Hard aan het werk



Superjachten in de lagoon van St Maarten

Na een nachtje voor anker buiten varen we dinsdag 8 maart door de brug de prachtige, uitgestrekte lagoon van Sint-Maarten binnen. Dit herinneren we ons nog van vier jaar geleden: al die schepen voor anker en hele grote luxe-jachten in de marina's. De brug over de lagoon is nieuw.
Allereerst varen we met Peltje naar het Franse deel, in de Marina Port Royal hebben we een mooring geboekt voor de tijd dat we naar Nederland gaan. Alles klopt en de moorings zien er goed uit, een hele geruststelling.

Het laatste stof van Z.Afrika wordt
uit de broek geborsteld

We bekijken onze klussenlijst en gaan hard aan de slag. Een heleboel regelen, een heleboel kopen en zelf het nodige doen. Een aantal klussen kunnen handiger vanuit de Marina gedaan worden, ook al is die erg duur ruim $ 80 per nacht. Vandaag 18 maart is het meeste klaar: wat reparaties aan het canvas, vooral aan de broek waar het zeil in opgeborgen wordt. Dat was door de harde wind in Zuid Afrika op een aantal plaatsen door geschavield. Die zijn nu gerepareerd en versterkt met rubber.

Alle slangen van het toilet zijn vernieuwd, zelfs die naar de bruine watertank. De kaartlezer van de plotter is schoongemaakt en werkt weer prima. De Pélagie is weer schoon, van binnen, van buiten en onder water; het roestvrij staal blinkt je tegemoet. Een paar lijnen zijn vernieuwd, het Tohatsu motortje van Peltje heeft een onderhoudsbeurt gekregen en de wagens van de fokkeschoot geleiders zijn gerepareerd en zien er weer als nieuw uit. Nils vervangt de voetschakelaars van de elektrische lier, wat alleen achteraf simpel was. De Pélagie is klaar voor de oversteek naar de Azoren!


Champagne met Richard en Ali

Natuurlijk is er ook tijd voor leuke dingen. Met Ali en Richard van de Vulcan Spirit, die ook in ons radionetje zaten, proosten we met champagne op onze goede overtocht en gaan twee keer heel gezellig met ze uit eten. Zij gaan via het hoge noorden naar Engeland: langs Canada, Groenland en IJsland. Even overwegen we met ze mee te gaan, als de vierdaagse voor Nils niet door zou gaan. Na verder lezen in Jimmy Cornell besluiten we toch maar voor een wat eenvoudiger oversteek. Naar de Azoren, buiten de passaatwinden, is ons al spannend genoeg.
Het is duidelijk dat we dichter bij Nederland zijn, er zijn heel veel rood wit blauwe vlaggen om ons heen. Een bootje vaart naar de Pélagie; "Kennen jullie ons nog?". Het zijn Brigit en Rob die we hebben ontmoet in Stavoren toen we drie jaar geleden over onze reis vertelden. Nu zijn ze hier zelf met hun Lagoon 39. Het is vreselijk leuk bij te praten! Op de steiger in de marina ontmoet ik nóg een volger van onze blog. Hij is onderweg met partner en kinderen.

De Pélagie klaar voor de oversteek naar de Azoren

Straks uitklaren uit Sint-Maarten, nog een nacht je voor anker en morgen naar de mooring. Zondag vliegen we naar Nederland waar we maandag 21 maart aankomen. Leuk om iedereen weer te zien!

De berichten tussen Ascension en St Maarten zijn nu voorzien van foto's, dus kijk nog even terug.

Het venijn zit in de staart - De wereld rond

We naderen Sint Maarten

Zondag 6 maart is er nog maar weinig wind, maar met de genaker gaat het prima tot half tien 's avonds. Dan neemt Nils de wacht van mij over en halen we dit grote licht-weer zeil naar beneden. De motor moet aan en blijft aan ruim anderhalve dag. De zee is vlak, dus lekker comfortabel, wel met het gedreun van de motor.

Op de motor de nacht in

De weerberichten zien er niet goed uit: de wind zal alle kanten op gaan draaien, komt zelfs een tijdje vanuit het noorden en wordt dan hard: ruim 20 knopen, NNE. Uit voorzorg sturen we nu al naar het noorden zodat we met de noordenwind die komt naar het westen kunnen varen en zo relatief comfortabel, denken we, Sint-Maarten kunnen bereiken.




Deze strategie werkt uitstekend. wat betreft de windrichting dan. Uit onze meteorologie cursus weten we nog dat dit soort draaiingen van de wind horen bij fronten. Dinsdagochtend, de motor staat nog steeds bij, zien we dan ook een hele donkere lucht voor ons uit: het front. Het passeert ruim voor ons langs en we halen opgelucht adem. Maar daar blijft het niet bij, twee uur later zien we nog een muur van donkere lucht aankomen. We zetten uit voorzorg een rif in het grootzeil. De wind trekt aan, de motor gaat uit, we zeilen weer! De wind wordt niet harder dan 18 knopen, het rif was niet nodig geweest. Als de wind weer wegvalt gaat het rif er weer uit en de motor aan. Een paar uur later zien we nóg een front aankomen.

DE Pélagie vaart een front tegemoet

Dezelfde procedure, nu is de wind ruim 25 knopen dus het rif echt nodig. "Nu hebben we het echt wel gehad" en we gaan binnen ons dagelijkse spelletje Rummicub spelen. Net op tijd zien we het vierde front aankomen. Hup, het rif er weer in, nu gaat de wind wel tot 30 knopen en houdt er niet meer mee op. Blijkbaar zitten we nu achter, of midden in fronten en is dit de harde wind die was voorspeld. We zetten nog een tweede rif in het grootzeil terwijl ik een flinke golf over me heen krijg. De fok wordt een puntje. De golven zijn hoog en warrig, de Pélagie schudt danig heen en weer. Het lukt maar net om avondeten te maken.
Het wordt een onrustige, woelige nacht met heel veel wind tot ruim 35 knopen. Zeewater spat tegen de ramen, golven eindigen in de kuip. Gelukkig stuurt de Pélagie zichzelf, de zeilen zijn klein genoeg om zelfs windstoten tot 40 knopen te kunnen opvangen. Wij zitten beschut binnen, alleen ieder kwartier even buiten kijken of alles goed gaat en er geen andere boten aankomen. Lezen is lastig, dan slaat de zeeziekte toe. Slapen valt ook niet mee! De tweede helft van de nacht wordt de zee wat rustiger; de wind blijft.

De wereld rond!
Aan het einde van de nacht zien we de lichtjes van Sint Maarten. Bij het eerste ochtendlicht valt het anker in de de Simson baai. Na 23 dagen op zee zijn we veilig aangekomen! Het is genieten van ontbijt op een rustige boot en een toast met een glaasje wijn op onze wereld omzeiling. We halen herinneringen op over deze prachtige reis! Dan gaan we lekker nog een paar uur naar bed.
's Middags klaren we in, halen onze e-mail op bij Mac Donalds en gaan op zoek naar Rob op de Stamper. Rob had ons ge-emailed dat de champagne koud staat. Met hem proosten we op onze en zijn wereldomzeiling, een bijzonder moment!


De wereld rond!!!

Lekker eten op de oceaan

Nu het al bijna twee maanden geleden is dat we een goed gesorteerde winkel hebben gezien, beginnen de voorraden hier op de Pélagie danig te slinken. Die houdt Nils bij op een spreadsheet, zodat we weten waar wat is en wat er nog over is. Voor ons werkt dit uitstekend.
De juiste hoeveelheid meenemen van alles wat je nodig hebt voor een lange oceaan reis is niet zo eenvoudig. Toen we in 2010 voor het eerst de Atlantische oceaan gingen oversteken, hebben we bijna 10 dagen besteed om alles te plannen en in te kopen. Nu na ruim zes jaar zijn we in Zuid Afrika twee halve dagen aan het winkelen geweest; met een goede boodschappenlijst, dat wel.

 

Lunch binnen maken en buiten opeten

Basiszaken als meel om brood te bakken, rijst, pasta en couscous hebben we nog voldoende. Broodbeleg is een ander verhaal. Even leek het erop dat er te weinig kaas zou zijn, nog niet eerder vertoond op de Pélagie. Gelukkig kon ik in Ascension nog vijf stukjes kaas erbij kopen en dankzij onze snelle overtocht gaan we het net redden. Vleeswaren zijn er alleen nog in blik, potten jam zijn er nog genoeg.
In ons kleine diepvriesje passen ongeveer 10 pakjes kip en gehakt voor het avondeten. We gaan er van uit dat we op zee verse vis vangen. Ook deze tocht is dat weer gelukt en bovendien konden we zowel op Sint Helena als Ascension kip bijkopen. Omelet eten we ook graag, maar nu kan dat niet, ik heb alle resterende eieren overboord gekieperd toen er beestjes inzaten. En natuurlijk zijn er nog de reserve blikken met stukjes kip en kalkoen, gekocht in Panama na een tip van andere zeilers. De linzen voor een vegetarische maaltijd kunnen nog even in de kast blijven.

Als het rustig is op zee bakt Nils kroepoek voor bij de nassie

De laatste verse groenten hebben we vijf weken geleden op Sint Helena kunnen kopen, die zijn dan ook bijna op. De grote zak met uien, gekocht in Zuid Afrika, is deels gaan rotten. Zonder uien koken is niet mijn hobby, dus gingen ze op rantsoen. Nu we er bijna zijn en het restant van de uien niet verder is bedorven komen we net uit, gelukkig.
Naast uien zijn er nog een paar wortelen, één paprika en vooral is er nog pompoen, de groente waarop we altijd op kunnen terugvallen. Pompoen is eindeloos houdbaar, ze zijn dan ook altijd aan boord. In Nederland wordt pompoen vaak gebruikt voor soep, maar dat is hier veel te bewerkelijk. Een staafmixer hebben we niet aan boord.


Curry met pompoen

Op onze wereldreis zijn we ander gebruik van pompoen tegengekomen. Zuid Afrika krijg je het gestoofd als groente, in Thailand wordt het gebruikt in heerlijke kruidige roekbakschotels; op de Pélagie vindt dat navolging. We eten het ook met ketjap en Indonesische kruiden, en vooral met een zoetzure saus, soms gekookt in sinaasappelsap-concentraat. Gelukkig vinden we dat allebei heerlijk, want het staat nog een paar keer op het menu de komende dagen bij gebrek aan alternatieven. Natuurlijk hebben we genoeg blikgroenten aan boord. Dat is niet favoriet, het is vooral noodrantsoen.
In de lange nacht-wachten is een snack lekker. Op advies van andere zeilers hebben we fruitcake geprobeerd, maar dat vind ik te zoet en te calorierijk. Chips vind ik te zout, die horen bij mijn gevoel bij de wijn, die we niet drinken onderweg. Kaas is voor op de boterham.
De laatste tijd is yoghurt met muesli favoriet; de yoghurt maken we zelf van melkpoeder. Het is helaas zo hard gegaan, dat de melkpoeder bijna op is. Op Ascension konden we alleen pakken houdbare melk kopen, gelukkig werkt dat ook voor yoghurt. Nu zijn we aan het laatste pak muesli begonnen. Het wordt tijd dat we aankomen!
Jelly met vruchten is ook heerlijk 's avonds. Daarvan hebben we nog genoeg aan boord. Vanillevla erbij maakt het extra speciaal, gelukkig was die in Ascension te koop. Al met al eten en snacken we heerlijk onderweg. Er is nog één zak nootjes, die mag vanavond aangebroken worden: we hebben minder dan 500 mijl te gaan.

Een hele vlakke zee, dus de motor moet aan!

Minder wind de laatste dagen
Nu op zaterdag 5 maart is het nog 480 mijl naar Sint Maarten. Helaas houdt de noordoostpassaat er morgen mee op, de wind wordt veel minder en zelfs een beetje Zuid-Oost, dus pal achter: geen hoge snelheden meer. Gelukkig hebben we nog genoeg diesel aan boord, de motor is nog niet aan geweest, behalve voor een paar keer stroom draaien.
Overmorgen kruisen we de lijn die we in 2010 hebben gevaren van de Canarische eilanden naar Sint-Lucia. Dan zijn we de wereld rondgezeild! De champagne gaan we in Sint-Maarten ontkurken. Dat is nog
vier of vijf nachtjes te gaan, rond 9 of 10 maart denken we aan te komen, natuurlijk afhankelijk van de wind!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Het mooie weer is terug!

Nu het weer rustig is kan Nils de wieltjes van Peltje weer opklappen

De afgelopen week was grotendeels bewolkt met donkere luchten, buien en windstoten. Sinds vandaag is de lucht weer blauw en vooral de zee een stuk rustiger. De lange oceaan deining is terug, waar de Pélagie relatief moeiteloos overheen deint. De wind is ook iets gaan liggen, het rif is er uit. We zien aan de windverwachting dat de wind verder in de oosthoek gaat, we kunnen dus wat ruimer zeilen en houden nu een koers aan van 65°.
Dit alles maakt het leven aan boord weer comfortabel, heerlijk! Ik durf ook weer lekker buiten in de kuip te gaan zitten. De afgelopen dagen kwam daar regelmatig buiswater overheen, geen leuk plekje dus. Maar nu is het buiten weer genieten van zon, zee en golven.
De stroom is weer terug, we hebben nog ruim een halve knoop mee. De Pélagie zet er de sokken in met meer dan zeven knopen per uur.
We hebben nog 1200 mijl te gaan, als de wind ongeveer zo blijft zijn we over 8-9 dagen in Sint-Maarten. Dat geeft ons prima de tijd om daar een aantal klussen te (laten) doen aan de Pélagie, temeer omdat we vandaag een extra dag hebben, 29 februari, altijd leuk.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com