Kleinzoon Quinten geboren!



Onze kleinzoon Quinten 2 dagen oud,
in de veilige handen van zijn vader

Ons tweede kleinkind werd 22 november verwacht, een perfecte reden voor een trip naar Nederland. Vandaar dat we zo vroeg door het Panama kanaal zijn gegaan.  Quinten was ongeduldig en is 1 november al geboren. Hoogste tijd dus om naar Nederland te gaan om hem te bewonderen en niet alleen via Skype te zien. 
Maar eerst moet alles geregeld worden voor als we terug komen en moet ook de Pélagie goed achtergelaten worden. Via medezeilers horen we van de moorings bij Taboga, een klein eilandje 7 mijl van Panama stad. Het is beduidend goedkoper dan in de marina of op het land. Dus boeken we een plaatsje. Ook bespreken we de datum dat de Pélagie uit het water kan voor nieuwe anti-fouling. Op het laatste moment komen we er via een medezeiler achter dat niet alle anti-foulings zijn toegestaan in Australië, waar we naar toe willen.  Nog net op tijd kunnen we onze bestelling  wijzigen (hopen we). We trakteren onszelf  op een nieuwe ankerketting en een nieuwe bijboot. Midden in de Pacific is dat allemaal een stuk lastiger te krijgen.

Quinten 4 dagen oud

Vrijdag 16 november zeilen we naar Taboga. Het is nog lastig het Panama kanaal over te steken. Vrachtschepen varen snel; baggerschepen hebben een onvoorspelbare koers en veel schepen liggen net naast het kanaal voor anker. Wat een wirwar aan schepen! We maken een extra stormrondje om alle ruimte te hebben.
Het is behoorlijk hard werken om alles in en op de Pélagie schoon en droog te maken en tegen meeldauw te beschermen, tenminste  voor zo ver dat lukt in deze vochtige  omgeving. We rekenen erop de veerboot naar Panamastad van 15:00 uur te kunnen nemen, maar zaterdagmiddag begrijpen we dat we al om 09:00 uur moeten vertrekken. De latere veerboten zitten op zondag vast al propvol met dagjesmensen die een al retour ticket hebben.  We kunnen het ons natuurlijk niet veroorloven het vliegtuig te missen. Dus staan we zondagochtend al om half 6 bij het allereerste licht op om alle klussen af te krijgen.
Het is allemaal gelukt. We zitten hier in Panamastad heerlijk met onze koffers in een restaurant met prima internet én een stopcontact de tijd te overbruggen.  Straks lekker eten en dan met de taxi naar het vliegveld. Morgen Quinten en alle andere familieleden en vrienden weer zien. Geweldig!

De bergen in

De bergen vanuit de Pélagie

De Balboa Yachtclub ligt naast de kanaalzone, een rustig stuk van Panamastad. Er is een water taxi service zodat we onafhankelijk van elkaar naar de kant kunnen. Handig.
Voor het repareren van de waterpomp hebben we nieuwe slangen nodig. De koolstof filters vlak voor de pomp zijn kapot gegaan en dat heeft waarschijnlijk de pomp kapot gemaakt, die moeten er dus tussen uit. Maandag is een feestdag, dus voorlopig kunnen we even niets.

