Warme, zonnige dagen langs de Engelse zuidkust, GEEN Diesel Bug

We hebben echt vakantie! Heerlijk warm weer, prachtige rivieren die we opvaren, gezellige mensen die we ontmoeten en dit afgelopen weekend bezoek van onze neef Marcel Honhoff. En geen probleem met onze diesel, kortom het kan op!

Alweer ruim een week geleden vertrokken we richting Dartmouth om onze diesel te laten bekijken. Die ochtend drinken we eerst nog heel gezellig met onze Engelse buren koffie, immers we kunnen pas weg met voldoende water onder de kiel! Op zee staat een lekker windje, helaas pal tegen, dus we kruisen op tegen de wind tot Brixham, waar we ons zelf trakteren op een nachtje jachthaven. We lopen door het stadje dat tegen de berg aangeplakt ligt, met allemaal kleurige huisjes en natuurlijk een grote oude kerk. Stadhouder Willem de Derde, ja die koning van Engeland werd, is hier aan land gegaan. Nils poseert bij zijn standbeeld aan de havenfront.

De volgende ochtend al vroeg naar Dartmouth, inderdaad aan de monding van de rivier de Dart, langs een prachtige ruige kust. Gelukkig is er een plaatsje in de Marina en kan het diesel bedrijf naar onze brandstof kijken. Samen met de monteur bekijken we de brandstof-filters. Helemaal schoon! We maken van de gelegenheid gebruik om de onderste helft van deze filters te vervangen door glas zodat we voortaan kunnen zien of ze inderdaad zwart van het vuil worden.

We zijn niet tevreden en ook de grote diesel-voorraad tank onder het bed wordt bekeken: helemaal schoon. We zijn wel blij dat we geen probleem hebben, maar van de rekening zijn we minder blij! Nou ja, de ventilator riemen van onze motoren zijn ook weer vervangen. We schaffen ook maar meteen het anti-bacteriegroei spul aan, zodat we de zaak schoon kunnen houden.

Dit geeft ons tijd om heerlijk te gaan wandelen, we nemen het pad langs de rivier de Dart naar Dittesheim. We wandelen door prachtige bossen, mooie bloemen en natuurlijk uitzichten over de rivier met onze Pélagie. Wat fijn dat dit weer kan met Nils zijn nieuwe knieën.

Onze nieuwe nederlandse gasfles moet gevuld worden, eentje is er leeg. Wat een teleurstelling, dat doen ze een heel Engeland niet, horen we nu! We kunnen niet anders dan toch maar weer een Camping Gaz fles te kopen, immers die kun je een Spanje en Portugal makkelijk inwisselen. We vinden het wel stom van onszelf; in Nederland hebben we er net 3 afgedankt! De regulator die erbij hoort, is even niet te koop dus daar zijn we ook nog naar op zoek!

In Dartmouth zelf hoor ik een Nederlandse stem, laten we Bart en Marga gewoon midden op straat tegenkomen! We gaan 's avonds een drankje drinken bij hun op de boot. Een heel eind met ons bijbootje… Het gaat prima, we krijgen vertrouwen in ons Peltje!

We gaan door naar de volgende riviermonding , de Salcombe, weer tegen de wind in, lekker gezeild!. We vinden een prachtige ankerplaats achter in de rivier, dus diner met uitzicht! De volgende ochtend laten we ons door de afstand niet afschrikken en gaan met Peltje toch op stap, meer dan een kwartier varen. Leuk het stadje bekeken, koffie gedronken met een ander Nederlands echtpaar en bijgepraat onder andere over voetbal! Onze neef Marcel heeft gebeld , hij woont in Wales en wil wel een weekendje meevaren. We spreken af op vrijdagavond in Plymouth.

Nog diezelfde middag, donderdag vertrekken we naar de volgende rivier de Yealm en meren voor het eerst goed af aan een meerboei . Dit is een boei, een grote ronde bal die drijft, met een grote haak of een groot touw. Deze boei is heel stevig verankerd in de bodem, meestal middels een heel groot betonblok. Als je het schip hier aan goed is vastgemaakt, lig je heel stabiel. Het probleem voor ons is dat we hoog zijn als catamaran, de meerboei is moeilijk op te pakken. Ook willen we de lijn van de meerboei naar de beide drijvers voeren; dit maakt ons stabieler.

