In het blauwe paradijs

Langs de eilanden en de riffen; op de achtergrond "El Grande Roque", de grote rots, het hoofd-eiland.

De dagen rijgen zich aaneen in deze mooie wereld met allerlei kleuren blauw. Langzaam varen we naar het westen, iedere keer een uurtje, lekker vóór de wind met de fokken op. Het ene eilandje is nog idyllische dan het andere; de zandstranden oogverblindend wit met wat groen en een enkele palmboom. We liggen beschermd door de riffen, die de golven weghouden. Het geluid van de branding wiegt ons 's avonds in slaap. Het weer is heerlijk, een enkel wolkje aan de lucht, met steeds een lekker fris windje. Vrijwel geen mug te bekennen.

Grote glijbaan en kite surfers

Bij Crasqui liggen wel 30 luxe motorjachten allemaal in een rij voor het hele lange strand. Een 3 verdieping hoog schip heeft aan zijn zijkant een opblaasbare glijbaan gemonteerd, van het topje tot in zee. We hebben hem niet in gebruik gezien. De kites worden door de surfers wél uitgebreid gebruikt. We genieten van hun capriolen.
Het is zomervakantie, denken we; er zijn hele families op het strand. Er worden grote "party tenten" opgezet om schaduw te creëren, met comfortabele vouwstoelen, blijkbaar heeft iedere motorboot daar ruimte voor. 's Avonds wordt er veel gebarbecued. Als wij er de volgende morgen wandelen blijkt het strand schoon, dus of ieder ruimt zelf op of een nachtploeg heeft daar wat aan gedaan.
Klusjes
Iedere dag doen we een klusje; na 2 jaar in de tropen komen er zwarte puntjes, (mildew in het Engels, "het weer" in het Nederlands?) op de vinyl/bekleding in de slaapkamers. Zoals voor heel veel dingen hebben we ook daarvoor een middeltje. Helaas tast het je kleren aan, dus bij deze temperatuur is het Adamskostuum een prima dracht voor dit klusje. We gebruiken ook een middeltje om roest en andere vlekken te verwijderen, de Pélagie wordt weer helemaal blinkend wit!

Werken aan de zonnepanelen

Hanneke hijst Nils de mast in om te kijken of er niet meer klinknagels los zitten. Alles ziet er gelukkig goed uit daar boven. Het blijft tobben met onze propellers of schroeven. De anodes zitten weer los, ondanks onderhoud in St Lucia 6 weken geleden, en moeten weer vast gezet worden, adviseert Frits. Hij helpt fantastisch mee, hij doet alles onder water want hij heeft veel meer lucht dan Nils.
Ook ziet Frits dat de aluminium zonnepanelen contact maken met de roestvrijstalen schroeven. Daar horen plastic ringetjes tussen. Nu we zo rustig liggen gort Nils zich vast en weet heel behendig de panelen een beetje op te tillen zodat de ringetjes er tussen kunnen. Spannend is het wel zo wankel op een enkel steuntje.

Wandelen langs het strand bij "Dos Mosquises"

Onderzoek en historie 
We liggen nu voor anker bij Dos Mosquises, drie eilanden en een groot rif vormen een lagoon. Hier is een biologisch onderzoeksstation gevestigd met een klein museumpje. Gelukkig hebben we nog wat Bolivars voor de entree. Volgens de grote borden onderzoekt men zeeschildpadden, kreeften en "Conches", een grote schelp met een weekdier dat nu een dure lekkernij is in luxe restaurants. Helaas worden geen onderzoeksresultaten vermeld. Hier worden schildpadeieren verzameld. De uitgekomen schilpadjes worden een jaar opgekweekt en dan vrijgelaten. Men hoopt daarmee de grote beginverliezen kleiner te maken, zodat meer schildpadden volwassen worden. Wij zien alleen soepschildpadden (de "green turtle") in de bakken.

Conch schelp met de rode binnenkant zichtbaar

Het museumpje geeft interessante informatie over de geschiedenis. Deze eilandengroep wordt al drieduizend jaar bezocht voor de vangst van vis, conches, kreeften en schildpadeieren. Rond het jaar 1000 na Christus kwamen de Amerindians jaarlijks met grote kano's met wel 50 personen, vermoedelijk alleen mannen, in 2 dagen naar deze eilanden gepeddeld. Ze verbleven hier een aantal maanden om te vissen en de "conches" te oogsten, die lagen gewoon op de zandbodem tussen het gras. Een klein zandeiland bezuiden deze groep bestaat uit een heel grote stapel geoogste en weggegooide schelpresten. Alleen de mond, met een gladde roodachtige glans werd voor sieraden gebruikt, de rest van de schelp weggegooid. Het schelpdier en de gevangen vissen werden gezouten (er waren natuurlijke zoutpannen in de buurt) en mee terug naar de kust genomen. In de volgende eilandengroep ligt Cayo de Agua waar zoet water gevonden wordt. Deze eilanden waren ook een heilige plaats, er is zijn veel aardewerken figuurtjes gevonden.
We besluiten deze bijzondere dag met een visdiner, we ruilen 2 grote makrelen voor een fles rum van 3 euro; we smullen er met zijn vieren van!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com