Snorkelen met de dolfijnen

Uitzicht vanaf de Christoffelberg, hoogste berg op Curacao

Na alle indrukken van het heden en verleden van Curaçao zijn we zaterdag 25 augustus toe aan een rustig dagje. Marja werkt enthousiast verder aan haar boek en Nils en ik gebruiken de huurauto voor noodzakelijke inkopen. De winkels waar we naar toe moeten liggen niet naast elkaar, maar met de huurauto is het zo gepiept. We vinden een prima led-lampje om buiten bij te kunnen lezen en een spelletje te spelen. Ons volgende bezoek houdt van allebei! Een belangrijk onderdeel voor de ankerlier wordt gekocht als reserve. Nils vindt na veel zoeken een passende schroef voor onze radar reflector die uit de mast naar beneden is gevallen, toen we tegen wind en golven in terug zeilden naar Bonaire. 

De spieren gebruiken op de Christoffelberg

We proberen de pakken wijn die de Albert Hein hier in Willemstad blijkt te hebben. Flessen zijn zwaar en geven ook een hoop afval. Minder wijn drinken is natuurlijk ook een mogelijkheid, maar ja een glaasje ’s avonds voor het naar bed gaan, is toch wel erg lekker. En tot Panama verwachten we geen winkels meer met betaalbare wijn.

Zondag gaan we ook met Marja de Christoffelberg beklimmen. Heerlijk even de spieren gebruiken.



Nils kan weer klimmen, dankzij zijn nieuwe knieën

Dit keer maken we wel tijd om de tentoonstelling in landhuis Savonet uitgebreid te bekijken. Ex-slaven mochten op de plantage blijven wonen en werden betaald voor het werk dat ze deden. Er zijn foto’s en verhalen van, nu heel bejaarde, ooggetuigen uit het begin van de vorige eeuw te zien en te horen op prachtige informatieve video’s. We krijgen een goed beeld van het leven uit die tijd. Wat bijzonder!


Grot waar de zee zo in loopt

De Noordkust van Curacao ligt pal in de wind en golven. Het water spat hoog op, er ontstaat melkwit schuim; bijzonder om te zien. In een grot spat het water spookachtig om hoog, om een beetje bang van te worden.
Na de enthousiaste verhalen van Fleur en Karin, wil ik toch eigenlijk ook wel zwemmen met de dolfijnen. Het is duur, maar wel een prachtig cadeau voor een 60-ste verjaardag. Ik wil graag snorkelen, dan kun je de dolfijnen ook onder water zien, Marja voelt er ook voor. Op maandag 27 augustus kan het nog net voor Marja die middag vertrekt. Haar koffer gaat dus mee naar het zee aquarium. 

Marja wordt door de dolfijnen voort getrokken

Het is een fantastische belevenis om deze grote, gestroomlijnde dieren zo dichtbij boven en onderwater te zien. Supergaaf om ze zelfs aan te kunnen raken! De trainster stuurt ze naar je toe en dan zwemmen ze met je mee, vlak bij! En als jij naar beneden duikt, duiken ze ook en zwem je samen weer naar boven. Grandioos! Zo heb je een beetje contact, want ze kijken naar je om te zien wanneer jij gaat duiken! Ze komen je een kusje geven en nemen je mee op een snelle rit door het water. Een heel bijzondere en indrukwekkende ervaring! Het is ook heel leuk om alle foto’s, wel 700 in de “burst”mode, die Nils vanaf de zijkant heeft gemaakt nog eens te bekijken; we beleven het allemaal nog een keer.

Aan het eind van de middag brengen we Marja naar het vliegveld en gebruiken de auto om véél boodschappen te doen. Op de San Blas eilanden zijn vrijwel geen winkels. Dinsdag ochtend halen we veel pakken wijn, appelstroop, chocolade pasta en sambal bij de Albert Heijn, voor we de huurauto inleveren.

