De geschiedenis komt tot leven in Penang

 

De brug bij Penang bij avondlicht

"Waar moeten we nu naartoe?" vraag ik aan Nils. Hij staat met de tablet in zijn hand naast de fiets en tuurt op het scherm van de routeplanner, lastig met die felle zon. "Eigenlijk moeten we die straat in maar dat is eenrichtingsverkeer. Links af kan ook, maar dat is een zes-baansweg, vol met auto's.!" We staan in George Town, de hoofdstad van Penang, op de stoep met onze fietsjes in de hand. Vanochtend zijn we in de baai voor anker gegaan en met de watertaxi naar de kant gekomen. Nu proberen we de Thaise ambassade te vinden om nog vanochtend een visum aan te vragen. Het is maar 5 km, maar het valt niet mee.

“"Laten we hier maar in fietsen" zegt Nils. Helaas, deze weg eindigt bij een trap waarmee je de drukke snelweg kunt oversteken; niet handig met fietsjes! We fietsen terug en proberen een andere route. De weg vinden met een tablet in je hand op de fiets, is nog niet zo simpel. Als dan ook nog de Thaise ambassade niet op de plaats is waar de routeplanner zegt dat hij zou moeten zijn, fietsen we nog een heel stuk om. Uiteindelijk om 11:40 uur vinden we het goeie gebouw. "Net op tijd", zeg ik met een diepe zucht. Helaas, pindakaas. Om een visum aan te vragen moet je voor half twaalf je melden bij de poort, we zijn dus gewoon te laat! Balen… Morgen dan nog maar een keer proberen? Dat zit er niet in, want vrijdag, als we de visa zouden willen ophalen is de ambassade gesloten: feestdag en daarna varen we weer!

Gelukkig kunnen we in Den Haag in de herkansing!

Town Hall gebouwd onder Engels bewind

Nu hebben we wel lekker veel tijd om George Town te verkennen, immers ook dit centrum staat op de wereld erfgoed  lijst van Unesco. Helaas is onze tablet niet voldoende opgeladen, dus moeten we wat gokken op de terugreis. We gokken helemaal verkeerd en komen aan het Noordstrand terecht in plaats van het Ooststrand. Na twee uur fietsen, onderbroken door een lekkere lunch, zijn we eindelijk terug in de stad!

Langs de boulevard van Penang

Het is erg leuk om alle historische gebouwen langs te fietsen, de Lonely Planet wijst ons de weg. Ook hier natuurlijk een groot ex-cricketveld met daar omheen de oude Engelse overheidsgebouwen met het fort ernaast.

Voor ons zijn de Chinese invloeden in Penang het meest boeiend. Die middag bekijken we het Peranakan huis, een prachtig gerestaureerd woonhuis uit het midden van de 19e eeuw, waar een rijke Chinese familie woonde. 

Peranakan huis, de binnenplaats boven, en de eetkamer onder

Het is gebouwd rond een binnenplaats met twee verdiepingen kamers eromheen. Het houtsnijwerk is schitterend, het verguldsel blinkt, de donkere houten meubels zijn ingelegd met parelmoer, de tafel is schitterend gedekt met een prachtig servies, kristallen glazen en port en sherryflessen in geslepen karaffen. Er zijn drie bruidskamers ingericht uit verschillende periodes.  De schitterende sieraden en hoe ze werden gedragen zijn te zien in het juwelen museum. Kortom het huis geeft een goed inzicht in de rijkdom en luxe van de grote Chinese handelaren uit de 19e eeuw.

Donderdag nemen we een kijkje in een van de belangrijkste Chinese tempels, de Khoo Komgsi. Het is eigenlijk een clan huis; het centrum van Chinese families overzee en is ook een centrum van voorouderverering. De namen van bestuursleden vermelden allemaal van welke generatie ze zijn, de meesten zijn van de 22e of 24e generatie.

Het gebouw is indrukwekkend, de draken dansen rond de betonnen palen, er zijn prachtige fresco's van belangrijke mannen, het goud schittert je aan alle kanten tegemoet.

De familie Khoo is nog steeds heel belangrijk, ze bezitten grote stukken land en veel gebouwen om alle familieleden goed te kunnen ondersteunen.

Binnenplaats van het Fatt Tze hius, boven; op de bakn in de hal, onder

Het huis van de Chinese "Rockefeller", gebouwd in 1880, was in 1990 nog een ruïne, maar is nu zorgvuldig gerestaureerd en in zijn oude luister hersteld. Het is nu een hotel. De rondleider vertelt veel over de bewoner en zijn familie. Het huis is indrukwekkend, ook dit is rond een centrale binnenplaats gebouwd, een van de vijf. We zien niet alle binnenplaatsen, immers het is een hotel. Het huis is een prachtige mengeling van Chinese, oosterse en westerse invloeden; er zijn glas in lood ramen in "Art Deco" stijl, Louvre deuren, prachtige tegelvloeren en schitterend houtsnijwerk, ingelegd en afgewerkt met goud.

De bewoner, Ch, heong Fatt Tze, was een "self-made" miljonair, die bijvoorbeeld het Panama-Kanaal financierde en aanwezig was bij de opening!

Penang is een echte toeristenstad, zelfs de bekende "Hop-on/Hop-off" bussen rijden hier sinds een paar weken. We kopen ook een kaartje, donderdagmiddag rijden we naar Penang Hill, vandaag neemt deze bus ons mee naar het nationale park in het Noord-westen van het eiland. We nemen onze fietsjes mee, maar in het park kunnen we alleen maar een klein stukje fietsen. Wandelen is voor mij op dit moment niet echt een optie. Nils geniet vooral van de vlindertuin, ook op de route.

In de vlindertuin

We hebben echt van Penang genoten: het is een prachtige, oude stad waar relatief veel gerestaureerd is, veel meer dan bijvoorbeeld in Malakka. De Chinese invloed is hier duidelijk aanwezig, Penang heeft als enige staat een Chinese gouverneur. De rommel op straat valt erg mee, iedere ochtend wordt alles netjes aangeveegd, tot het pad in het nationale park aan toe. Overal staan prullenmanden. Aan de kust staan schitterende moderne woontorens, net als in Australië, en er wordt nog volop bijgebouwd. Veel mensen hebben hier een auto, de eerste drie of vijf lagen van de nieuwe grote flatgebouwen bestaan uit parkeergarages. Echte armoede hebben we hier niet gezien, maar misschien is die ook niet zichtbaar, of kijken we niet goed. Het is een multiculturele samenleving, er zijn niet alleen Chinese tempels, maar ook veel Hindoetempels en ook moskeeën ontbreken niet.

Morgen, zaterdag, varen we in twee dagen naar Lankawi.