We hebben ondertussen een speciale haak aangeschaft om een meerboei op te pakken. Die was hier niet nodig; Nils heeft een prima lus gelegd.

De volgende ochtend was Peltje present en hebben we ook hier erg leuk gewandeld, door de droge rivierbedding en boven langs weer terug. Plymouth ligt nu om de hoek en in het begin van de vrijdag middag liggen we in de jachthaven die ook nog 50 % korting geeft omdat we met de ARC, de organisatie die de Atlantische oversteek regelt, meedoen.

We gebruiken onze tijd om de boot op te ruimen en het bed voor Marcel op te maken, de nieuwe regulator en gasfles te installeren (Nils) en bij de Aldi boodschappen voor het weekend te doen. Met onze fietsjes gaan we Plymouth in. Er zijn geen oude gebouwen meer, we denken dat in de oorlog alles is platgebombardeerd, waarschijnlijk vanwege de marinebasis. Nu we nog tijd hebben gaan we nog een keer naar de Aldi, om wat extra voorraad in te slaan. Het café heeft Internet dus we bankieren , bellen en halen weersverwachtingen op.


Zaterdagochtend is er geen wind, we varen met Marcel dus een uurtje de rivier op, langs indrukwekkende oorlogsschepen en onder een prachtige oude spoorbrug door. 's Middags toch naar zee . We probeerden te zeilen, zetten de “Halve Winder” op, dat grote zeil voor een licht weer. Uiteindelijk toch verder op de motor naar de Salcombe rivier aan (ja daar waren wij twee dagen geleden ook). Nu ankeren de vlak bij de monding. Marcel en ik gaan met Peltje naar het strand en wandelen prachtig langs de kust, terwijl Nils ankerwacht houdt en eten kookt.

De avond is prachtig, na het spelletje drinken we een glaasje wijn bij opkomende volle maan, voor het eerst buiten. Een naburig hotel houdt (ook voor ons) een grote vuurwerkshow; prachtig vanaf het water. De ochtend is minder prachtig als om half 6 we heel vlak bij ons buur-schip blijken te liggen! Nu houdt Hanneke ankerwacht terwijl Nils nog een uurtje probeert te slapen, wat natuuurlijk niet zo best lukt. De twee boten komen heel dicht bij elkaar, zie foto.

Er is geen wind maar wel veel stroming. Achteraf denken we dat wij veel meer anker ketting hadden dan het kleinere bootje naast ons. De stroom doet ons alle kanten opzwieren. Onze cirkel met onze 35 m ankerlijn is een stuk groter dan hun cirkel met maar 10 meter ankerlijn. Wel geniet ik, Hanneke, van de prachtige ochtend mist op het water.

Ons buurbootje vertrekt dus kunnen we nu met zijn drieën gaan wandelen. We nemen de andere oever en het pad langs de kust. Ook deze wandeling is weer prachtig, grillige rotsformaties en prachtige uitzichten. Genieten en dat met al die zonneschijn. Het lijkt net Oman, zo blauw zijn de zee en de lucht.

Peltje laat zich niet van de wijs brengen door de flinke stroom de zee op en brengt ons weer veilig naar de Pélagie terug. We moeten nog terug naar Plymouth, want Marcel moet maandag weer werken en nog 5 uur rijden voordat hij thuis is! We hijsen de zeilen, ja hoor wind tegen. Na een slag de zee op komt de stroom ons helpen en neemt de wind toe tot windkracht 4/5. We zeilen met één grote slag naar Plymouth. Het dagrecord wordt 8 knopen per uur! Heerlijk zeilen!
Na een snelle maaltijd voor anker in de baai van Plymouth, zetten we Marcel af bij de jachthaven. Het was hartstikke gezellig bezoek aan boord. Nu liggen we weer voor anker, heerlijk rustig te genieten van de avondzon. Wij mogen morgen weer verder, bofferts die we zijn!

Nu op maandag even het cafe met internet in, om de weerbericht op te halen. We moeten immers nog steeds oversteken n Noord Spanje. Voorlopig zit den wind nog niet in de goede hoek. We hopen op het einde van de week.

