Op de Pélagie is het de gewoonte dat bezoek ook een bijdrage levert aan deze blog. Deze week zijn onze dochter Saskia en een vriend van haar, Remco, op bezoek. Saskia heeft al wat geschreven in Spanje. Dus nu volgt Remco's bijdrage en Saskia heeft voor de foto's gezorgd...
Zaterdag 16 oktober ben ik met Sas op Tenerife aangekomen. Sas´ ouders Hanneke en Nils (abbr.: HaNi) waren iets eerder al met hun catamaran in de haven van Santa Cruz (hoofdstad Tenerife) aangekomen, en het idee was ze een weekje afleiding te bezorgen.
Van te voren weinig echte plannen gemaakt behalve dat duiken wel leuk is en ook heeft Tenerife als grote VVV-must-do de vulkaan El Teide. Maar uiteindelijk hebben we natuurlijk veul meer gedaan..
‘Pelletje pelen’
Om maar gelijk met de meest obvious te beginnen als op vakantie met Honhoffs: ‘pelletje pelen’ (voor eenieder die Sas tenminste net zo goed kent als ik, hoort dit automatisch gezegd worden met Saskia’s piepstemmetje! : ). Spelletjes spelen is leuk, en hoewel ik vaak pogingen gedaan heb, is me vooralsnog niet gelukt dat te beseffen. Saskia heeft me netjes 4 dagen in-a-row gevraagd of ik ook zin heb om een spelletje te doen, maar up to now is dat hele spelletjes gedoe een Honhoff-only activiteit gebleven.
Biepen
Een van de minst spectaculaire bezigheden dingen die ik doe, in ieder geval om over te schrijven, is boeken lezen. Heb er een aantal meegenomen, en tijdens wat loze uurtjes ’s avonds, bijvoorbeeld als er spelletjes gespeeld worden, lees ik hoe Robert Langdon vrijmetselarij & symboliek dingen doet bij het zoeken naar het verloren symbool, of doe ik wat afleveringen Dexter the blood spat pattern analysist aka serial killer in boek vorm. Ook heb ik een grappig boekje van ene Paulien Cornelisse met de titel ‘taal is zegmaar echt mijn ding’. Niet dat ik zo’n taalmens ben, helemaal niet eigenlijk, maar ´zegmaar´ is zegmaar ook wel een beetje mijn ding als ik praat.
 |
| Genieten van de zon op de voorplecht van de Pélagie |
Scheepje varen
We lagen op Santa Cruz, redelijk ten Noordoosten van Tenerife, terwijl de gegarandeerde zon juist in het Zuidwesten van Tenerife is. Een mismatch, dus na even op Santa Cruz aangemeerd te hebben gelegen, zijn we gaan zeilen. Hoewel zeilen.. we hadden de wind pal in onze mik, dus zijn we zijn aanvankelijk vertrokken zonder zeilen en op de motor.
 |
| School van ong. 15 Pilot whales |
Ff weg van Santa Cruz werd opeens Hannekes aandacht afgeleid door een vermoedelijke school (of hoe noem je zoiets als het grotere vissen zijn) dolfijnen! Dit bleek loos alarm achteraf. Je zou toch beter verwachten van mensen voor wie de boot met zee thuis wordt genoemd! Later zijn we er later nog wel achter gekomen wat we nu wel tegen gekomen waren, en het bleek een schooltje walvissen te zijn geweest, pilot whales to be exactly.
Eindpunt van de zeiltocht was Las Galletas, maar dat was nog een flinke eindje zeilen, en dus hebben uiteindelijk gekozen voor een tussenstop bij een in-between baaitje.
 |
| Zwemmen vanuit de boot |
Voor mensen die de kaart erbij hebben liggen, het betreft het baaitje (bij) Poris de Abona. En aanmeren was niet in een haven en aan wal, maar gewoon het anker uitgooien. Om ons heen was het 6 meter diep met helder 25 graden warm water, en zijn we allen z’n allen in gedoken om te gaan snorkelen... als het ut al niet is, dan wordt het ideale vakantiegevoel hier flink benaderd! Dacht ik.. want toen het ’s avonds en ‘s nachts net iets harder waaide dan van te voren bedacht, werd de kwaliteit uitrusten tijdens de vakantie flinke schade aangedaan. Maar dat zou uiteindelijk de vakantiepret niet drukken..
El Teide
 |
| Begin van de wandeling met uitzicht op de Teide |
Zoals gezegd is een bekende attractie van Tenerife z’n vulkaan El Teide. Om helemaal tot de top te komen moeten er permits geregeld worden. Sas en ik hadden daar al moeite in gestopt in Santa Cruz, maar toen werd ons medegedeeld dat voor onderhoud een noodzakelijke kabelbaan gesloten zou zijn tussen 12 en 24 oktober. En vier-en-twintig oktober is einde vakantie, dus vette pech voor ons. Maar goed, er zijn ook genoeg lager gelegen maar-nog-steeds-mooie wandelingen, en we hadden bedacht daar donderdag eerst een grote en daarna een kleine van te gaan doen.
