Terugkijken op Madagaskar, In Mayotte

Nosy Be gezien vanaf Kumba

Terugkijken op MadagaskarVeel zeilers zijn in hun verhalen erg enthousiast over Madagaskar, voor ons een reden om het niet te willen missen. We zijn blij dat we er zijn geweest, het is een heel bijzonder land, het armste land dat we tot nu toe hebben bezocht, behalve misschien Vanuatu. Hier zijn ossen-karren een gewaardeerd vervoermiddel, ook op de fiets worden hele vrachten vervoerd. Oude auto's zijn omgebouwd tot busjes met stapels bagage er bovenop. Gelukkig zijn er ook nieuwere busjes op de weg met wat meer comfort. In scholen waar de drie hoogste en de drie laagste klassen met 60 leerlingen het met één leraar moeten doen, is het onderwijs vast niet zo efficiënt.

Vervoer per zeilkano en fiets

HellsVille is de enige "stad"  langs de noordwestkust alleen op Nosy Be zijn goede wegen; hier zijn immers veel resorts en hotels, helaas heeft het koraal enorm geleden van alle bezoekers. Alle vervoer gaat over het water meestal met boomkano's of grotere zeilboten zonder motor. De luxe resorts vliegen hun gasten zelfs in. Er zijn wel op veel plaatsen kleinere dorpjes van houten huisjes met daken van palmblad, de afstanden tussen de dorpjes is groot, het land is relatief dunbevolkt.

Gerestaureerd in Nosy Be - verwaarloosd in Diego Garcia

In HellsVille op Nosy Be en ook Diego Garcia in het noorden hebben de Fransen prachtige koloniale gebouwen neergezet; helaas zijn de meesten vreselijk slecht onderhouden, de verf bladdert er van af en een aantal zijn gewoon dichtgetimmerd.

Het is geen ongerepte natuur die je langs de kust ziet, op de meeste plaatsen heeft de lokale bevolking de bomen gerooid om de grond een paar jaar voor wisselbouw te gebruiken. Daarna laten ze het liggen en branden een nieuw stukje plat.  De vrij lopende koeien en geiten zorgen ervoor dat er vrijwel geen bomen meer gaan groeien, alle kleine zaailingen worden meteen opgegeten. Er ontstaan zo grote velden met half hoog gras en hele stukken zijn al kaal gespoeld, erosie.

Met de schoolmeester spreken we Frans, met de kindjes lachen we!

Contact maken met de lokale bevolking is niet zo eenvoudig. Vrijwel niemand spreekt Engels, slechts enkele mensen spreken Frans; en ons Frans is natuurlijk ook niet zo best! Behalve wat wandelen over de paadjes tussen de dorpen is er weinig te doen op de eilanden. Gelukkig is er af en toe een resort om te bekijken!

Het klimaat is heerlijk, de zon schijnt bijna altijd, het is niet zo warm en meestal staat er een heerlijk koel briesje. In de luwte van de hoge bergen van Madagaskar is het ontspannen zeilen. In de ochtend is er landwind, na één uur komt de zeewind opzetten, daar tussen moet de motor bij.

De kilometerslange, goudgele stranden  zijn prachtig.  Er zijn schitterende baaien en eilandjes om te ankeren, wij vonden Moramba baai het mooist met de imposante baobab bomen en de champignonrotsen. Toch vonden we na een maand dat alle mooie eilanden en baaien een beetje op elkaar gingen lijken. Natuurlijk hebben we niet alles gezien, maar voor ons was het na een maand prima om naar Mayotte te vertrekken.

Uitzicht vanuit de Pélagie op de Yachtclub

In Mayotte

Vandaag, vrijdag 19 juni zijn we al bijna een week in Mayotte, een heel contrast met Madagaskar. Al van afstand zagen we in de donkere nacht de lichten van het eiland gloeien. Als we aan land stappen valt ons het aantal blanke agenten op. Later blijkt dat de Franse minister-president Vals op bezoek is om over de asielproblematiek te praten. Ook hier ligt een stukje Europa, ook hier willen mensen van nabijgelegen eilanden graag binnenkomen om asiel aan te vragen.

Nu zien we nog best wel veel blanke functionarissen, maar niet meer zo overdreven veel als de eerste dag. Vals heeft zijn agenten mee teruggenomen naar Frankrijk. Hier zijn wel veel wegen, prachtige auto's, goede veerboten, prima onderhouden huizen en toch best wel veel Franse ambtenaren, merken we als we inchecken (op vier plaatsen!) en naar het ziekenhuis gaan voor anti-biotica voor mijn blaasontsteking (mijn been is alweer beter).

Bij de jachtclub is het gezellig, we worden hartelijk welkom geheten, het internet is prima. Onze contactpersoon, Frank, is er helaas niet. Die blijft nog wel een week weg! En een vrije mooring.... Dat wordt moeilijk, alle meerboeien hebben al een eigenaar. Misschien gaat iemand wel voor een maandje op de kant of zes weken zeilen in Madagaskar, maar een meerboei voor ruim drie maanden? Op het kleine stukje land waar andere boten staan, is geen ruimte meer voor de Pélagie, zo te zien.

Nu liggen we voor anker op een prima plek, misschien kunnen we iemand vinden die op de Pélagie wil letten of misschien heeft Frank toch een oplossing als hij terugkomt.

Nils hijst het gróte grootzeil op de giek

Voorlopig hebben we onze handen vol aan klusjes op de Pélagie. Op dit moment is hier geen zeilmaker, gelukkig hebben we een reserve grootzeil dat we er op zetten. Daar zijn we bijna twee dagen mee bezig, maar het lukt. Gelukkig vallen er geen schroeven in het water! De zeillatten hebben we niet dubbel. Een tweetal latten zijn iets te groot voor het reservezeil. We zagen ze af, maar dan passen ze niet meer in het zeil wat nu kapot is. Dit gaan we oplossen in Zuid Afrika, hopen we.

Nils maakt het fotoboek, Hanneke wekt de website bij

De bakboordmotor krijgt een onderhoudsbeurt, de Pélagie moet nodig worden opgeruimd en schoongemaakt om hier straks drie maanden te blijven liggen en Nils werkt hard aan de fotoboeken. Over een kleine week vliegen we al naar Europa!