Wandelen, zeilen en genieten in de zon in Topsham

Woensdag 18 juni, de zon schijnt stralend in de Lullworth Cove; er is wel een straffe noorden wind. We trekken onze wandelschoenen aan en varen zonder problemen naar de kant. Zelfs de benzine toevoer geeft ditmaal geen problemen, we gaan vooruit! Na wat zoeken vinden we een klein weggetje omhoog de berg op. We worden beloond met prachtige uitzichten op het land, op de baai en op de Pélagie, die daar in het zonnetje ligt te dobberen. Genieten, de foto's spreken voor zich.

Nils zijn nieuwe knieën en mijn nieuw aangeschafte wandelschoenen komen goed van pas. Verder langs de kust wandelen is verboden, want het schieten is weer begonnen. We horen de kanonnen in de verte bulderen, dus we nemen geen risico.

Terug op de Pélagie, zien we dat de meeste boten al zijn vertrokken. We zullen stroom mee hebben over een uurtje als we naar de volgende rivier, de Exe, wilen. Dan maar nu vertrekken gezien de pittige wind én de stroom mee. Immers morgen is het nog een uurtje later hoogwater.

Helaas, eenmaal op zee valt de wind weg en blijkt dat we heel ruim om de kaap heen moeten varen vanwege stroom rafelingen. De stroom doet wel zijn best, 3-4 knopen mee zodat we op de motor met 10 knopen per uur de kaap ronden. Gelukkig komt de wind goed terug, zodat we een heerlijke zeil middag en avond hebben!! Nils kookt en Hanneke geniet van het zeilen. We komen net bij licht aan, gelukkig. Wel een meerboei, lastig, dan maar ankeren. Dit wordt ons afgeraden, we krijgen een meerboei toegewezen, én hulp bij het vastmaken.

We zijn blij dat we om 10:00 's avonds goed liggen, maar eigenlijk was de afstand te groot voor een middag en avond; de volgende keer nóg beter plannen.

De volgende ochtend om 7:00 blijkt dat we wind achter en stroom tegen hebben, zodat we over de meerboei heen waaien. De boei komt tegen de Pélagie aan en de lijnen zijn helemaal verward. Dat lijkt ons niet goed en we proberen een andere plek te regelen. De haven achter de brug is te klein er is alleen een pontoon waar we kunnen liggen. Maar dan kunnen we niet naar de stad en we moeten toch echt boodschappen doen en douchen! We besluiten de rivier verder op te varen, we zijn er nu toch en het wordt hoogwater zodat we altijd weer terug kunnen. Met ruim voldoende water onder de kiel varen we over de brede rivier, maar netjes in de vaargeul, naar het volgende haventje Topsham. Hier kunnen we zowaar aan een drijvende kade liggen, al liggen we vast met laagwater. Het stadje is erg leuk, de ligplaats niet duur, en de ontvangst van de voetbalwedstrijd redelijk, dus we besluiten een paar dagen te blijven. Internet is beschikbaar in een café vlakbij, we zijn dus van alle gemakken voorzien!

We krijgen twee prachtige dagen met veel zon, rusten lekker uit, wandelen door het stadje. Twee vriendelijke Engelsen die we spreken, vertellen ons dat er veel banden waren met Nederland in de 16e en 17e eeuw; van wolhandel tot stadhouder Willem III, die hier in Topsham zijn kanonnen aan land bracht. Dit wordt ook duidelijk in de bouw en namen van huizen, “Dutch House” en in het kleine plaatselijke museum, helemaal door vrijwilligers bemand. We drinken er thee met (eigen gebakken?) cake in de tuin. En natuurlijk enthousiast uitleg van de vrijwilligers.

We roepen hulp in van het reparatie bedrijfje hier aan de kade. Onze nieuwe pomp die diesel moet overtanken zodat onze bakboord motor elektriciteit kan maken, deed het niet vorige week. Het blijkt dat de pomp andersom is geïnstalleerd. Er werd dus een lucht in onze voorraad-tank geblazen, in plaats van diesel uitgepompt. Tijdens die reparatie bleek dat onze diesel niet meer helemaal schoon is: diesel-bug (diesel-bacterie). Ik dacht dat dat alleen in warme landen voorkwam! We gaan een gespecialiseerd bedrijf er naar laten kijken maandag. Ach ja, zo blijf je bezig…..

