Eindelijk medicijnen; ijspret……

De tabletten tegen Leishmaniasis halen we niet eventjes bij de apotheek. Ze moeten uit Duitsland komen en hebben zelfs geen Nederlands registratie nummer; de verzekering gaat niet zomaar vergoeden. Of we het hele bedrag, ruim 5500 euro maar even willen betalen! Dat hebben we niet direct voorhanden, wel op onze spaarrekening gelukkig.  De arts van het ziekenhuis heeft een brief met een justificatie, maar voor dat die er is en beoordeeld zal zijn, zijn we weken verder denkt de verzekering. Veel keus hebben we dus niet, we plunderen onze spaarrekening. Uiteindelijk komen de medicijnen op woensdag 1 februari, na ruim 6 weken in Nederland begint de behandeling eindelijk. Nils moet drie pillen eenmaal daags innemen.

De eerste dag gaat alles goed met de hulp van een zetpil tegen de misselijkheid. De tweede dag probeert Nils het zonder zetpil. Na een uurtje ligt er voor ruim € 150 medicijnen In het toilet, alles eruit gespuugd! Later op de dag probeert hij het nog een keer, nu met zetpil. Hetzelfde resultaat, een duur dagje! Nu slikt hij drie keer per dag één pil en dat gaat goed. Het ziekenhuis vindt dat ook prima, zolang het er maar in blijft.

Nils merkt verder weinig van de pillen, hij slaapt wel wat extra, prima.  We gaan dan ook genieten van het ijs in Nederland. We schaatsen zaterdag en zondag heerlijk in Noord West Overijssel tussen de rietvelden van de Wieden. “We” dat zijn vooral Hanneke en Saskia, onze oudste dochter. Voor Nils is het te lang geleden, twee jaar geleden had hij nog te veel last van zijn knieën. De knieën zijn nu wel nieuw, maar de schaatsconditie is daar niet mee terug gekomen. Nils houdt het dan ook al snel voor gezien; op ijs val je erg hard. Sven, de Duitse vriend van Saskia, staat vrijwel voor het eerst op de schaats. Hij laat zich niet kennen en doet een heel rondje door de rietvelden en vindt het een heel bijzondere belevenis.

Saskia en ik genieten van het glijden over het goede ijs, het mooie weer en de prachtige omgeving. Ik vind het fantastisch dat dit nog een keer kan!!

Zondag schaatsen we, zoals bijna elk ijsjaar, ook met mijn zus Karin, haar man Arnoud en hun dochter Fleur. Het is koud, dus Nils, Fleur en uiteindelijk ook Sven eindigen de middag in het café met speelkaarten. Pesten is een universeel spel.
Ook dinsdag en woensdag geniet ik nog van het schaatsen. Dit weekend mogen we oppassen op onze kleindochter Lisa, ook heel erg leuk.

Nu Nils de pillen zo goed verdraagt, kijken we alvast vooruit. Donderdag 23 februari hebben we een afspraak in het Havenziekenhuis. Als we daar groen licht krijgen, kunnen we met de Condor vlucht van maandag 27 februari terug naar Trinidad! Er is nog plaats op deze vlucht, dus wie weet zit onze langste tijd in Nederland er op!