Overweldigende rotsformaties en prachtige wandelingen op het vulkaan eiland Madeira

De oversteek van Porto Santo naar Madeira is gemakkelijk, 28 mijl voor de wind. Er zouden dolfijnen kunnen zijn op 3 mijl uit de kust, dus die route proberen we. Helaas voor ons geen dolfijnen, wel de indrukwekkende rotsen van de NO punt van Madeira, die steeds dichterbij komen.

Direct daar achter ligt Baya de Abra,  waar je volgens de pilot goed kunt ankeren. Er ligt al een schip, dus dat geeft vertrouwen. Als ons anker goed en wel ligt, vertrekt dat schip! We blijven toch maar liggen onder de indruk van de imposante rotsen rond de baai. Er zijn hele vulkaan kraters te zien, opgevuld met lava. s’ Avonds laat is het echt pikkedonker, geen lichtje te zien in de hele omgeving, ook de volle maan is achter de wolken verdwenen. Gelukkig ligt de Pélagie rustig achter haar anker, dus we slapen goed.

De volgende ochtend besluiten we al die wandelaars te volgen die de vorige dag op de rotsen te zien waren. Peltje, ons bijbootje, brengt ons naar de kant; niet zo gemakkelijk want er zijn toch nog best grote brekers, golven die tegen de rotsen van het kleine baaitje slaan. Het gaat maar net goed, we slepen Peltje ver naar boven over de stenen;, we willen wel terug kunnen naar de Pélagie!  Het keienstrandje wordt vaker gebruikt, er is zelfs een trap waarmee wij naar boven kunnen en strandliefhebbers naar beneden. We wandelen de hele baai rond en weer terug. De uitzichten zijn overweldigend!

De typische basaltvorm van 6-hoekige cilinders is goed te zien. De foto's spreken voor zich. Nu begrijpen we de grote aantallen wandelaars, deze wandeling staat in de meeste folders en boekjes die we tegenkomen en wij doen die gewoon vanaf onze eigen boot! Het valt nog niet mee om Peltje weer goed in het water te krijgen; Nils wordt kletsnat van een grote golf omdat ik te snel instap; we verliezen een peddel die we weer opvissen, en krijgen bijna de motor niet aan. We hebben duidelijk meer ervaring nodig in dit soort omstandigheden!

’s Middags naar de Marina om de hoek, ook hier korting vanwege de ARC. Wilma en Thijs liggen er nog, gezellig. We realiseren ons dat gezondheid essentieel is voor onze reis, helaas hebben ik, Hanneke, nu een klein probleempje: mijn hielspoor van een aantal jaren geleden is terug gekomen. Dit veroorzaakt pijn in je hiel als deze wordt belast en moet door rust overgaan. Niet datgene wat je in gedachten hebt, als je wilt gaan wandelen op Madeira! We besluiten 3 dagen een auto te huren, zodat we gemakkelijker de wandelingen kunnen bereiken, en de duur ervan in te korten. Na een tip van Rianne, onze dochter, vinden we bij de drogist een hielspoor zooltje, wat helpt.

Madeira is voor ons een hoogtepunt. Schitterende uitzichten vanaf de hoge kliffen op zee, prachtig beboste heuvels meer in het binnenland en overal die grillige rotsformaties. Daarbij is het heerlijk weer, rond de 25 graden, de zon schijnt met een enkel wolkje en meestal en heerlijk koel windje. We genieten volop.
Met hulp van het boekje van Wilma vinden we mooie wandelingen die niet al te moeilijk zijn, dus te doen voor mij hielspoor-voetje. De meesten gaan langs de levada’s prachtig langs de hellingen, vrijwel horizontaal en lekker in de schaduw. Een levada is een waterkanaal voor irrigatie; dit systeem is al heel oud op Madeira, gebouwd door de Portugezen in de 15-16-de eeuw, mede met behulp van Moorse slaven. De levada’s zijn vele kilometers lang en zijn vaak in of door rotsen gehouwen. Ze zijn nog steeds in gebruik, de werktuigen om het kanaal schoon te maken staan halverwege in een schuurtje.

Bij een prachtig uitzichtpunt op het midden van het eiland zien we een groot aantal bosbranden; indrukwekkend, maar ook triest. Er zijn op veel plaatsen tekenen van bosbranden te zien. We genieten van een indrukwekkende waterval, het pad er naar toe gaat langs knoestige, oude boomstronken.

We hebben veel plezier van onze auto; de wegen zijn goed met heel veel tunnels om de steile kloven en dalen te overbruggen. Op heel veel plaatsen zijn “Mirador”s aangelegd, plaatsen waarvan je een ruim uitzicht heb op de rotsen of de zee. Vooral langs de noordkust zijn in piepkleine dorpjes prachtige, overdreven grote zwembaden aangelegd. We vermoeden met Europese subsidie?
Na drie dagen hebben we het gevoel dat we Madeira een beetje hebben leren kennen. Nu eerst maar eens een rustdag om alle indrukken te verwerken.