Nils kijkt voetbal terwijl Hanneke in het café de bankzaken afhandelt. We tennissen op de plaatselijke tennisbaan voor ons allebei bijna een jaar geleden. Het gaat prima met Nils zijn knieën en Hanneke's elleboog!

We gaan met de bus naar Exeter, 15 km stroomopwaarts, en kijken met bewondering naar de enorme, grote kathedraal, prachtig!, en de vele andere kerken in het stadje. Veel gebouwen dateren van 11 of 1200, het grootste deel van de Romeinse stadsmuur van Exeter staat nog overeind!

Er wordt hier veel vrijwilligerswerk gedaan ; in Exeter onder andere een optreden van een Salsa band, bestaande uit geestelijk gehandicapten, zie foto links. Wat een enthousiasme van de band-leden én het publiek! Alle kerken hebben kniel-kussentjes, door vrijwilligers gemaakt. In het museum van Topsham is een 17-de eeuws hemelbed helemaal met de hand nagemaakt, van top tot teen geborduurd.

Vandaag een fietsdag, met onze vouwfietsjes over een prachtig natuurpad langs de rivier en het naast liggend natuurgebied naar het stadje aan de monding van de Exe, vanzelfsprekend Exemouth genoemd. Met de trein terug.

Nu zit ik op de boot in de zon te typen met uitzicht op al die scheepjes die in de rivier aan meerboeien liggen en straks met laagwater weer droog zullen vallen. Altijd boeiend dat spel met eb en vloed, zeker met de enorme getijde verschillen hier.

Morgen varen we verder westelijk; langzamerhand gaan we plannen voor onze oversteek van de Golf van Biskaje, begin juli.

Stevige getijde stromen - visnet om de schroef

Vrijdag 11 juni zouden we eindelijk uit Cowes vertrekken. Helaas de avond ervoor zagen we dat er in ons bij-bootje geen regenwater zat, het liep dus vanzelf leeg. Inderdaad, de lijm tussen de onder en de bovenkant was op een plekje los. Dus even plakken. Lijm gehaald in Cowes, maar helaas de lijm bleek op heel veel plaatsen los gelaten te hebben! De hele dag hard gewerkt en nog twee keer een nieuwe tube gehaald. Ik, Hanneke , zag het niet zitten dat het zou lukken, maar ja je moet toch wat proberen. Een nieuw bootje heb je niet zomaar, en we wilden naar Newtown, een prachtig moerasgebied. Daar zou een bootje goed van pas komen.

Uiteindelijk pas om 16:00 weg, met een half geplakt bootje. Wind en stroom tegen, gelukkig was het maar vier mijl. Een prachtige ankerplaats, veel ganzen, meeuwen met jongen, en de leeuwerik zong uit volle borst. Een prachtige zonsondergang, zie de foto. En mét digitenne ontvangst…. Nils kon de eerste voetbalwedstrijd van het WK bekijken!

De volgende ochtend op onze trampoline de bijboot plak-klus afgemaakt. Er was geen goede plek om aan land te gaan dus verder naar een andere rivier-delta: Beaulieu (zeg bjoelie) River. We zijn de hele rivier afgevaren, prachtige landhuizen, eikenbossen en heel veel groen. Vastmaken aan een anker-boei lukte niet, we konden de boei wel oppikken maar onze driehoekige ankerlijn er niet aan vastmaken; onze harp, het vastmaak-ding was niet groot genoeg! Er moet dus nog een nieuwe worden gekocht.

We zijn de rivier weer afgevaren en hebben aan het eind een prachtige ankerplaats gevonden. Ankeren op een stromende rivier is niet makkelijk; bij de eerste poging kwamen we midden in de vaargeul terecht. Bij de tweede poging eindigden we op de zandbank bij laagwater! Dat laatste was niet zo erg, de Pélagie kan goed droogvallen en we wilden toch met hoogwater verder de volgende dag. Wel kon Nils daar de voetbalwedstrijd Engeland-USA ontvangen en Hanneke van de zonsondergang genieten.

Op zondag verder richting Christchurch, een riviermonding verder aan de Engelse Zuid westkust. Deze rivier was toch wel erg smal en erg ondiep, we waren niet helemaal op tijd, dus het was spannend om naar binnen te varen, langs kleurige zomerhuisjes tussen eindeloos veel kleine bootjes doot, het was heel druk op die zonnige zondag middag!

