Tussen de wrakken

Vanuit de Pélagie hebben we uitzicht op 4 wrakken, o.a deze twee

Het is nog niet helemaal duidelijk hoe we de Pélagie hier drie maanden veilig kunnen achterlaten. We proberen een advertentie op het prikbord van de club: "Is er iemand die een meerboei wil verhuren?".  Geen reactie. Een andere ankerplek dan, dichter bij de club zodat er meer sociale en visuele controle is. Dat blijkt in de route van de veerboten te liggen, als die 's avonds naar hun meerboeien varen. Is er dan misschien iemand die op de Pélagie wil passen? We praten met Pierre, hij wil wel op de Pélagie gaan wonen! Zijn eigen boot staat op de kant, nu woont hij tijdelijk in een hele oude zeilboot, de Pélagie is voor hem een vooruitgang. Helaas is een veilige ankerplek voor de Pélagie ver weg van de club en hij heeft geen betrouwbare buitenboordmotor. Dat kunnen we oplossen door hem ons motortje te laten gebruiken, iedereen blij.

Het wrak vlak acter de Pélagie

Samen met Pierre varen we terug naar onze eerste ankerplek, zo leert Pierre de boot kennen. We maken een handleiding zodat hij in geval van nood de Pélagie zelf naar een andere plek kan varen. Dit voelt voor ons prima, hoewel vanuit de Pélagie hebben we uitzicht op wel vier wrakken! Dat geeft ons niet echt een gerust gevoel, maar ons vertrouwen in ons grote Rocna anker is groot genoeg.

Met handleidng bij de hand neemt Nils de watermaker uit bedrijf

De laatste dagen houden we ons bezig met nog meer schoonmaken, roestplekken verwijderen, de watermaker veilig uitschakelen, heel veel was doen en de Pélagie inrichten voor Pierre. Het laatste fotoboek wordt afgemaakt en verstuurd.

Ale was moet drogen op de Pélagie; gelukkig schijn te zon hier altijd!

Er moet natuurlijk ook van alles geregeld worden om weer in ons eigen huis aan de Mikkenkamp te kunnen gaan wonen. Via internet vragen we gas en elektra aan, regelen een internet, TV en telefoonabonnement en boeken een schilder via  "Werkspot". Ik ben benieuwd of dat allemaal gaat werken als we eenmaal in Nederland zijn! We zullen zien.

Per internet alles regelen voor het wonen op de Mikkenkamp

Morgen vliegen we via Reunion en Parijs naar München om het weekend bij onze oudste dochter en haar vriend, Saskia en Sven, door te brengen. Daarna vliegen we naar Amsterdam, dan kunnen we daarna bekijken hoe huis er uitziet. Spannend!

Terugkijken op Madagaskar, In Mayotte

Nosy Be gezien vanaf Kumba

Terugkijken op MadagaskarVeel zeilers zijn in hun verhalen erg enthousiast over Madagaskar, voor ons een reden om het niet te willen missen. We zijn blij dat we er zijn geweest, het is een heel bijzonder land, het armste land dat we tot nu toe hebben bezocht, behalve misschien Vanuatu. Hier zijn ossen-karren een gewaardeerd vervoermiddel, ook op de fiets worden hele vrachten vervoerd. Oude auto's zijn omgebouwd tot busjes met stapels bagage er bovenop. Gelukkig zijn er ook nieuwere busjes op de weg met wat meer comfort. In scholen waar de drie hoogste en de drie laagste klassen met 60 leerlingen het met één leraar moeten doen, is het onderwijs vast niet zo efficiënt.

Vervoer per zeilkano en fiets

HellsVille is de enige "stad"  langs de noordwestkust alleen op Nosy Be zijn goede wegen; hier zijn immers veel resorts en hotels, helaas heeft het koraal enorm geleden van alle bezoekers. Alle vervoer gaat over het water meestal met boomkano's of grotere zeilboten zonder motor. De luxe resorts vliegen hun gasten zelfs in. Er zijn wel op veel plaatsen kleinere dorpjes van houten huisjes met daken van palmblad, de afstanden tussen de dorpjes is groot, het land is relatief dunbevolkt.

Gerestaureerd in Nosy Be - verwaarloosd in Diego Garcia

In HellsVille op Nosy Be en ook Diego Garcia in het noorden hebben de Fransen prachtige koloniale gebouwen neergezet; helaas zijn de meesten vreselijk slecht onderhouden, de verf bladdert er van af en een aantal zijn gewoon dichtgetimmerd.