Sky line Panama stad

De oude kathedraal in La Casco Viego

Dus gaan we met een taxi om naar het oude stadscentrum. Taxi’s zijn hier goedkoop, voor een paar dollar komen we met zijn vieren overal waar we willen zijn. Onderweg kopen we als eerste een kaart van Panama-stad voor de broodnodige oriëntatie. De gebouwen in het oude centrum zijn interessant met een mooi uitzicht op zee. De oude stad is gebouwd op een landengte, met véél riffen ervoor. Dat was gemakkelijker te verdedigen. Nu wordt veel langzamerhand gerestaureerd. Heel oud en vervallen staat broederlijk naast prachtig gerestaureerd. Een groot contrast met de sky-line van het moderne centrum met héél veel wolkenkrabbers een beetje verder langs de kust.
Een man met lang haar staat te roken op straat en nodigt ons uit om in zijn werkplaats te komen kijken. Hij maakt van piepschuim allerlei interessante dingen. Natuurlijk vooral voor de grote carnavalsoptochten, waarbij veel wordt hergebruikt. Hij ziet zichzelf als kunstenaar en heeft nu net, in opdracht van een kerk,  een Christus beeld uit piepschuim gemaakt, prachtig natuurlijk vormgegeven en geverfd. Het is boeiend om te zien hoe kunst gebruik maakt van moderne materialen.
We lopen naar de vismarkt en proberen een hapje ingemaakte inktvis met garnalen. Het ziet er interessant uit, geserveerd in piepschuimen bekers, maar de smaak is apart! Via de markt, vrijwel gesloten, en de autovrije winkelstraat vinden we een taxi terug.
Dinsdag maken Miro en Winfried een wandeling, terwijl wij ons op de waterpomp richten, want die is nodig om te douchen! Na wat vragen rijden we met een taxi langs een grote doe-het-zelf-winkel waar we de juiste slangen vinden. Na 4 uur hard werken zijn de filters vervangen door een gewone slang.

Nils aan het werk

Nils zit vrijwel opgevouwen in het keukenkastje. De slangen lekken zelfs niet meer, nadat we hebben begrepen dat het rubberen ringetje óók nodig is. Dan pakken we de reserve pomp uit….. het is de verkeerde, baaaalen. Gelukkig is er een dealer in de stad, die telefonisch bevestigd dat hij de juiste pomp op voorraad heeft. Helaas is de winkel vrij ver weg en raakt onze taxi verstrikt in de files van Panama stad en heeft ook nog een lekke band. Als we de pomp, een extra reserve, en de huishoudelijke boodschappen hebben gekocht, is het spitsuur en staan we een uur lang in de regen te wachten op een vrije taxi. Ondertussen is het helemaal donker. We zien niet zo goed waar we heen gaan. De taxi brengt ons naar de verkeerde Yachtclub, dus nog een keer de stad door met al zijn files! We zijn heel blij als we rond half 8 ’s avonds eindelijk thuis komen. Miro en Winfried natuurlijk vreselijk ongerust, immers we proberen altijd voor donker, rond 6 uur ’s avonds, op de Pélagie te zijn. Nils is de volgende ochtend al vroeg in de weer en als Miro en Winfried opstaan werkt de nieuwe pomp en kunnen ze douchen. Hoera!!!

Het is niet altijd droog in deze regentijd.
Miro demonsteert een 4-kantige boom

Met hulp van onze reisgids plannen we een 3 daagse tocht het binnenland in, best spannend! Met een taxi gaan we naar het busstation en kopen een kaartje naar El Valle de Anton. Twee en een half uur in de bus voor 4,50 $, geen geld. Eén van de 3 mannen in het kaartverkoophokje neemt ons mee naar de bus, die meteen vertrekt, dat schiet op. Gelukkig gaat de bus de goede kant op, over de grote brug van de America’s, waar we al een paar dagen tegenaan kijken vanuit de Pélagie. Het is leuk om meer van Panama te zien. Langs het eerste stuk van de nieuwe autoweg  worden satelliet dorpen/steden gebouwd, uniforme huizen met een tuintje, soms met een auto ernaast. El Valle ligt in de monding van een vulkaan, we zien de kraterrand voor ons opdoemen. Ons appartementje met met twee slaapkamers en een terras met uitzicht ligt een beetje verder van het centrum dan gedacht, maar ook hier zijn taxi’s.



Luiaard tussen de telefoondraden

De vriendelijke eigenaar serveert prima wijn en bier bij het happy hour, waar we bijkletsen met de andere gasten. Leuk. We genieten van de vele bloemen in de tuin, de bergen en prachtige wandelingen langs watervallen en “vierkante bomen”. We hopen een luiaard te zien, maar zien die alleen hangend aan de telefoondraden in het dorp. Tot slot doen we  een “Canopé tour” door de boomtoppen en langs de waterval, spectaculair!