Het ging net: nog 10 cm water onder de kiel! In het stadje wilden we overnachten. We werden uitgenodigd om bij een prive-steiger aan te leggen….en wijn te komen drinken. Wij namen de wijn mee en zaten heel gezellig op het terras met uitzicht op de boot. Helaas vond de buurtcommissie dat geen goed idee, dus wij op zoek naar een andere ligplaats. Toen we die na een uurtje hadden gevonden, was het water natuurlijk te ver gezakt en konden we helemaal niet meer weg!

Dan maar de volgende ochtend zo vroeg mogelijk. Bij het wegvaren zaten we toch nog even vast! Gelukkig kon Nils weer los komen, nou ja het water zou hoger komen, dus zo’n ramp zou het niet zijn. Buiten de rivier op zee direct de zeilen gehesen; er stond een lekker windje. Maar ook heel veel stroming, zodat we over een vis-net heen voeren in plaats van er langs. En ja hoor, het hele geval, vlag, drijver, net, bleef achter onze schroef haken!! We probeerden snelheid te minderen door `bij te liggen`, maar dat was geen succes. Nog beter oefenen dus!

De vissers kwamen helpen, gelukkig. Zeil naar beneden, eentje stapte over en liggend op ons platform heeft hij het hele geval losgesneden. We boften, dat er bijna geen wind meer stond, anders was het een stuk lastiger geweest. Immers met touwen en netten bij je schroef kun je die niet gebruiken, anders draait alles vast! Nu kwamen we met de schrik vrij. Natuurlijk hebben we de vissers (ruim) schadeloos gesteld.

We hadden op zee te weinig ontvangst om de Nederlandse voetbalwedstrijd te bekijken. Nils heeft het wel geprobeerd: interessant met een beeldje om de zoveel minuten en wat dichter bij de kust om de zoveel seconden. De stand hebben we meegekregen en bij herhaling van de doelpunten en beetje gezien, maar verder was veel eigen fantasie nodig om de wedstrijd in te vullen.

Rond kaap St Alban’s Head stond een sterke stroming, we hadden 4 knopen stroom MEE, gelukkig… we hadden het niet echt goed uitgezocht. Die zorgt voor fikse golven met witte koppen, immers de oceaan bodem gaat daar van 28 naar 10 meter diepte. Spannend en leuk om daar deels omheen en deels doorheen te varen.

Meteen na de kaap werden we door een controleboot aangeroepen, we voeren een schietgebied in. Dus er we moesten er keurig omheen varen tot over de radio werd gemeld, dat het schieten beëindigd was.

Nu liggen we in een prachtige baai voor anker, een cirkeltje met hoge rotsen en een kleine uitgang naar zee Lulworth Cove. Eindelijk hebben we ons geplakte bootje uitgeprobeerd. Het functioneert prima (voorlopig!). We hebben wel veel geleerd, ook hoe ons motortje werkt en niet werkt. Bijvoorbeeld dat het stopt als je de benzine toevoer niet open zet. Hanneke moet dan niet Nils de schuld geven dat we geen benzine hebben bijgevuld!

Morgen gaan we lekker wandelen op deze prachtige rotsen.

Genieten van Wight, de rust en de klusjes

We liggen nu al weer vijf dagen in dezelfde jachthaven op het eiland Wight. We hebben zowel lekker uitgerust als ook weer een heleboel dingen gedaan.

Vlak voor dat we uit Scheveningen vertrokken, kregen we bericht dat we nu definitief mee kunnen doen met de ARC, Atlantic Rally Crossing, de georganiseerde oversteek over de Atlantische oceaan in november. We stonden tot dan toe op de wachtlijst.

Daar hoort ook een groot boek bij met  met voorbereidings-tips en een lijst van alle eisen waar je boot aan moet voldoen. Dit boek was per courier al onderweg naar Haren!

We hadden de organisatie willen vragen om het naar de jachthaven in Wight te sturen, maar het blijkt dat de ARC organisatie bij ons hier in Wight om de hoek zit! We hebben het boek opgehaald en zijn maar meteen begonnen met het aanvullen van onze MOB, Man Over Boord, hulpmiddelen! Altijd handig. Nu moeten we er nog mee gaan oefenen.