We zijn volop bezig met de voorbereidingen voor de oversteek naar Colombia. We hebben vorige week via E-mail al contact gelegd met een agent in Santa Martha, die voor ons de formaliteiten gaat doen. De papieren waar hij om heeft gevraagd zijn opgestuurd. Hopelijk ligt alles klaar als we aankomen…..
De komende dagen waait het nog te hard, dat geeft ons tijd voor een hoogstnoodzakelijke grote schoonmaak van de Pélagie, binnen en buiten; boven en onder water. Nils krabt de nieuwe schroef, die zonder anti-fouling, weer schoon en ontdekt ook dat de openingen waardoor het koelwater voor de motoren binnen moet komen, bijna helemaal dichtzitten door aangroeiende beestjes. Ik vond al dat er wat weinig koelwater uit de uitlaat kwam…….
We doen de was met de hand, er is hier geen wasserette in de buurt en het openbaar vervoer is niet je dat. Drogen is hier natuurlijk geen probleem. En we genieten lekker van goed internet op de Pélagie. Skypen met de kinderen, de krant lezen over de komende verkiezingen en informatie over Columbia, San Blas en Panama verzamelen. Heerlijk.
Morgen vrijdag gaan we uitklaren in Willemstad, zaterdag willen we naar Aruba zeilen en dan maandag, di en wo naar Santa Martha. Best wel spannend, er is nog steeds een pittige wind en de golven kunnen daar hoog zijn. Enfin, het is vóór de wind, dus dat moet lukken!  

Op de top van de Brandaris; naar Curaçao

Flmingo's in het Nationale Park van Bonaire

Het hele Noorden van Bonaire is Nationaal Park; de hoogste berg is de Brandaris. Die gaan we op zondag 19 augustus beklimmen. Om de hitte voor te zijn zijn we om 8.10 de eersten; wat een rust. Het ochtendlicht is prachtig, we genieten van het gemakkelijke begin van de wandeling. De wind waait altijd uit dezelfde hoek; de bomen groeien helemaal scheef! Bergopwaarts wordt het een pittige klim,  waarbij we handen, voeten en concentratie nodig hebben. Met als beloning schitterende vergezichten en een voldaan gevoel. Op de top blaast de wind ons bijna weg. Pas op de terugweg komen we nog 2 groepen tegen.





Uitzicht vanaf de top van de Brandaris

’s Middags snorkelen we bij het kleine restaurantje met de prachtige flamingo's. Drie weken geleden zagen we wat verder de zee op een grote school vissen. Zouden ze er nu weer zijn? Ja dus. Er zwemt een grote school van pak hem beet 1000  vissen.  De school wordt bejaagd door 8 Rainbow Runners en 2 dolfijnvissen, die door de school heen klieven. Beide soorten zijn ongeveer een meter groot!Het is een magnifiek gezicht; deze dans van leven en dood. De school houdt afstand tot de rovers; waar zij komen schiet de school uiteen. Regelmatig ontstaat er een “amfitheater”; roofvissen in het midden, de school als publiek er om heen. Voor ons van af de oppervlakte naar beneden kijkend, licht de bodem dan op. Soms komen de jagers van meerdere kanten tegelijk, soms trekken ze zich terug of vergroten hun snelheid. We zien niet dat ze een visje verschalken.  Schitterend!!
Maandag varen we met de Pélagie nog één keer naar Klein Bonaire om de onderwaterwereld te besnorkelen; het is weer prachtig. Dinsdag klaren we uit, nemen afscheid bij de ijssalon waar we ook nog even een weersvoorspelling van het internet halen. Gelukkig gaat de tropische storm Isaac ruim boven ons langs zodat we rustig de 30 mijl naar Klein Curaçao kunnen zeilen. Een ontspannen tochtje en ’s middags liggen we in het blauwe water voor dit Bounty eiland.

Interessante architectuur van de Vuurtoren in Kl. Curacao

Natuurlijk moet dit eiland worden verkend; de oude vuurtoren blijkt na wat halsbrekende toeren toch te beklimmen. We zijn onder de indruk van de harmonische architectuur, al is het gebouw vreselijk verwaarloosd. Op de noordkust van het eiland ligt een 2-tal wrakken, waaronder een zeilschip. Brrr…. zo moet de Pélagie niet eindigen….

De Handelkade in Willemstad

Na een laatste duik in het heldere water zetten we koers naar Curaçao, waar het anker valt in het Spaanse Water. Later in de middag komen Frits en Reinhilde langs, een gezellig weerzien! Ook praten we bij met de Tika. Rolf en Claude gaan ook tegen het einde van de maand naar Colombia. Marja werkt hard aan haar boek, waarvan de blauwdruk nu afkomt. Er is maar net tijd voor ons standaard spelletje Rummicub ’s avonds met een glaasje wijn.

Fruitmarkt in Willemstad

Donderdagochtend  23 augustus ben ik na 3 kwartier bij de bushalte het wachten beu en versier een lift. Een ontzettend aardige mevrouw in een vreselijk rammelende auto brengt ons tot in het centrum van Willemstad! De koffie in een oud gerestaureerd klooster is redelijk, rondkijken door het gebouw is erg leuk; de oude kapel is heel stijlvol omgevormd tot restaurant. 