 

 

In de toppen van de bomen

Terug in Panama city bekijken we het informatieve kanaal museum, een mooie aanvulling op onze kanaal doorgang. Gelukkig is er een beknopte Engelse audio guide, want de teksten zijn Spaans. Het doet me plezier dat ik die ondertussen redelijk kan lezen.

 

 

 



Prima uitrusting, prima begeleiders ook op deze hoogte

Zondag 12 november stappen Miro en Winfried in de stromende regen in de taxi naar het vliegveld. In alle consternatie blijft een van hun rugzakken staan. Als we daar 2 dagen later van horen, staat die rugzak nog steeds op dezelfde plaats en is niet aangeraakt. Eerlijke mensen hier in Panama. 



Door het Panamakanaal!

De Pélagie in de Miraflores sluzen van het Panamakanaal

Weken tevoren, in Cartagena bij het goede internet, hadden we al contact opgenomen met Roy Bravo van Emmanuel Agencies om voor ons het papier werk te doen om door het Panama kanaal te gaan. We sturen hem een E-mail via de SSB, om hem direct de middag van aankomst te treffen in Shelter Bay marina. Dat lukt, en het blijkt dat we al een paar dagen later het kanaal door kunnen! Dat komt ons prima uit want deze marina ligt best geïsoleerd. Uitstapjes maken in Panama is niet gemakkelijk vanaf hier. 

De Pélagie en de Sally Lightfoot naast elkaar in Shelter Bay
 Marina. Foto gemaakt door Petra vanuit de mast.

In de marina liggen we naast de Sally Lightfoot, wat een verrassing. We hebben Petra en Dick voor het laatst gezien in Trinidad een jaar geleden. Nu gaan ze met ons mee als “line handlers” door het kanaal; wat een bof! Ook Miro en Winfried kijken er erg naar uit om door het kanaal te gaan. Met deze 6 mensen is de bemanning van de Pélagie compleet. Roy regelt alles efficiënt en goed, op zaterdag 3 oktober wordt onze kanaal doorgang geplanned.  Hij lost door zijn goede contacten ook het probleem op van de “Zarpe” die we niet in Porvenir hebben opgehaald. We betalen hem 400$ voor zijn diensten en nog 1200$ kanaalkosten. Inderdaad een duur dagje varen.

Morgen gaan wij hier met de Pélagie doorheen!

Shelter Bay Marina ligt in een natuurgebied, vroeger was dit een jungle trainingscentrum voor het Amerikaanse leger. Wandelen is er erg leuk tussen de oude overwoekerde gebouwen. Er zijn apen, veel vlinders en vogels en zelfs een dode luiaard te zien! Met een taxi gaan we naar het indrukwekkende fort Lorenzo. Dit fort bewaakte de monding van de Chagres rivier, die ook onderdeel was van de goud-transport route.
Met dezelfde taxi gaan we de eerste sluizen van het Panamakanaal bekijken, daar waar de schepen 3 keer ruim 9 meter omhoog gaan naar het Gatun meer. Dit stuwmeer in de Chagres rivier, indertijd het grootste ter wereld, is speciaal aangelegd om  het Panama kanaal te vormen. De sluizen zijn bijzonder indrukwekkend, enorm grote deuren en al bijna dan 100 jaar in bedrijf, vanaf 1914. Het voelt heel bijzonder dat we daar de volgende dag zelf zullen varen.

De Pélagie in de 1-de Gatun sluis

Roy brengt de lange touwen die nodig zijn in de sluis en autobanden om de Pélagie extra te beschermen. Onze zonnepanelen dekken we af met dekbedden en dan zijn we klaar voor vertrek. Precies volgens planning komt onze “advisor” om 15:00 uur aan boord, vlak voor de sluizen. Je mag namelijk niet alleen door het kanaal varen, je wordt begeleid.

We hoeven niets te doen, we zitten vast aan een andere boot:
een makkie

De sluizen omhoog blijken een makkie, we zitten vast aan een luxe motorboot. De sluismuren toornen hoog boven ons uit, we voelen ons heel nietig. De motorboot moet de kracht van het stijgende water opvangen, wij kunnen rustig toekijken. En vooral genieten van alles om ons heen: het grote schip vlak voor ons, de locomotieven die het grote schip trekken, het kolkende water dat de sluis in stroomt.  En dat alles 3 keer want er zijn 3 sluizen. Geweldig!

Hier kwamen we vandaan, 3 nivo's van ruim 9 meter

Als we er door zijn is het donker; de motorboten gaan door, zij varen zo snel dat ze nog dezelfde avond het hele kanaal doen, maar wij mogen op het meer overnachten aan een meerboei. Onze advisor gaat naar huis en wij hebben een heel gezellige avond met ons zessen aan boord.
Bij het naar bed gaan blijkt dat we een probleem hebben met de waterpomp. Die blijft lopen, dwz hij bouwt geen druk op. Het geluid wordt heel raar en het filter is verstopt. Gelukkig hebben we een voetpomp in Nederland laten installeren, dus we kunnen het probleem even laten liggen. 


De jungle op de eilanden in het Gatum meer

De volgende ochtend om kwart over 6 komt de volgende advisor, George, aan boord. We vertrekken meteen met beide motoren vol aan. Het meer is schitterend zo vroeg in de ochtend. De jungle op de eilanden is ongerept, er komt immers niemand, het is een nationaal park. We komen maar een paar grote schepen tegen. Langzaam wordt het meer smaller en komen we op het stuk dat echt gegraven is. Er wordt hard gewerkt aan de verbreding van het kanaal. Petra en Dick kennen een aantal van de baggerschepen waar we langs varen en geven ons een uitleg. Leuk!


De carcarrier zit in de sluis, wij moeten 2 uur wachten;
Tijd voor een foto

Een grote “car-carrier”, een schip vol met auto’s, loopt ons op. Het blijkt dat we samen met hem door de sluis zouden moeten. Helaas gaat hij te snel of wij te langzaam; de sluisdeur gaat net voor onze neus dicht. Dus is er tijd voor het maken van foto’s en een telefoontje van Lum, die ons via de sluis-webcam volgt, hartstikke leuk! In de sluis naast ons wordt een containerschip met gevaarlijk lading geschut. Daar mogen wij niet bij, maar we staan er met onze neus bovenop om te zien hoe het allemaal gaat, waauw!

Miro houdt de lijn strak vlak voor het grote containerschip
 in de Miraflora sluizen

Twee uur later komt een groot containerschip achter ons liggen, wij zijn het enige kleine schip. Het sluispersoneel gooit vier keer een klein lijntje met aan het uiteinde een hardere bal op de Pélagie. Miro moet nog goed vangen om te voorkomen dat die bovenop de zonnepanelen komt! Deze kleinere lijn wordt aan de grote gezet en zo naar de sluismuren toegetrokken om te worden vastgezet. Iedereen moet aan de bak om zijn of haar lijn te laten vieren als het water in de sluis langzaam zakt. George, onze advisor, houdt alles in de gaten en geeft goede aanwijzingen.  Het gaat prima, we zijn een beetje trots op onszelf!

George, onze adviseur, wordt van boord gehaald

Er zijn 3 sluizen naar beneden op twee verschillende plaatsen. De laatste sluis is lastig, want daar komt zout zeewater de sluis in met alle stromingen die daarbij horen. Op advies van George geeft Nils genoeg gas om de Pélagie in bedwang te houden. Het enige probleem wat we hebben is de stootwil die van boord valt. Die wordt gered door het sluispersoneel en via de lijn bij ons terug bezorgd.

Nu ligt de Pacific voor ons. We gaan onder 2 spectaculaire bruggen door en pikken een meerboei op bij de Balboa Yachtclub. Met de wijn die Petra en Dick hebben we meegenomen, proosten we op deze mijlpaal in onze reis. Wat een fantastisch gevoel!
(Met dank aan Miro voor de prachtige foto's)

Zon in de San Blas – Info voor zeilers

Zon in de San Blas

Zonnige Hollandes Cays in de San Blas

Papaaai vis

De laatste 3 dagen in de San Blas zijn heerlijk zonnig; we liggen op 3 verschillende ankerplekken in de Hollandes Cays. Omdat deze het verst van de kust liggen is het water hier het meest helder, dus is het prachtig snorkelen rond de vele riffen die hier liggen. Door de zon zijn de riffen goed zichtbaar bij het in- en uitvaren, het water is prachtig blauw en het zicht fantastisch onderwater.