Eindelijk hebben we, Nils dus, ons toilet gemaakt, de pomp en afsluiters zijn vervangen; nu pompt het weer als een zonnetje, heerlijk!

Hanneke heeft tussen alle bedrijven de tandarts nodig gehad , antibiotica moet nu de ontsteking wegwerken. Tenminste als het een ontsteking is; de röntgenfoto is per e-mail onderweg naar onze eigen tandarts voor een "second opinion".

De lange/middel/kortegolf zender kennen we nog niet goed genoeg, ondanks de cursus die we hebben gevolgd. Nils is steeds opnieuw aan het uitzoeken wat er mis is, en wat er beter kan. Vandaag is hij helemmal blij: een E-mail kon verstuurd en ontvangen worden via de SSB zender. Ook is er een weerkaartje binnen gehaald, al was het nog niet helemaal het goede type. De truuk zit hem in op het juiste moment de juiste zender met de juiste golflengte voor jouw positie te kiezen. Nu nog uitzoeken wat wanneer het beste is. Kortom we moeten nog meer ervaring op doen.

We hebben hier alleen Internet in een bar of op het bankje buiten als je de code nog hebt van gisteren. Dus heb ik, Hanneke, buiten zitten e-mailen, met spraakherkenning en zelfs met Skype (gratis!) met de tandarts gebeld. En natuurlijk hebben we de uitslagen van de verkiezingen bekeken: wat een verlies voor het CDA. Vroeger mijn partij, maar nu niet meer na al die mislukte kabinetten Balkenende. Blijkbaar was ik niet de enige.

We hebben voor 24 uur een auto gehuurd en een avond en dag op Wight rondgetoerd. Een prachtig eiland, heel groen, heel veel bloemen, glooiende heuvels en leuke huisjes. Veel verschillende landschappen: krijtrotsen in het Oosten, moeras en delta's in het Westen. Natuurlijk zijn de beroemde “Needles” een attractie apart; je ziet de kalk van de rotsen af de zee inspoelen. Gelukkig scheen de zon en hebben we genoten van prachtige uitzichten en heerlijk warm weer, zie ook de fotos.

Je kunt hier het WK voetbal niet missen! De weken, dagen voor de eerste wedstrijd worden geteld, en nu dus de uren. Morgen avond is het zover Engeland - USA. Overal de wit - rode Engelse vlag!! Ik ben benieuwd,

Vandaag 'zijn we niet op stap geweest, het regent (en het lek op het dak lekt nog steeds....) en het waait pittig. Dus een dag voor foto's uitzoeken en de website bijwerken.

We genieten erg van alle goede gaven die we gekregen hebben van jullie allemaal voor ons afscheid: aparte thee , heerlijke chocolade en bonbons, lekkere wijn en kruidenbitter 's avonds , boeken om te lezen en zelfs 5000 E-Boeken, door Fulko voor ons van het internet geplukt. We voelen ons erg verwend;   een dagje regen is geen enkel probleem. Tenslotte hebben we geen haast, hoeven nergens perse naartoe, we hoeven alleen maar half juli in Noord Spanje zijn.

Komende week gaan we een aantal leuke ankerplaatsjes rond Wight opzoeken, zoals die hier boven, en denken we niet dat we internet toegang zullen hebben.

In het Engelse zeil mekka aangekomen: Isle of Wight

Het is zondag 6 juni en we zijn op het eiland Wight aangekomen in Zuid Engeland.

Maandag hebben we een prachtige zeiltocht van Scheveningen naar Oostende gemaakt, veel wind tegen de 20 knopen, maar omdat deze half achter stond, vlogen we met de hulp van de stroom over de Maas geul, langs de Zeeuwse eilanden, helemaal naar Oostende waar we om 8:00 's avonds aankwamen. Wel koud, maar een heerlijke dag! Een goed begin van onze tocht. We zijn heel blij met onze nieuwe zeilen, volgens ons zeilt de Pélagie nu nog beter!

We zijn een dagje in Oostende gebleven. We hebben wat laatste bankzaken afgehandeld en heerlijk gefietst door Oostende langs de boulevard. Heel veel grote flats en een imposant hotel maar lang niet zo mooi als het Kurhaus Hotel in Scheveningen.

Op woensdag zijn we het Kanaal overgestoken naar Dover. Een prachtige zonnige dag maar met weinig wind. We hebben ruim een uur besteed om de Halve-winder, een extra grote fok, voor-zeil,  voor weinig wind, op te zetten.

