Vrijdag 6 januari hebben we weer een afspraak in het Havenziekenhuis. Als eerste vertelt de arts dat Nils heeft WEL Leishmaniasis heeft. De standaard test was negatief, maar de heel specifieke DNA test blijkt WEL positief. Nu wordt de soort Leishmaniasis bepaald, begin volgende week verwachten we daar de uitslag van. Daarna moet de behandelmethode nog worden beslist en de benodigde spullen moeten worden ingevlogen, dat duurt nog ruim een week.
Deze behandelingen zijn niet zonder risico en moeten dus IN het ziekenhuis plaats vinden, waarschijnlijk wel poliklinisch. Er kunnen bijwerkingen optreden zoals suikerziekte en soms is een hartfilmpje nodig. Afhankelijk van de soort duurt de behandeling minimaal 2 of 4 weken, dus we zijn hier nog wel even. Nou ja, nu weten we waar we aan toe zijn en er is een behandeling beschikbaar, dat is tenminste iets.
Nils is wel de bezienswaardigheid van het ziekenhuis. Een viertal artsen komt kijken hoe Leishmaniasis in de praktijk er uit ziet. Dat zie je ook als tropenarts niet iedere dag! Gelukkig heeft Nils weinig pijn. De wond aan zijn hand is dicht en lijkt langzaam te genezen. De bobbels op zijn arm worden een beetje kleiner, maar zijn arm voelt wel wat stijf aan. We maken ons niet echt ongerust.
Ondertussen wonen we weer in Duinrell, dit keer in een wat luxere bungalow, met centrale verwarming en stopcontacten in de slaapkamers. Nu kunnen we zelfs in een warm bed stappen, want de elektrische dekens kunnen aan. Dat is heerlijk voor mensen die tropische warmte gewend zijn.
We genieten ervan weer ons eigen huisje te hebben en heerlijk in de omgeving te kunnen wandelen. Familie, kleindochter en vrienden zijn in de buurt en we bridgen weer bij Te Werve.
We besluiten een museum jaarkaart te kopen en onze tijd ook te gebruiken om Nederland wat uitgebreider te verkennen. We komen de tijd hier wel door.
woensdag 11 januari 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten