De Pélagie overgedragen

Onze tuin bloeit nog volop begin oktober, genieten

De tijd is omgevlogen hier in Nederland! We zijn al weer drie maanden thuis. Zonder al te veel moeite hebben we ons oude leven weer opgepakt: we kletsen bij met buren, familie  en goede vrienden, we bridgen weer bij onze oude bridgeclub‘s en tennissen op dezelfde tennisvereniging als zes jaar geleden. Het valt ons mee hoeveel mensen we nog kennen!  Het is genieten van de luxe van ons huis: volop internet, altijd televisie en een wasmachine die met een voorwasprogramma onze kleren echt goed schoon krijgt. 

Volop internet

De winkels zijn om de hoek; wat een keuze in verse groente, fruit, vlees en toetjes en al die luxe producten die hier gewoon te krijgen zijn. Ons huis voelt groot en leeg aan, veel kasten zijn maar half vol, in de keuken moet je zowaar vier stappen lopen tussen het gasfornuis en de besteklade. Het is even wennen.

Ons grote huis is wel heerlijk als de kleinkinderen komen logeren, ruimte genoeg!

Niet alles zit mee. We zeilen de hele wereld rond zonder grote problemen, maar de Nederlandse snelweg is ook niet zonder gevaar. Begin september moet Nils hard remmen voor een onverwachte file; later het wegdek nu spekglad zijn door de eerste regendruppels in vele weken! Onze auto schiet door boven op de staart van de file. Gelukkig komen we er allemaal goed van af, maar onze trouwe Mitsibishi va 18 jaar oud is total loss! Nou ja, het is maar blik.

 

De Pélgie is heel gebleven, onze auto niet 

Het is nog veel werk om de-Pélagie leeg te halen en het laatste onderhoud te doen. Meerdere malen rijden we heen en weer tussen Stavoren en Haren, de auto volgeladen. De zeilen gaan naar de zeilmaker voor de laatste reparaties.

We hebben veel te veel spullen de wereld rond gesjouwd; die oude winterkleren die we zes jaar geleden opgeborgen hebben, zijn echt niet meer te dragen; weg ermee. 

De zeilen zijn weer tip top in orde

Veel zaken laten we achter op de Pélagie; natuurlijk alle reserve onderdelen, maar ook het meeste gereedschap. Vorig jaar hebben we al nieuw gereedschap gekocht toen we drie maanden in ons huis moesten klussen. Hans, de nieuwe eigenaar van de Pélagie, is er blij mee. Ook onze fietsjes, reserve lijnen en zelfs de broodmachine worden in dank aanvaard.

Alle spullen, die we in de loop der jaren her en der hebben opgeslagen, verzamelen we weer. Dat vult de kasten tenminste een beetje. De tuin en het huis vragen aandacht: we laten zonnepanelen op het dak zetten, denken na over een gashaard (lekker warm!) en een nieuwe bekleding van de bank.

 

Met Hans voor anker in "Oude Zeug" 

Op 30 september dragen we de Pélagie over aan Hans, die enthousiast is over het schip. Een heerlijk gevoel dat die een goede eigenaar krijgt. 

Vaak krijgen we de vraag of het toch niet een beetje kriebelt: geen zeilboot meer. Voor ons voelt het prima. De Pélagie was gekocht voor deze fantastische wereldreis. Nu breekt voor ons een volgende levensfase aan: wat meer thuis zijn met kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden. Ook willen we graag een aantal langere reizen over land maken, bijvoorbeeld naar Patagonië of China. Mogelijkheden genoeg.