We hadden hier voor een nieuwe bevestigingsmethode bedacht, maar deze werkte niet. De afstand tussen de twee ondereinden was te klein, waardoor het zeil niet goed uitsloeg. Verder op de gewone fok, en het laatste stuk op de motor. We zijn de drukke scheepvaartroutes goed overgestoken. Een goed gevoel op eigen kiel naar Engeland!

Ook in Dover zijn we een dagje blijven liggen. Het is heerlijk dat we nu minder haast hebben. Onze vorige vakanties moesten we meestal meteen door. Nu kunnen we het ons permitteren om lekker de tijd te nemen.

We hebben een prachtige wandeling over en langs de krijtrotsen rond Dover gemaakt, zie boven,  en de drukke veerboot terminal bekeken. Leuk om Frankrijk in de verte te zien.! Het is juni: heel veel struiken en wilde planten staan in bloei, schitterend! Nils zijn nieuwe knieën zijn een aanwinst, ruim 2 en half uur berg-op berg-af wandelen, zat er vorig jaar bij lange na niet in!

's Middags hebben we, nou ja Nils zie foto, een betere bevestiging voor de Halve-winder bedacht en gemaakt en onszelf getrakteerd op een Engelse pint op het terras. Ook hebben we nog bijgepraat met Bart en Marga, ook Vertrekkers van 2010,die we in Scheveningen en Oostende ook al hadden ontmoet. Gezellig!

We willen toch gebruikmaken van de goede oostenwind en zijn met behulp van onze Halve-Winder door gevaren naar Rye. De Halve-winder deed het prima, we voelden ons heel trots!

Onderweg hebben we onze eerste vis pogingen gedaan. De lijn is geinstalleerd. Nog niets gevangen, maar wat niet is kan nog komen......

Rye is een oud stadje wat verder het binnenland in, waar je alleen in de haven kunt komen bij hoogwater. Daarna loopt de haven leeg en lig je dus "droog". Hoewel we erg breed zijn, zijn we ook ondiep dus het ging prima. Het is een hele toer om de trossen zo te leggen, dat de Pélagie kan drijven en droogvallen. Gelukkig hebben we nog wat gewichten aan boord, waarmee de trossen extra spanning kunnen krijgen, zoals anker van de bijboot en de pinnen waarmee we ons zelf aan de rotsen konden vastzetten in Noorwegen (nooit gebruikt, maar nu wel!). Daardoor slapen we prima terwijl de boot op en neer gaat. Wel spannend of de Pélagie eigenlijk wel op haar schroef kan staan.......

Het stadje zelf heeft prachtige smalle straatjes met veel oude huizen met vakwerk en van die kleine raampjes. We genieten van het uitzicht van de vanaf de toren van de oude kerk en bewonderen de klokken en het oudste nog werkende uurwerk van Engeland uit 1517. We trakteren ons zelf op een heuse pub-maaltijd.

We kunnen alleen om 4:30 's ochtends of 4:30 's middags weer wegvaren, want alleen dan is het  hoogwater. We kiezen voor het laatste omdat we met het laatste restje oostenwind in één keer het eiland Wight willen bereiken. Een zeehond keek ons na.

Dat is vannacht dus gelukt, grotendeels met de hulp van de motor want de Oostenwind was "op" en daarna naar het Westen gedraaid, de richting die we uit moesten. Het is altijd een belevenis om een nacht door te varen. Ik heb genoten van de prachtige zonsondergang gevolgd door een diepe duisternis met alleen wat reflecties van lichtjes in de verte aan een kant van de boot.

We zijn wel in trek bij de douane, zowel in Oostende als gisteravond onderweg naar Wight, zijn ons schip en onze papieren geïnspecteerd. En beide keren in orde bevonden, gelukkig!

Helaas hier geen Internet in de haven, dus gaan we straks weer een biertje drinken in de Pub, waar wel Internet is. Morgen gaan we met een auto het eiland verkennen en daarna nog een paar dagen hier wandelen en/of fietsen.

We genieten enorm, het is heerlijk om de tijd te hebben om ook stadjes en achterland te bekijken en niet binnen een bepaalde tijd weer in Nederland te moeten zijn.