Nog steeds een lange klussenlijst

 

Zonsondergang vanaf de Pélagie

Er is alweer een week voorbij, waarin we hard hebben gewerkt, maar de klussenlijst is nog steeds behoorlijk lang…..

Met hulp van andere zeilers hebben een bedrijf gevonden dat pakketjes vanaf Miami naar Panama stuurt en de douane faciliteiten afhandelt. De Volvo onderdelen en de windmeter zijn al in Miami aangekomen en zijn nu onderweg naar Panama. Als het goed is kunnen we die begin volgende week ophalen. Dus we plannen nog steeds volgende week uit het water te gaan.

Kenneth heeft onze motoren een grote onderhoudsbeurt gegeven. Natuurlijk zitten we er met onze neus bovenop; een volgende keer kunnen we het vast zelf, als het echt moet. Kenneth zag dat een van de schroefdraden door een vorige monteur kapot gedraaid is; gelukkig nog op tijd om dit onderdeel samen met de andere Volvo onderdelen te bestellen. Kenneth heeft ook een tijdelijke oplossing bedacht door een langere schroef te laten maken; dan kunnen we tenminste naar de marina varen.

Naar het internet cafe om nóg meer onderdelen te bestellen

De diesel in onze bakboord brandstoftank blijkt heel vies, de filters zijn helemaal verstopt en zelfs met nieuwe filters komt er rotzooi uit de tank. Die tank moet dus echt worden schoongemaakt, nou ja na 10 jaar is dat te wel begrijpen. Water en vuil kunnen zich ophopen  onderin een dieseltank. Helaas kunnen we dat vuil niet van onder aftappen, dus er zit niets anders op dan alle diesel, 80 liter!, eruit te halen. Dat kan alleen door de opening van de dieselmeter. Gelukkig past onze hand dieselpomp daarin. De diesel bovenin is redelijk schoon, dus die filteren we door een theedoek en gieten die in onze grote reserve tank. De onderste diesel ziet er slechter uit, die kunnen we bij de marina in een grote tank weggooien. Op de bodem ligt inderdaad zwarte rotzooi die we met papieren luiers aan een touwtje en een roerstok er uit halen. Wat een klus! We kopen een extra hoeveelheid “diesel schoonmaak spul” om toekomstige vervuiling zoveel mogelijk te voorkomen.
Kenneth helpt ook onze douche pomp te repareren. We beginnen zelf met de demontage, maar het blijkt dat we het verkeerd hebben aangepakt. Kenneth haalt wat andere slangen weg en demonteert de hele pomp en kan die repareren door wat vuuiliheid er uit te halen. Nils kan alles er weer goed inzetten.
Ook onze waterpomp is weer verstopt. Kenneth vervangt de pomp (we hadden nog een reserve) in een half uurtje. Nils was daar de vorige keer meer dan een dag mee bezig geweest! Hopelijk kan Kenneth ook deze pomp repareren.


Ons oude en nieuwe bijbootje

Onze nieuwe bijboot is aangekomen, hoera! Onze oude bijboot had een rubberen bodum, die  gemakkelijk door het koraal beschadigd wordt en dus altijd opgetild moet worden. Ons nieuwe Peltje heeft een harde bodem en die kunnen we dus vaker gewoon trekken. Ook de nieuwe radar-dome, ontvang-unit, komt aan boord. Die zouden we zo in onze plotter moeten kunnen prikken, tenminste als de kabel lang genoeg is. We meten het na, de kabel is tussen 5 en 10 meter te kort! Dat hadden we beter eerder kunnen bedenken! Als de wiede weerga bestellen we een 10 meter verlengkabel.
Natuurlijk heeft de Pélagie binnen een grondige schoonmaakbeurt nodig. We inventariseren at we allemaal nog aan voedsel en drank aan boord hebben. Dan weten we ook wat we nog bij moeten kopen om de Pacific over te steken; pas in Tahiti verwachten we weer van alles te kunnen kopen.