Het is geen ongerepte natuur die je langs de kust ziet, op de meeste plaatsen heeft de lokale bevolking de bomen gerooid om de grond een paar jaar voor wisselbouw te gebruiken. Daarna laten ze het liggen en branden een nieuw stukje plat.  De vrij lopende koeien en geiten zorgen ervoor dat er vrijwel geen bomen meer gaan groeien, alle kleine zaailingen worden meteen opgegeten. Er ontstaan zo grote velden met half hoog gras en hele stukken zijn al kaal gespoeld, erosie.

Met de schoolmeester spreken we Frans, met de kindjes lachen we!

Contact maken met de lokale bevolking is niet zo eenvoudig. Vrijwel niemand spreekt Engels, slechts enkele mensen spreken Frans; en ons Frans is natuurlijk ook niet zo best! Behalve wat wandelen over de paadjes tussen de dorpen is er weinig te doen op de eilanden. Gelukkig is er af en toe een resort om te bekijken!

Het klimaat is heerlijk, de zon schijnt bijna altijd, het is niet zo warm en meestal staat er een heerlijk koel briesje. In de luwte van de hoge bergen van Madagaskar is het ontspannen zeilen. In de ochtend is er landwind, na één uur komt de zeewind opzetten, daar tussen moet de motor bij.

De kilometerslange, goudgele stranden  zijn prachtig.  Er zijn schitterende baaien en eilandjes om te ankeren, wij vonden Moramba baai het mooist met de imposante baobab bomen en de champignonrotsen. Toch vonden we na een maand dat alle mooie eilanden en baaien een beetje op elkaar gingen lijken. Natuurlijk hebben we niet alles gezien, maar voor ons was het na een maand prima om naar Mayotte te vertrekken.

Uitzicht vanuit de Pélagie op de Yachtclub

In Mayotte

Vandaag, vrijdag 19 juni zijn we al bijna een week in Mayotte, een heel contrast met Madagaskar. Al van afstand zagen we in de donkere nacht de lichten van het eiland gloeien. Als we aan land stappen valt ons het aantal blanke agenten op. Later blijkt dat de Franse minister-president Vals op bezoek is om over de asielproblematiek te praten. Ook hier ligt een stukje Europa, ook hier willen mensen van nabijgelegen eilanden graag binnenkomen om asiel aan te vragen.

Nu zien we nog best wel veel blanke functionarissen, maar niet meer zo overdreven veel als de eerste dag. Vals heeft zijn agenten mee teruggenomen naar Frankrijk. Hier zijn wel veel wegen, prachtige auto's, goede veerboten, prima onderhouden huizen en toch best wel veel Franse ambtenaren, merken we als we inchecken (op vier plaatsen!) en naar het ziekenhuis gaan voor anti-biotica voor mijn blaasontsteking (mijn been is alweer beter).

Bij de jachtclub is het gezellig, we worden hartelijk welkom geheten, het internet is prima. Onze contactpersoon, Frank, is er helaas niet. Die blijft nog wel een week weg! En een vrije mooring.... Dat wordt moeilijk, alle meerboeien hebben al een eigenaar. Misschien gaat iemand wel voor een maandje op de kant of zes weken zeilen in Madagaskar, maar een meerboei voor ruim drie maanden? Op het kleine stukje land waar andere boten staan, is geen ruimte meer voor de Pélagie, zo te zien.

Nu liggen we voor anker op een prima plek, misschien kunnen we iemand vinden die op de Pélagie wil letten of misschien heeft Frank toch een oplossing als hij terugkomt.

Nils hijst het gróte grootzeil op de giek

Voorlopig hebben we onze handen vol aan klusjes op de Pélagie. Op dit moment is hier geen zeilmaker, gelukkig hebben we een reserve grootzeil dat we er op zetten. Daar zijn we bijna twee dagen mee bezig, maar het lukt. Gelukkig vallen er geen schroeven in het water! De zeillatten hebben we niet dubbel. Een tweetal latten zijn iets te groot voor het reservezeil. We zagen ze af, maar dan passen ze niet meer in het zeil wat nu kapot is. Dit gaan we oplossen in Zuid Afrika, hopen we.

Nils maakt het fotoboek, Hanneke wekt de website bij

De bakboordmotor krijgt een onderhoudsbeurt, de Pélagie moet nodig worden opgeruimd en schoongemaakt om hier straks drie maanden te blijven liggen en Nils werkt hard aan de fotoboeken. Over een kleine week vliegen we al naar Europa!

Naar Mitsio en Mayotte

Zelfgemaakte sambal op de markt in Nosy Be, recycling is de norm!

Laatste dag in Nosy Be.

