Het Oman gevoel in Fuertaventura

De foto hiernaast is genomen in het centrum van Fuertaventura. Voor ons net Oman, vandaar de titel.

Het ankerplekje bij het eilandje ten noorden van Lanzarote, Graciosa, was zo goed bevallen, dat we hetzelfde willen doen met het eilandje ten noorden van Fuertaventura, Isla de Lobos.

De tocht erheen is prachtig. Nils zet de vishengel uit, maar geen succes. Bij de ankerplek ligt weliswaar een schip, maar de wind zit in de verkeerde hoek voor deze plek, dus we varen door naar de haven van Corralejo vlakbij. Ook daar staat de wind op de haven met de bijbehorende boot schommelingen, dus we gaan lekker wandelen in het dorpje, denken we. De havenuitgang zit hermetisch op slot!

Gelukkig heeft onze Duitse buurman de sleutel en vertelt ons dat de bewaking de deur wel weer open zal doen. Nils, Geert en Marianne gaan een lekker glaasje wijn drinken en bekijken de tenniswedstrijd van Nadal. Ze komen gelukkig weer goed aan boord, de wind is gaan liggen dus we drinken nog een wijntje bij maanlicht.

We varen de volgende dag met een lekker windje in de rug door naar Caleta de Fuste (ook Puerto Castillo geheten), halverwege Fuertaventura. Een rustig haven plaatsje, met vooral heel veel hotels en vakantieparken. En met een goed restaurant, waar Marianne en Geert ons mee naar toe nemen. Heerlijk!

Een auto huren is gemakkelijk, dus de volgende dag staan we op de witte stranden die we eerder alleen vanuit zee hebben gezien. Imposant die uitgestrekte zandheuvels met maar heel weinig begroeiing. Ook de bergen lijken erg op die uit Oman, allerlei kleuren bruin, rood en geel met geen of heel weinig begroeiing. Ik voel me bijna thuis!

Zeker als we daarna over onverharde weg, een “graded road”, langs een prachtige kust rijden met blauwe zee, veel golven en witte koppen. Natuurlijk missen we onze Omaanse 4-wheel drive, nu doen we het met een (slechte) huurauto, wat Marianne onze chauffeur van die dag maar matig bevalt!

De lunch is een verrassing, heerlijke pizza’s, voor weinig geld, geserveerd door een Iers echtpaar dat in dit kleine dorpje toevallig is terechtgekomen. Hij vertelde dat de EU heel veel heeft geïnvesteerd zoals in de prachtige weg waaraan zijn restaurantje nu ligt en waar de hele lunch geen auto is langsgekomen! Het openluchtmuseum, een aantal oude boerenhuizen is wel aardig, maar niet heel bijzonder.

Na een grondige schoonmaakbeurt van de boot, binnen en buiten, varen we door naar Gran Tarajal. Dit is veel minder een toeristen plaatsje, allerlei lokale mensen bevolken hier het strand waar we 's avonds zwemmen en de plaatselijke jeugd voetbalt. Het enige café met internet heeft ook prima pizza’s en ijs.

Een auto huren is hier moeilijker; Geert en ik moeten naar het buurdorpje dat wel toeristisch is. We willen met de bus en zijn prompt om 8:50 op tijd voor te 9:00 bus. Helaas om 9:15 nog steeds geen bus. Met mijn beste Spaans kom ik er achter dat het vandaag een "feestdag" is en dan gaat de eerste bus pas om 10:00. We nemen een taxi, ook maar 6 Euro. De taxichauffeuse vertelt dat er op deze feestdag een optocht is in het binnenland ter ere van de beschermheilige van het eiland.

Dit keer verkennen we het zuiden van Fuertaventura. Ook daar prachtige zandvlaktes, stranden en natuurlijk de nodige niet afgebouwde appartementen. Triest!

We proberen na een uitzichtpunt te rijden over de hoge zuidelijke bergen en laten ons niet afschrikken door een weg die afgesloten lijkt. Het uitzicht over de ongerepte zuid-westkant van het eiland waar geen wegen en vakantie centra zijn, is schitterend! We lopen nog een stukje naar boven om ook de noord-westkant te kunnen zien. Genieten……

's Middags komen we langs een vrijwel verlaten landbouw gebied met alweer een hele brede weg die naar niets leidt. In het vissersplaatsje Ajuy kunnen we een stuk langs de kust wandelen. Ook hier een diep-blauwe zee die met witte schuimkoppen tegen de zwarte rotsen slaat. De licht gele kalksteen is hier in bijzondere patronen door de zee uitgesleten. Grote grotten aan de kust werden vroeger gebruikt voor opslag.

Laat in de middag bezoeken we het “Fiesta”. Er wordt een processie gehouden naar de kerk die bestaat uit versierde wagens met dieren en kinderen en vooral veel muziek. Er zijn gitaarspelers bij met prachtige zangstemmen. Bij de kerk heeft iedere groep een offerande of geschenk voor de priesters. Veel buurdorpen doen ook mee met hun eigen wagen en muziek groep. Het is fantastisch om al die enthousiaste mensen te zien die meelopen, meezingen, ondertussen aan het eten en drinken zijn, en vooral heel veel plezier hebben. De andere helft van de dorpen staat langs de kant, allemaal in traditionele kledij, en geniet net zo hard mee. Wij natuurlijk ook! Een belevenis.

De volgende dag, zaterdag, is de laatste voor Marianne en Geert. We vinden nog een paar nieuwe attracties zoals het centrum voor handwerkkunst, en wegen die we nog niet gereden hebben. De middag reserveren we voor de hoofdstad Puerto Rosario.

De lunch is heerlijk, en we vinden het hotel, maar het stadje zelf stelt echt niets voor, dus we bezoeken het openluchtmuseum over zoutwinning. Erg leuk! Nog een laatste bezoek aan een vissersplaatsje, met ijs, en een winkelcentrum. Dan zetten we Marianne en Geert af voor hun hotel. Zij vliegen zondagochtend vroeg terug naar Nederland. Wij varen verder naar de zuidpunt van Fuertaventura en door naar Gran Canaria.