Het waait hard in Ao Chalong

De Pélagie voor ankr bij Ko Lanta

Aan het strand bij Ko Lanta lopen we op zondag 1 februari een prachtig resort binnen. Ja er is wel internet, de code krijgen we zo mee. Aan het strand klappen we onze pc's open en bestellen een drankje. Het is "Happy Hour", twee drankjes voor de prijs van één. Het internet is prima en het zit heerlijk zo aan het strand, we blijven eten. De prijzen liegen er niet om, de verse visbarbecue laten we maar aan ons voorbijgaan en beperken ons tot een vegetarische curry, ook lekker.

Maandag ochtend vertrekken we vroeg richting Phuket. 's Ochtends waait het lekker, rond het middaguur valt de wind weer weg, net als de vorige dagen. Later trekt hij weer aan, dus zeilen we de baai van Ao Chalong in. Hier moeten we verder inklaren. Deze baai ligt behoorlijk open naar het oosten, bij deze pittige wind staat er veel golfslag. Plek om te ankeren is er nauwelijks, overal liggen mooringen. Als we het vragen aan een zeiler die buiten op zijn boot zit, begrijpen we dat je gewoon een mooring kunt nemen en later aan de kant betalen. Dat doen we dus. Het is geen rustige plek, de Pélagie rolt flink. We zien het niet zitten om naar de kant te gaan om te gaan eten. Gelukkig hebben we nog wel een maaltijd in blik aan boord.

De lange pier bij Ao Chalong; Big Buddha waakt over ons!

De volgende ochtend wagen we het erop, met Peltje onder de pier door waar we krakkemikkige steigers vinden. Er liggen heel veel dinghies van andere Yachties, dus leggen we Peltje ernaast. De bureaus voor de formaliteiten zijn op de pier; een uurtje later is al het papier werk gedaan.

Het liefste willen we naar een marina, maar beide marina's in de buurt zijn helemaal vol! Dan gaan we maar eens kijken of er een mooring te vinden is wat dieper de baai in, we moeten bij de vuurtoren zijn. De pier is lang; er komt een knal-roze bus langs: naar de kant mag je gratis mee, heen moet je 10 Baht, een kwartje betalen.

Bij de Phuket Yacht Club, een klein gebouwtje aan het strand, is wel een mooring wat meer naar binnen en dus hopelijk beter beschut. We verleggen de Pélagie en tanken diesel bij een heuse pomp aan het water, onze eerste sinds Darwin! Nu we niet in een marina kunnen, veroorloven we ons een huurauto voor drie dagen zodat reparaties, de was en boodschappen een stuk gemakkelijker worden.

Phuket lijkt een klein eiland, maar met verkeer dat nauwelijks doorstroomt en om de haverklap stoplichten schiet het allemaal niet op. Zelfs de "kleine" achterafweggetjes in het zuiden hebben allemaal winkeltjes, huizen en bebouwing. De stranden aan de westkust zijn prachtig: fijn, wit zand blinkt in de zon. Er achter allemaal straatjes met restaurantjes, barretjes, een resort en vooral heel veel winkeltjes. En druk dat het is, wel heel gezellig.
Op de uiterste zuidpunt is het uitzicht prachtig; de kleine "olifantentempel" is leuk om te zien. Zoals rond alle tempels is het er prachtig schoon en hangen er veel "offers" van echte en papieren bloemen.

Hartelijk weerzien met onze dochter Rianne

Vrijdag ochtend om tien voor acht komt onze dochter Rianne aan op het vliegveld in Phuket. Bij het eerste licht staan we op en zitten net zeven in onze huurauto. We denken in onze onschuld dat de spits om zeven uur nog wel niet begonnen zal zijn. Echt niet! We doen er bijna twee uur over om naar het vliegveld te rijden. 
Gelukkig belt Rianne, nu weet ze dat we wat later komen. Natuurlijk is het hartstikke leuk om elkaar hier in Phuket weer te zien!

Het waait weer hard, we worden behoorlijk nat als we met Peltje naar de Pélagie varen. Geen goed begin voor Rianne. Ook ligt de Pélagie niet stil, we gaan maar gauw terug naar de kant voor de zeeziekte toeslaat. 
Na een lekkere Tahise lunch rijden we met de auto naar "Big Boeddha", die vanaf een heuvel al dagen goedkeurend op de Pélagie toekijkt. Het is inderdaad een enorm beeld, gemaakt van witte tegeltjes lijkt het. 

De zegen van de monnik

Het is nog in aanbouw, maar de tempel er omheen functioneert al een beetje. We mogen er rondkijken, er wordt alleen een donatie gevraagd. Rianne en ik laten ons zegenen en een gebeds-armbandje ombinden door een monnik; wel eerst betalen!

Rianne wordt vriendjes met een baby-olifantje

Onderweg zien we olifanten staan. Je kunt er een ritje opmaken, maar je kunt ook een klein olifantje bananen voeren. Dat laatste is veel leuker en Rianne wordt vriendjes met een kleintje dankzij een hele tros bananen.
Rianne zetten we af bij Patong Beach, waar ze heeft afgesproken met een internationale vriendin. Een goede aanleiding voor een lekker drankje bij de bar van Hollyday Inn. 

We zijn toeristen!

Wij doen de laatste boodschappen, Rianne komt pas laat thuis en wordt wéér nat, het waait nog steeds stevig.
Het wordt tijd om te vertrekken uit deze woelige baai. Zaterdagochtend om 7:00 uur lichten we het anker terwijl Rianne uitslaapt, op weg naar de James Bond Bay.