In Nosy Be doen we flink wat boodschappen, het prijspeil in Mayotte ligt beduidend hoger volgens de boeken. We lopen gezellig over de markt, waar het als altijd een drukte van belang is. De vieze modderkrabben lopen we snel voorbij, die zien er erg onappetijtelijk uit. Voor weinig geld kopen we lekker veel verse groenten. Ongekoeld vlees van de markt durven we niet aan, daarvoor gaan we toch maar naar de supermarkt.

We eten erg gezellig op een balkon op de eerste verdieping. Onder ons trekt het straatleven voorbij. Een ossenkar haalt 5 containers brandstof, natuurlijk in de gele bakolie-containers die hier overal worden gebruikt.

Diesel halen per ossekar in containers voor bak-olie

's Avonds op de Pélagie maken we onze internetkaart op door de kranten van een aantal dagen te downloaden; dan hebben we nog lekker wat te lezen. 

De Pélagie vaart de baai van Mitsio binnen

Mitsio

Dinsdag 9 juni vertrekken we al heel vroeg naar het eilandje Mitsio, 40 mijl naar het noorden. Het is een prachtige tocht langs Nosy Be, andere kleine eilandjes en grijze, kale rotsen, de vier broeders.  We overwegen op een ander klein eilandje te ankeren, maar er zijn wolken, dus kunnen we de ondieptes waarschijnlijk niet goed zien. De kaarten zijn niet gedetailleerd genoeg, ook Google Earth geeft onvoldoende informatie, dus wagen we het er niet op. Hier willen we niet op een rots lopen, hulp is vast heel moeilijk te krijgen! Om drie uur varen we de goed beschutte baai van Mitsio binnen.

De vrouwen hebben vis gevangen

De volgende dag varen we naar het strand. De vrouwen hebben net wat vis gevangen en lopen al kwebbelend terug naar hun dorpje. Het kleine resort ziet er goed verzorgd uit, maar er zijn geen gasten. We kunnen er wel eten, maar daarvoor hebben we niet voldoende Madagaskar geld meer. We maken een prachtige wandeling over de heuvels over een klein paadje wat waarschijnlijk naar een ander dorpje gaat. Op dit eiland houdt de lokale bevolking koeien en geiten. Dat is te zien, er zijn weinig bomen over, hele stukken zijn kaal en door de regen weggespoeld. Jammer.

Diorpje onder de palmen op Mitsio

Donderdag vertrekken we voor de 210 mijl naar Mayotte, een eiland ten westen van Madagaskar, wat officieel een onderdeel van Frankrijk is, zo iets als bij ons Bonaire. Ik heb een wond(je) aan mijn been dat niet zo goed wil genezen. In Nosy Be zijn we naar een lokale dokter geweest, die aanraadde een antibioticakuur te doen. Antibiotica hebben we aan boord, maar nu, bijna aan het einde van de kuur, ziet de wond er nog niet zo heel goed uit. In Mayotte is vast wel een westerse arts. 

Lopen van het ene dorp naar het andere

We proberen de weersverwachting op te halen, maar krijgen niets terug van Sailmail. Zou het Afrika station er weer uit liggen? Gelukkig hebben we in Nosy Be vlak voor we vertrokken al gezien dat er niet veel wind zou zijn.

Bruine kale heuvels in Mitsio

De tocht naar Mayotte is niet zo gemakkelijk. De eerste 24 uur is er relatief weinig wind, maar wel een knobbelige zee. Een prachtige gele Mahi mahi of dolfijnvis is zo vriendelijk in ons aas te bijten, altijd lekker verse vis voor diner.

In de donkere nacht, er is geen maan, trekken fikse buien over ons heen, met alle windveranderingen die daarbij horen. Bij het eerste ochtendlicht ziet Nils dat we een grote scheur in het grootzeil hebben! Als we het zeil laten zakken, blijkt de naad, die we in de baai van Mitsio zo ijverig hadden gerepareerd, nu helemaal losgetrokken te zijn.  Gelukkig is het bovenste stukje van het zeil, boven het tweede rif wel te gebruiken. In de loop van de tweede dag trekt de wind aan en begint zelfs vrijwel tegen te staan. We moeten heel scherp zeilen, één motor moet bij zodat we nóg scherper kunnen motor-zeilen. Een klein grootzeil is geen probleem meer, zo veel wind is er. We maken zelfs de fok wat kleiner. Slapen is lastig in een Pélagie die over de golven stuitert, gelukkig is het maar één nacht.

Zaterdagochtend varen we de opening van het rif rond Mayotte binnen en zeilen heel comfortabel langs weer een prachtig tropisch eiland met bossen, stranden en palmbomen. Alleen staan hier witte huizen langs de kust en de berghellingen, verbonden door wegen waar auto's op rijden. Grote kranen maken een containerschip leeg, een groot veld zonnepanelen helpt bij de energieopwekking. We zijn terug in de moderne tijd.