 |
| T_Rex |
Met wandelingen in de buurt van Santa Cruz was al bekend geworden dat Hanneke last heeft van d´r voet en daarom geen lange afstanden kan lopen, en dus zou de El Teide getrotseerd worden door Sas, Nils en mijzelf. Maar de woensdag voor donderdag begon ook Nils over zijn voet te klagen, dus leek het handiger eerst de kleine tocht te gaan doen, en voor de fysiek sterkere zou er daarna nog de grote wandeling zijn. En dat bleek achteraf een goeie zet, want de kleine tocht is populair, en omdat we vroeg waren was er wél parkeerplek. En de kleine tocht was inderdaad een mooie tocht. Erg mooie uitzichten, en toen Nils en ikzelf bedachten dat de mamma van de kleine salamanders die we onderweg tegenkwamen een tyrannosaurus rex moest zijn, werd het ook nog een Juressic-park-spannende tocht! Het moet de ijle lucht zijn geweest : )
 |
| Uitzicht vanaf de Teide; de dagelijkse wolken in aantocht! |
Tijdens de kleine tocht merkten we ook op dat de kabelbaan in retraite bewoog. En na navraag van Nils bleek het onderhoud korter te zijn geworden dan gepland. Uiteindelijk hebben we de geplande lange tocht nooit gedaan, maar dat ruimschoots gecompenseerd met een paar kortere hoogte-wandelingen vlak onder de top van El Teide, met prachtige uitzichten (zie voor eentje daarvan hier links naast). De top zelf hebben we niet bereikt, maar daar waren nog steeds die permits voor nodig die we niet van te voren konden regelen..
Divin’
In 2006 als kado van afstudeerbegeleiders een duikcursus gekregen en dat ook netjes gehaald natuurlijk. Motivatie iets met dat diploma te doen was zeker aanwezig in het begin, maar anno 2010 heb ik er welgeteld 0 keer gebruik van gemaakt. In Las Galletas zijn we op zoek gegaan naar duikscholen om in ieder geval mijn (gebrek aan) kennis weer op te frissen, en ook een blik ín de oceaan te werpen. Hanneke en Nils duiken vaak genoeg, maar ook Sas vond het wel nuttig weer wat duiktheorie en -praktijk te oefenen en dus hebben wij met zijn tweetjes op vrijdag 22 oktober ons een half dagje opgefrist. En de dag erop dan het blikken in de oceaan waar we met zijn viertjes voor en na de lunch twee duiken p.p. hebben gedaan.
De eerste duik was op het zuidelijkste puntje van Tenerife en ook de favoriet van de duikschoolhouder. Deze duik was eigenlijk een enorme trap, waarbij bij het afdalen continu een trede verder afgedaald wordt. Deze duik was geweldig om te doen, maar stoer en onverschrokken als ik ben vond ik het ook wel een beetje spannend gezien het niet echt van een leien dakje ging. Eerste probleem was al dat de stroming vanwege volle maan erg sterk was en er dus flink gewerkt moest worden om überhaupt positie te houden. En omdat ik een paar kilos te weinig gewicht mee had gekregen, was ik ook continu naar beneden aan het zwemmen. Maar ondersteboven kon m´n masker dan weer niet zo goed hebben, dus ik moest iets van 3 of 4 keer mijn masker legen via een trucje die ik de dag ervoor opgefrist had. De guide had op een gegeven moment nog stenen van de bodem gepakt en ik m’n pak gestopt, maar dat maakte eigenlijk maar weinig verschil. En al dat extra werken kost natuurlijk meer lucht. Van te voren te horen gekregen dat met 120 en 70 bar in de cilinder een seintje naar de guide moest, en dat met 70 bar écht wel weer omhoog gegaan moest worden. Let ik na de 140 bar even niet op, zat ik ópeens op maar 50 bar! Dat was even schrikken. Vond waarschijnlijk ook de guide, want ik werd zijn buddy en we begonnen meteen aan de terugtocht. En voordat ik uiteindelijk boven kwam zat ik ook al een tijdje lucht van mijn buddy te snoepen want mijn tank was toen nagenoeg op. Summarizing: de vissen waren prachtig, maar ik had mijn eerste echte duik toch stiekum anders bedacht. (duikspecs: 25 min., 18 meter).
De tweede duik na de lunch zou voor mij een beetje een ‘therapy’-duik zijn dus. Er werd ons gegarandeerd dat ze de stroming uit zouden zetten, en ik kreeg voor de zekerheid 2 kilo meer gewicht en een grotere tank mee. Er was nu ook een makkelijker duikprofiel, want we hoefden eigenlijk alleen met de knietjes in het zand om de guide heen te staan, terwijl de vissen, roggen en schildpadden gelokt werden met dooie sardientjes. En de beesten waren aaibaar! Dit was geweldige om te zien en doen, en dat maakte de duikratio spannend/leuk weer stukken gezonder. Aangezien het lucht-technisch nu stukken beter ging, hebben we na voedertijd ook nog wat rondgezwommen, en daarbij o.a. een klein Octopussie gespot, en Nils een Murene zien teasen met redelijk letterlijk gevaar voor eigen vinger. (duikspecs: 45 min., 16 meter).
Planningzz..
Maandag de 25e gaan Sas en ik weer terug naar het letterlijk koude kikkerlandje (naar horen zeggen hebben we de 1e nachtvorst al overwinterd! (Nils: wanneer elfstedentocht?)). En als verjaardags kado heeft Sas een dagje Siam Park gevraagd, zegmaar Six Flags, maar dan een zwembaden en glijbanen setting in plaats van achtbanen. Dit glijbanen-paradijs is scheduled voor de zondag.
De dagen in Rodney Bay, de grote haven in het Noorden van St Lucia waar de ARC eindigt, vliegen voorbij. Het is enorm gezellig met iedereen de oversteek ervaringen uit te wisselen. Alle Nederlanders praten bij op de borrel op de Pélagie, er is genoeg plaats, eten en drinken voor alle 24 opvarenden, mede dankzij Pauli en Albert. Huub-Jan van de Seaquest en opvarenden zingen een prachtig lied, dat het wel en wee, vooral het wee, van alle boten onderweg memoreert. De inspiratie komt van het lied dat Nils had gemaakt bij de intocht van de laatste Nederlandse boot, de Flying Swan. Lachen geblazen!