Waaier wormen op het koraal

We snorkelen minstens 2 keer per dag en zien heel veel verschillende koralen en sponsen en veel vis. De meeste vissen zijn hier kleiner dan bijv. in Bonaire, er wordt blijkbaar veel gevist. We zien ook een paar nieuwe soorten; leuk! Er zijn schildpadden rond de boot en ik, Hanneke, schrik van een grote haai vlak bij in het water. Hij zwemt majestueus weg!

 

Info voor Zeilers

File fish

We hebben genoten van de San Blas, of wel Kuna Yala. Onze navigatie was gebaseerd op de pilot van Eric Bauhaus en de digitale versie daarvan die we met het programma OpenCPN over de standaard kaarten heen gelegd hebben. Zo zagen we precies waar we waren. Hanneke stond op de boeg om de riffen ook met het oog te kunnen zien. Alles is prima gegaan.

Caraibische grote anemoon

De Kuna cultuur is in het oosten, dichter bij Colombia, (veel) traditioneler dan verder in het westen. Wij vonden het erg interessant om ook een van de meest oosterse dorpen te bezoeken, Anachucuna. Achteraf was het jammer dat we zo snel zijn door gezeild naar Isla Tigra. Er zijn vast nog andere meer traditionele dorpen de moeite waard, zoals bijvoorbeeld Isla Pinos.
Wij hebben ingeklaard in Porvenir. Dat was snel en simpel; 50 $ per persoon voor een verblijfs-stempel in ons paspoort en 193 $ voor een cruising permit; beiden een jaar geldig.  Volgens onze Panama agent is een stempel in je paspoort in Colon 100 $ pp. Wel hebben we vergeten uit te klaren in Porvenir. Als je daar weggaat, krijg je “Zarpe” voor je volgende of eindhaven in Panama; wisten we niet.

Naar Portobello

Een nachtje doorzeilen naar Portobello

Zondag 28 oktober varen we om 3 uur ’s middags de Cays uit. We willen een nachtje doorzeilen naar Portobello. Er is een heerlijke halve wind en volle maan, we genieten. Als mijn tweede wacht begint om 01:00 uur schuift een donkere wolkenband voor de maan. De volgende 2 uur ben ik alleen maar met de zeilen bezig, soms in de stromende regen: een rif in de fok, grootzeil naar beneden want er is geen wind en motor aan, dan weer wind dus fok weer uit; te veel wind, dus rif in de fok; wind tegen dus motor aan, enzovoort…. Mijn thee en boterham blijven onaangeroerd staan.

Pélagie onder vuur vanaf het fort bij Portobello

Om zes uur, bij het eerste licht varen we in de regen de prachtige baai van Portobello binnen; Miro en Winfried genieten ook mee. Daarna slapen we allemaal lekker bij, het regent toch. ’s Middags klaart het op en wandelen we door het oude stadje. De ruïnes van de grote forten zijn indrukwekkend! Portobello was in de 17-de eeuw de opslagplaats van al het goud en zilver dat de Spanjaarden in Zuid Amerika roofden en naar Spanje verscheepten. Er is een aardig museum en natuurlijk de kerk met de “Zwarte Jesus”, mid-oktober het centrum van een enorme processie. Wij zien alleen nog de resten van alle kramen en de stapels afval die er nog liggen.

Op 30 oktober varen we door naar Shelter Bay Marina in Colon, om ons voor te bereiden op de doortocht door het Panama kanaal.

De fotos van de San Blas zijn toegevoegd

De verhalen van de San Blas en van de rest van Colombia zijn nu voorzien van fotos. Dus kijk even terug en geniet van de prachtige mensen en landschappen.