Luiaard in de boom bij de marina

Tijd voor uitstapjes maken we niet, de klussenlijst is te lang. Maar onderweg valt ook genoeg te beleven. Gisteren in de schemering zagen we een luiaard in de boom fourageren. Hij liep zowaar naar een andere tak en hing niet alleen lui te hangen. Vandaag, zondag, hangt de luiaard er weer, tijd voor een foto, zie hiernaast. Gisteren, zaterdag, hebben we boodschappen gedaan in het centrum van Panama. Nils heeft kleren gekocht en we hebben ons gereedschap aangevuld. Wat véél mensen op straat en vooral in de winkels. Hele rijen voor de kassa, maar iedereen vindt het heel gewoon, lijkt het. Natuurlijk zijn er veel straatverkopers, groente en fruit, verse kruiden en allerlei etenshapjes. Nils laat voor 5 dollar de batterij van zijn horloge verwisselen, gewoon op straat onder een parasol; de man heeft genoeg aan werkplekje van 20 bij 20 cm! De taxi terug moet eerst een andere passagier wegbrengen, dus we zien weer een nieuw stukje Panama-stad. We verbazen ons over de mooie buurt waar we langs rijden, kanjers van eengezinswoningen met grote auto’s onder de carpoort, maar wel allemaal met een hek om de piepkleine tuintjes. Prachtige nieuwe woonflats, maar we zien ook heel armoedige wijken. En ieder dag en avond varen interessante schepen door het Panama kanaal waar we vlak naast liggen, altijd leuk om te zien.

Hard aan het werk, zonder baard!

Tussen alle bedrijven door heeft Nils nog even zijn baard afgeschoren om wat uitslag kwijt te raken. Dat lukt prima, de baard groeit alweer. Ook heeft hij een nieuwe kroon op zijn kies laten zetten, immers er was een stukje tand afgebroken op de laatste avond in Nederland. Handig om nog in Panama te zijn.

Veel, heel veel onderhoud

Aangroei op de Pélagie na 3maanden aan de mooring in Tobago
 

Als we maandag eindelijk in Taboga met een lokaal bootje naar de Pélagie varen, zien we al van verre de vieze, zwarte band van aangroei aan de buitenkant vlak boven de waterrand; bah….. Hele kolonies mosselen hebben de Pélagie geannexeerd. Natuurlijk ligt er een laagje stof en zand op het dek, maar eenmaal binnen zijn we prettig verrast. Alles ziet er prima uit: vrijwel geen schimmel, geen ongedierte, een enkel miertje.
We beginnen met de kuip stof en zand vrij te maken. Dan kunnen we tenminste buiten zitten. Die grote tassen willen we ook kwijt, dus alles wat we mee hebben genomen pakken we uit en proberen het een plaatsje te geven. De Pélagie moet niet veel voller worden, dus er moeten ook dingen weg, lastig!
Om boodschappen voor lunch en avondeten te halen, moet ons bijbootje, Peltje, worden opgeblazen en te water gelaten. Het motortje van Peltje, gaat in één keer aan, maar houdt er dan mee op….. Misschien gaat het beter met een nieuw mengsel van benzine en olie, dan is in ieder geval die verhouding goed.
Om de WC’s en de schroef te kunnen gebruiken, moet Nils het koude water in om de mosselen op die plaatsen weg te halen, een hele klus. Jullie begrijpen het al, we zijn zo druk bezig, dat we eten maken uit onze voorraad.

De Pélagie vaart weg haar ligplaats bij Taboga

De volgende ochtend hebben we weer energie om de motoren van de Pélagie te proberen. De bakboord motor gaat aarzelend aan en loopt dan lekker. De stuurboord motor krijgen we niet. We checken de accu, die is goed. Vorig jaar hebben we een knijpbal in de diesel leiding laten maken, waarmee brandstof naar de motor gepompt kan worden. Als we dat doen, lijkt er wat leven in de motor te komen. Eindelijk slaat de motor aan! Hoera, hoera. We zijn een beetje trots op onszelf. Maar het geeft ook aan dat we waarschijnlijk vuiligheid hebben in de dieseltanks, iets wat we al eerder hebben gemerkt. Onze tanks kunnen niet worden afgetapt, dus zo eenvoudig is het nog niet.
Het motortje van Peltje blijkt te werken op nieuwe mengsmering, ook dat probleem opgelost. Nu kunnen we naar de kant voor wat boodschappen en om de rest van de rekening te betalen. Daarna varen we naar Panama.

Er liggen heel veel schepen voor anker in de baai. We zien bekenden en eten gezellig met alle cruisers pizza. Voor al die boten is maar een klein plekje om je bijboot aan te parkeren. Dat is dus iedere keer klauteren. Al onze bestelde onderdelen zijn aangekomen, een hele geruststelling. En ondertussen genieten we van het mooie weer, de blauwe zee en prachtige zonsondergangen. Het is nu de droge tijd, we kunnen onze schoenen en zitkussens ’s avonds buiten laten, handig.  

Weinig plaats voor al die bijbootjes....

