Onduidelijke regeltjes

De eerste ochtend op weg van Grenada naar Los Roques doet de wind niet wat was voorspeld. Er is (bijna) helemaal niets, wel een knobbelige zee, dus niet zo comfortabel! We dobberen wat, gelukkig hebben we stroom mee. Uiteindelijk zetten we de motor een paar uurtjes bij en dan komt eindelijk de wind. De beide fokken doen het prima, we hebben een lekkere snelheid tussen de 4 en de 5 knopen, later met stroom mee zelfs een tijdlang 6 knopen. We hoeven niet bang te zijn voor een klapgijp, dus het vaart ontspannen. Er zijn kleine golfjes van achteren, de Pélagie ligt heel stabiel, we slapen heerlijk. Kortom een heerlijke zeiltocht. De ochtend van de 2-de dag hebben we marifoon contact met de Bella Ciao, ze zeilen zo'n 10 mijl achter ons.

In de loop van de middag van de derde dag varen we het rif van Los Roques in. We nemen de ZO ingang, meteen is het water kalm en prachtig blauw! Het is een schitterende omgeving. Het is een goed gevoel om hier niet alleen te liggen maar met 2 boten. Wel hebben we nóg meer dingen een plekje uit het zicht gegeven.

Na een rustige nacht zeilen we op de fok naar "El Grande Roque", het hoofdeiland om in te klaren. Het is genieten van allerlei kleuren blauw, groen en bruin in het water. Op deze zaterdagmiddag is het kantoor van de Insparques (parkwacht) dicht, dus we gaan naar de Guardia costal (kustwacht, ook havenmeester). Tsja, zegt de dienstdoende agent, op onze papieren staat dat we naar Bonaire gaan en kunnen we hier in Los Roques dus niet blijven. Na veel praten in het beste Spaans van Reinhilde mogen we toch 10 dagen blijven. Wel moet natuurlijk toegang tot het nationale park, 175 dollar na wisselen bij het restaurant, worden betaald. We zijn helemaal blij dat we toch kunnen blijven, het is hier zo mooi!

Uitzicht vanaf de vuurtoren van "El Grande Roque"

Bij de vuurtoren

De volgende ochtend maken we een mooie wandeling naar de vuurtoren en een kapelletje op een belendende lagere heuvel, vergezeld van een lokale hond. De uitzichten zijn schitterend.

We raken ons afval kwijt!

Maar als we om een uur of elf willen vertrekken naar een volgend eilandje, komt de Guardia Nacional (algemene politie, verantwoordelijk voor drugs, vreemde dieren ed) langs. Nee, we moeten 's middags eerst bij hen nog een handtekening halen en mogelijk nog bij meer instanties! We laten gelaten het anker weer zakken en Nils benut de tijd om de "aan en uit knop" van de ankerlier te repareren. Die is blijven hangen, net als op de Manamo rivier. Er breekt een draadje af, gelukkig heeft Frits een soldeerbout paraat. Je begrijpt dat een soldeerbout nu op ons boodschappenlijstje staat.
Om 3 uur hebben we onze handtekening. Deze meneer zegt dat het nu goed is, dus gaan we direct anker op en varen we naar Francisquis, een eiland aan een mooie baai met riffen er om heen. Wij gaan meteen snorkelen naar een ondiepe plek, die weldra zo ondiep is, dat Nils met zijn buik op de grond komt, hij ziet ook een paar mooie zeeëgels. We spoeden ons naar dieper water en terug naar de boot. Het anker ligt goed, de Saildrive met schroef is alweer begroeid met zeepokken, dat wordt bikken morgen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com