We gooien we ons anker uit tussen wel 30 andere zeilboten in een beschutte baai. We zijn benieuwd wat Mayotte ons zal brengen. De wond aan mijn been ziet er al een stuk beter uit!

Luxe op het hotel eiland Nosy Saba

De Pélagie voor Nosy Saba

Hoteleiland Nosy Be

Op de terugweg van Moramba Bay op 1 juni is er lekker veel wind; we zeilen helemaal door tot Nosy Saba. Dit hele eiland is een resort, maar volgens onze pilot zijn zeilers van harte welkom. We gaan nog dezelfde middag op stap om te proberen het resort te vinden. Na een half uurtje lopen we naast het strand langs prachtige, luxe  bungalows verscholen tussen de bomen. 

Het hoofdgebouw bestaat uit een bar, een restaurant en een prachtig zwembad. De beheerder komt naar ons toe en geeft ons een rondleiding over het hele park. Wat een luxe! De volgende avond is er een diner met aansluitend dansen uit een aantal streken van Madagaskar, uitgevoerd door het personeel. Ook wij mogen komen, leuk.

De volgende ochtend ga ik eerst snorkelen, wel met een wetsuit aan, het is hier beduidend koeler. Het water in de baai is erg helder en er zit veel vis. Ik zie bekende soorten en ook weer nieuwe, mooi.

's Middags lopen we weer over het eiland en maken en prachtige wandeling onder leiding van een gids over scherpere krijtrotsen en langs oude imposante bomen. We hebben geluk, of een hele goede gids: de wilde makies laten zich zien.

Dans uit Noord Madagaskar

Na een lekkere cocktail bij het zwembad wordt om half acht het diner opgediend voor ons en de twee andere gasten. De manager en de dokter eten ook mee, daarmee is de zaal toch nog een beetje bevolkt. Het vier-gangen diner eten is heel erg lekker met o.a. krab en garnalen. We praten gezellig met de manager en de dokter. De dansen in dezelfde ruimte zijn wel aardig, maar niet indrukwekkend. Jammer dat de muziek uit slechte boxen komt. 

Bagage per ossekar naar het vliegtuig!

Toch een heel leuke avond en een interessant inkijkje in de organisatie van zo'n resort.

Nog meer Makies

De volgende dag varen we door naar een prachtige beschutte ankerplaats tussen het eiland Ansforana en het vasteland. Ook hier zou je mooi moeten kunnen snorkelen, maar het zicht is matig en er is weinig te zien. Op het eiland zijn drie soorten halfapen uitgezet, waarschijnlijk voor de toeristen. Als wij met Peltje aankomen ligt er net een toeristenboot. Een lokale gids voert de halfapen bananen. Het is leuk om deze beesten te zien, maar erg natuurlijk is het niet.

Niet zo natuurlijk, maar wel mooie plaatjes!

 Rond Nosy Bay

Vrijdag 2 juni varen we de baai van Nosy Bay weer binnen. We moeten nodig boodschappen doen en pas hier hebben de weer internet. We doen een vervelende ontdekking: onze familie in Nederland is ongerust geweest, omdat onze dagelijkse Sailmail berichtjes de laatste zes dagen niet zijn binnen gekomen! We hebben ze echt wel verstuurd. Navraag bij Sailmail  leert dat het volgstation in Afrika een storing had en de mailtjes niet zijn doorgestuurd naar het internet. Gelukkig kunnen we iedereen nu vertellen dat alles goed met ons is.

Alle zeilen bij

Zondag 7 juni organiseren we onze eigen dagtocht over het eiland Nosy Be. Met een tuk-tuk rijden we helemaal rond, door kleine dorpjes, langs rijstvelden en prachtige uitzichten. Er staan veel Ylang Ylang boomgaarden. Van de bloemen wordt een essence voor parfum gemaakt. We nemen een kijkje in een distilleerderij. Van buiten ziet de tuin rond het fabriekje er goed verzorgd uit, maar binnen is het een vreselijke troep.

De distelleerderij- vroeger een koffiefabriek

Vandaag maandag 8 juni hebben we uitgecheckt uit Madagaskar. Het straatleven in Hellesville blijft boeien. Hier een paar plaatjes:

Straathandel: de kinderen gaan gewoon mee en slapen op straat!

Peltje gaat te water tussen de kademuur en een oude roestige ferry

Via het eiland Mitsio zeilen we later deze week naar Mayotte. Pas daar verwachten we weer internet te hebben. Hopelijk valt het SSB volgstation niet nog een keer uit. . . .
PS De vorige 2 verhalen hebben nu ook fotos.