Kapel omgevormd tot restaurant

De douane neemt de tijd bij het inklaren; het digirijbewijs hebben ze nog niet gehaald. De immigratie heeft zich verstopt op een afgelegen haven terrein, wat we na veel vragen vinden. Om 2 uur hebben we weer alle stempeltjes en neemt Marja ons uit eten bij “De Gouverneur”. Haar blauwdruk is af; heerlijk en gezellig.
’s Middags gaan we naar Kura Hulanda, een prachtig gerestaureerd stadsdeel, met hotels en restaurants en het ‘Slavenmuseum”. Het museum raakt ons. Een inktzwarte bladzijde in onze geschiedenis. De tentoonstelling loopt ‘goed’ af met een emancipatie van zwarte mensen in de VS. De lengte van dit proces is verrassend lang. 

 

Landhuis Jan Kok, met het Tula museum 

Met een huurauto rijden we vrijdag de landhuizen route uit onze reisgids. De meesten zijn in de afgelopen jaren gerestaureerd en hebben een maatschappelijke functie. In landhuis “Papaya”, een vroegere papayaplantage, is nu een afkickcentrum voor jonge mannen. Het verhaal hoe ze geholpen worden klinkt goed. We bekijken een gerestaureerd knoekhuisje, een twee kamerwoning met een stukje land. Dit waren de huizen van de gewezen slaven. In landhuis Knip wordt Tula, die daar huisslaaf was, herdacht; hij initieerde de slaven opstand, op 17 augustus van 1795. Deze dag wordt jaarlijks groots gevierd. In St. Martha is een sociale werkplaats met 9 afdelingen gevestigd. De introductie videofilm is gemaakt door het Landstede, een voor Marja bekend ROC in Zwolle.  In het sfeervol ingerichte plantage huis wordt een groot trouwfeest voorbereid.

Uitwaaien in Caraibische sfeer

In Landhuis Jan Kock woont en werkt  de kunstenares Nena Sanchez. Ze maakt leuke, kleurrijke beelden en schilderijen in een echt Caribische sfeer. Landhuis Dokterstuin heeft een horecafunctie. Het ruikt er heerlijk. Het huis lijkt 15 jaar geleden te zijn aangekocht door een zwarte vrouw en haar kinderen? We proberen het verhaal te ontrafelen aan de hand van de fotorapportage bij de deur.   
De landhuizen liggen meestal op een heuvel met uitzicht op de vroegere plantage gronden. Na deze dag gaat de geschiedenis van Curaçao leven; leerzaam en interessant.

Ruzie met de watermaker

Voor Klein Bonaire, met Bonaire op de achtergrond

Veel bezoek gebruikt veel water, dus de filters moeten vervangen worden. Het is de tweede keer dat we dit doen, maar we krijgen ze niet los gedraaid. Zelfs Arnoud, jong en sterk, lukt het niet. Wel breken we de plastic tang waarmee ze losgedraaid moeten worden. Baaaalennn.....  Ten einde raad roepen we WD40, een smeermiddel, te hulp. En ja hoor, de filters komen los! Als alles weer in elkaar zit is, bouwt de pomp geen druk op. We e-mailen nogmaals met de leverancier in St. Lucia, maar dat helpt niet. Uiteindelijk komt er een reparateur langs, die in 5 minuten doorheeft dat de aan-uit knop in de verkeerde stand staat! Nou ja…. weer wat geleerd.

Op woensdag 8 augustus nemen we met weemoed afscheid van mijn zus, haar man en hun dochter Fleur. Het was heel erg gezellig, vooral het “Pesten”, een kaartspelletje, zullen we missen. Dit werd gedurende de vakantie het vaste begin en eind van iedere dag. Iedereen schoof daar gewoon gezellig bij aan.

Ons volgende bezoek, mijn zusje Marja komt op 13 augustus aan in Bonaire. Het beste weervenster lijkt donderdagochtend te zijn, de wind is dan niet zo hard en komt uit het ZuidOosten. Immers terug naar Bonaire betekent 30 mijl tegen wind en stroom in. We zetten onze gasten af op het vliegveld, doen de boodschappen, brengen de huurauto terug en vergeten nog net niet uit te klaren.

Prachtige landschappen in het Nat.Park in Bonaire

Met het eerste licht varen we het Spaanse water uit. Langs de kust van Curaçao staat de pittige wind recht tegen, maar de stroom helpt gelukkig een beetje mee. Eenmaal rond de punt kunnen de zeilen gehesen worden. Er is meer wind dan voorspeld, tot 28 knopen, dus zeilen we dubbel gereefd, de Pélagie zeilt prima ook hoog aan de wind. De motoren staan bij dus we maken goede voortgang, zelfs de stroom hebben deels mee. Eenmaal in de luwte van Bonaire zijn we de grootste golven kwijt. Om half 2 meren we weer aan in het prachtige heldere water voor Bonaire.




