soort cabaret, die politieke en sociale misstanden aan de orde stelt, naast natuurlijk de gewone grappige liedjes; een belangrijke verworvenheid in een jonge democratie als Trinidad, denken we. Een simpele, ouderwetse Steelband sluit het geheel af; we dansen allemaal mee.

Er zijn ook verkiezingen voor de beste “Steelband”, volgens onze chauffeur is deze muziekvorm zelfs uitgevonden in Trinidad, Anita schreef er al eerder over. Deze bands vormen de muzikale kern van de carnavalsoptochten, met hun instrumenten rijden ze voor hun groepen uit, wordt ons verteld. We gaan naar de finale van de kleine Steelbands, in Trinidad minder dan 50! spelende personen. We genieten enorm van de muziek en van de passie waarmee die wordt gebracht. Niemand staat stil tijdens het spelen, er wordt geswingd, gedanst, gezwaaid, gezongen; alle lichamen volgen het ritme met overgave! En dat alles precies in de maat en gelijk.
Het leger heeft ook een band, compleet met namaak-tank op het dak en namaak-geweren bij de opkomst. Het leger lijkt populair, gezien het applaus. De band "Party Time" gooit kleurige slierten confetti uit over de band en de toeschouwers. Ook de brandweer heeft een eigen band, hun sirene loeit hard voor en na hun bijdrage. Ik praat nog even met een van hun leden. Ze oefenen iedere dag (!) en treden ook nog na carnaval op.

Het aantal betalende toeschouwers valt erg tegen, maximaal zon 200; de meeste mensen kijken van buiten de hekken. Er zijn speciale plaatsen en speciale drank- en eettentjes voor de hoogwaardigheidsbekleders, vooral lokale politici. Er is ook geen televisie of zo aanwezig. Op het laatste moment is deze verkiezing verplaatst van het centrum van de hoofdstad, Port of Spain, naar de parkeerplaats van het stadion van een klein provincie stadje 60 km zuidelijker. Ach ja, ook dat kan in Trinidad. Alles is natuurlijk buiten, niet overdekt. En er is ook altijd ruimte voor eten en drinken stalletjes. Het eten wordt gewoon ter plekke met een grote gasbrander gekookt.
We zijn onder de indruk van de organisatie. Al die mensen met hun instrumenten op het podium zijn binnen 5 minuten vervangen door een nieuwe band. Het podium is dan ook zo gebouwd dat je er aan de ene kant op kunt rijden/lopen en aan de andere kant weer af kunt rijden/lopen. Een doorschuif-systeem dus, heel handig.
Morgen avond gaan we naar de finale van de grote Steelbands. Die hebben 100-150 personen. We zijn benieuwd. We gaan ook nog echt meedoen met het carnaval op straat op maandagochtend heel vroeg (!) Dan en natuurlijk gaan we de grote optocht bekijken met alle prachtige kostuums en Steelbands op dinsdag.Nog genoeg te beleven dus.

Hanneke en Nils