Meten is weten; we staan in Zilt! Oversteek naar Lanzarote

Klussen op Madeira, meten is weten

Na de prachtige tochten over het eiland heeft de Pélagie onze aandacht nodig. We zijn niet tevreden met de nieuwe schroef en moer, die de giek met de mast verbindt; er zit wel erg veel speling in. De haven biedt een service dat een monteur komt kijken. Die constateert dat zowel de mast als de giek zijn uitgesleten en dus gesoldeerd moeten worden, alles moet er dus af. Deze klus laten we maar in Las Palmas op Gran Canaria doen.

Ook buigen we ons nogmaals over het water dat zich regelmatig verzamelt in onze motorruimtes. Onder het motto "meten is weten" plakken we op een aantal verdachte plaatsen papier van de keukenrol om te kijken of dat nat wordt. Alles blijft droog dus kunnen we condens en lekkages van het koelwater en via de schroefas uitsluiten.

Als enige mogelijkheid lijkt nu toch dat het water via de afvoer van de lenspompjes binnenkomt. Het is zout. We hebben hier al terugslag klepjes inlaten zetten…. Onderweg naar Lanzarote krijgen we inderdaad het meeste water binnen in die motor ruimte waar de golven tegenaan slaan. Bij aankomst blijkt de terugslagklep van deze motorruimte inderdaad niet te werken om dat deze niet goed vertikaal gemonteerd is. Ook maken we afvoer opening dicht met een kurk. Afwachten maar wat er gebeurt op onze volgende tocht.

Natuurlijk gaan we een dagje naar Funchal, de hoofdstad van Madeira, anderhalf uur met een bus. Een leuke, gezellige stad, vooral na de bijna uitgestorven rust in onze haven. De haven van Funchal is inderdaad vol, daar kunnen we niet meer bij. We gaan naar de groente en fruitmarkt en lunchen gezellig op een terrasje. Het 18de-eeuwse herenhuis, waar suikerbaronnen hebben gewoond en ook de afgezette keizer van het Habsburgse rijk, is prachtig ingericht en bevat ook een schitterende verzameling zilver. Madeira was vroeger rijk! Nu brengt het toerisme welvaart, maar de recessie is duidelijk merkbaar. Er zijn veel onafgemaakte bouwprojecten, bij de meesten daarvan is geen enkele activiteit te bespeuren. Zoals bij onze haven; het appartementen-stadje in aanbouw is niet af en er gebeurt niets. De toegangsweg is vreselijk krakkemikkig met vervallen hekken er omheen; zeker geen reclame voor potentiële kopers of huurders.

De wegen zijn hier fantastisch, de sterkte van het vulkanisch gesteente is goed gebruikt voor vele tunnels, die soms maar naar hele kleine plaatsjes leiden. Europese subsidie heeft ook hier geholpen??
Na een dag lopen in Funchal, gaat mijn hielspoor opspelen. Ik heb zelfs geen energie meer om een fototoestel goed in het hoesje te doen en goed vast te maken aan mijn broek. Het zit het laatste halfuurtje “gewoon” in mijn zak. En wordt daar uitgerold; waarschijnlijk bij het bus station! Balen……….. balen……….. Nils gaat de volgende dag nog naar de dichtstbijzijnde stad om een nieuwe proberen te kopen. Dat lukt niet. Gelukkig biedt Internet uitkomst en kunnen onze vrienden die een paar dagen later naar Lanzarote zullen reizen een nieuw toestel meenemen. Daarom geen nieuwe foto's bij dit bericht wel de Pélagie voor anker in de baai in het NO van Medeira, Baya de Abra, hierboven.
De bemanning van de Pélagie in Zilt

Voor zeil liefhebbers onder ons, de laatste 2 pagina’s van het nieuwste nummer van Zilt, het digitale Zeil-magazine zijn gewijd aan ons en de Pélagie, zie: http://www.ziltmagazine.com/PDF/2010-zilt53.pdf
We leggen daarin uit waarom we voor een catamaran hebben gekozen. In de zeilerswereld hebben traditionele man/vrouw verhoudingen toch nog wel de overhand. De verslaggever laat Nils zijn werk missen…….. terwijl hij informatie uit onze hele blog heeft gehaald. Hiernaast een recente foto, gemaakt voor Zilt met zelfontspanner.

Oversteek naar Lanzarote
Na zeven dagen in deze stille haven hebben we het wel gezien. We zijn klaar om de 40 uur durende oversteek naar Lanzarote te maken. Het voelt aan als een klein stukje, immers we hebben al heel wat grotere stukken achter elkaar gevaren. Er is een lekker windje voorspeld, tussen de 15 en 20 knopen, windkracht 4-5 halve wind. Het windje was lekker, we gaan heerlijke 5-7 knopen , maar zeegang is best lastig. Nils heeft moeite met het slapen en we zijn allebei een beetje `katterig`. Dolfijnen zwaaien ons uit en komen ook onderweg nog een keertje kijken, erg leuk.
De nachten zijn lang want het is bijna nieuwe maan. Ik, Hanneke, probeer te `Laura Dekkeren`. Solo zeilers als Laura Dekker kunnen maar een kwartiertje slapen en moeten dan rondkijken. Dus met hulp van de kookwekker 15 minuutjes soezen, goed rondkijken buiten en weer 15 minuutjes wegdommelen. Het is dan heerlijk om in je bed ongestoord 4 uur te kunnen slapen aan het eind van je wacht.

We komen volgens planning na ongeveer 40 uur varen 's ochtends om 10:00 aan in het anker baaitje bij La Graciosa, het eilandje ten noorden van Lanzarote. Een heerlijk rustig dagje verder, we gaan snorkelen in het baaitje en zien leuke kleine visjes. Ook zien we ons anker duidelijk liggen, op 6 m diepte gehaakt achter een paar stenen. Ik, Hanneke, twijfel eraan of we het wel gemakkelijk los kunnen maken. De volgende dag lukt dat zonder enig probleem, zoals Nils al zei. We maken een mooie wandeling langs het strand en zien de andere kant van het eiland.

Donderdag 9 september halen we onze vrienden, Marian en Geert, van de ferry in het enige haventje van dit eiland. We gaan negen dagen langs Lanzarote en Fuerteventura zeilen. We hebben er zin in.