Ondertussen proberen we de ons aanbevolen bootreparateur te pakken te krijgen. Op vrijdag komt Kenneth eindelijk aan boord. We maken een heel plan voor onze klussen lijst. Alles moet immers zo goed mogelijk in orde zijn: de komende maanden in de Pacific verwachten we weinig hulp en nóg minder onderdelen. Kenneth geeft ons nuttige contacten en adressen. We hebben nog steeds wat lekkage in onze motorruimtes. De rubberen afsluitingen tussen onze saildrive (propellerhuis) en het water zijn in de 10 jaar dat de Pélagie nu oud is, nog nooit vernieuwd; eigenlijk moet dat minstens iedere 7 jaar. Deze afsluiting zit onder de motor, dus de motor moet op de een of andere manier verplaatst en opgetild worden. Kenneth ziet wel kans dat te doen, áls we de onderdelen kunnen laten invliegen.
Onze windmeter blijkt echt kapot, maar dit model van 10 jaar oud, wordt door Raymarine niet meer gemaakt. Kenneth weet wel iemand die advies kan geven.
Die middag zitten we aan de wal achter de computer. Gelukkig kan een Volvo dealer in Amerika de rubberen onderdelen die vervangen moeten worden leveren en opsturen naar Panama. Met een beetje geluk gaat dat “slechts” anderhalve week duren. De windmeter blijkt lastiger; compabiliteit met de andere instrumenten moet door Raymarine bevestigt worden. Of we kopen een oud model op E-Bay, maar of die dan goed werkt en of we die dan in Panama kunnen krijgen…..
Om te beginnen hebben we onze week op het droge uitgesteld. Op de kant liggen is hier zo duur, dat we die tijd goed willen gebruiken en alles in één keer willen (laten) doen. 
We zijn hier nog wel eventjes, maar leren weer veel over bootonderhoud, onze échte uitdaging op de komende tocht door de Pacific.  

Onderweg

Na een heel gezellige afscheidsborrel met onze familie, kinderen en kleinkinderen op zaterdag avond, is op zondagochtend 10 februari de wereld helemaal prachtig wit van de sneeuw. Een schitterend gezicht, maar de sneeuw zorgt wel voor vertraging; we zijn te laat bij de taxi bij onze autostalling. Geen probleem, want ook het vliegtuig heeft 45 minuten vertraging.

De vlucht is prima en de reservering bij ons hotel staat er nog steeds, zodat we lekker kunnen bijslapen. Op maandag ochtend staan we al om kwart voor acht bij de steiger van de veerboot naar Taboga, het eiland waar de Pélagie aan de mooring ligt, om een kaartje te kopen voor half negen. We verwachten geen probleem op een rustige maandag. Maar het is Carnavalsmaandag, dus er zijn al héél veel mensen met een kaartje. Taboga met zijn mooie stranden is een populaire weekend bestemming voor de Panamese stadsbewoners. Na anderhalf uur in de rij bemachtigt Nils kaartjes voor de extra veerboot van half 12. Ondertussen zit ik op al onze bagage lekker in de schaduw te lezen, het is tenslotte vakantie.

Dus nu zitten we weer met al onze bagage in hetzelfde restaurant als toen we weggingen naar Nederland in november. De WiFi doet het er nog steeds en de wind waait lekker door, want er zijn geen ramen in dit restaurant alleen wat lage muren. Nog even genieten dus, straks zien we hoe de Pélagie erbij ligt. We zijn wel héél benieuwd: zijn er kakkerlakken of mieren binnen gekomen; is de schimmel hard gegroeid; is er toch lekkage ontstaan? We zullen het zien……

Terug naar de zon





Ons vakantiehuisje in Duinrell

Over 3 dagen is het zover, zondag 10 februari vliegen we eindelijk weer terug naar de heerlijke warme zon in Panama. Natuurlijk moeten we nog even ons vakantie huisje opruimen. Alles wat we afgelopen 3 maanden verzameld hebben moet óf mee in de 20 kg bagage in het vliegtuig, óf worden opgeborgen in onze auto die in de stalling gaat voor de komende 10 maanden, óf moet worden weggegeven of weggegooid.  Tsja…… dat is het leven van een Vertrekker.

Ook moeten we afscheid nemen van onze kinderen en kleinkinderen, familie en lieve vrienden. Niet zo leuk, maar ook dat is het leven van een Vertrekker. Gelukkig zijn er de telefoon, E-mail en Skype. 

We verheugen ons enorm op het vervolg van onze zeilreis; het doel is Australië! We hebben onze plannen bijgewerkt onder het kopje “Onze plannen: update februari 2013” hier rechts boven.
Maar eerst gaan we in Panama hard aan het werk om de Pélagie tiptop in orde te maken voor deze lange zeiltocht!