Verjaarssliedjes op de Pélagie

We hebben nog 3 dagen voor de was, schoonmaakklusjes en even lekker niets doen! We gaan allebei naar de kapper en verbazen ons hoeveel tijd donkere vrouwen bij de kapper doorbrengen. Pruiken worden aangemeten en kunsthaar wordt vakkundig ingevlochten. Het lijkt erop dat hier kroeshaar verborgen moet blijven als je het kunt betalen. 


Op 14 augustus zijn op de Pélagie de verjaarsliedjes niet van de lucht; Marja en Nils blijven me eraan herinneren dat het mijn verjaardag is. Wat een weelde en vrijheid om op deze leeftijd in goede gezondheid zeilend de wereld te verkennen; ik voel me 60 jaar jong! 



Prachtige strandjes in het Nat. Park, Marja geniet.

Het is weer genieten van de prachtige onderwaterwereld van Klein Bonaire. Wijs geworden gaan de  snorkelspullen mee naar het nationale park. De strandjes zijn er prachtig; we zien schildpadden en de grote papagaai-vissen van heel dichtbij.  We genieten weer van de flamingo’s en andere vogels bij het kleine restaurant in het Nationale Park. Het kan niet op

Curaçao door Fleur

Op het strand bij daaibooi voor de steen.

Vrijdag ging ik met Hanneke aquarelleren, dat was erg leuk. Die dag daarna gingen papa Arnoud en tante Hanneke een auto huren. Toen gingen we,snorkelen in Daaibooi. Een baai waar je niet zo top kon snorkelen dan in Bonaire, maar je kunt er wel heel mooi spelen. Ik heb de koprol in het water nogmaals geleerd. Want ik kon hem eerder al maar ik was het verleerd. 

De volgende dag gingen we een bergbeklimmen in een ‘’Nationaal park’’,de laatste kwart was nogal lastig. Maar we hebben het gehaald alle 5. Toen reden we naar huis (met de gehuurde auto).



Door de kloof achtige grot naar de top.

Op maandag (6-augustus-2012) gingen mama en ik met dolfijnen zwemmen in het zee aquarium, maar ik ben nog geen 8 dus ik kon niet echt helemaal het echte ‘’met dolfijnen zwemmen’’ doen,maar wel een ‘’familie zwemmen’’ en het was super super super super super super harstikke heel super leuk.

Ik vondt het zo leuk omdat je super super super dicht bij de dolfijnen kon zwemmen en trucjes doen en kusjes geven en op boekie bord (een kleine surfplank) door de dolfijnen vooruit geduwd worden,allen de eerste 4 keren mocht ik aan de vinnen proberen, allen dat lukte niet. Op dinsdag gingen mama,papa en Nils naar een ander park hier vlak bij.

Ik en Hanneke bleven thuis en deden van alles en nog wat. Om 2 uur gingen we weer aquarelleren en om half drie vult mama er bij aan. Op woensdag gaan papa,mama en ik inpakken en met het vliegtuig terug naar Nederland. Doei!!!!!!!!!!!!!!!!! Ps het was leuk om dit te doen. FLEUR VOOST.

Zeilend naar (Klein) Curaçao, door Karin en Arnoud

Ontspannen vertrekken dinsdag 31 juli we rondom klein Bonaire richting Klein Curaçao. Karin hoopt dolfijnen te spotten, maar helaas laten de zoogdieren zich niet zien. Wel vliegende vissen, ook bijzonder. Over de zee zeilen, dat is voor ons fietsers toch andere koek. Gelukkig hebben we wind mee en zijn de golven niet zo hoog. Toch hebben enkele personen wat last van zeeziekte. Gelukkig zijn er pilletjes aan boord. Wat een bijzonder gezicht, alleen golven, water en golven en een enkel zeeschip. Na vijf uur zien we de vuurtoren van het eilandje klein Curaçao. Wat een Bounty eiland. De eerste ankerplaats is te golvend, maar honderd meter verder opnieuw het anker uitgegooid en deze plek is schitterend. Applaus voor Hanneke en Nils die voor deze fijne bootreis zorgden en adequaat optraden bij een ‘harpje’ dat knapte.



Fleur, Arnoud en Karin op het strand



Meteen spot Nils al een zeeschildpad, wat een feest om zomaar het beest te ontdekken. Nadat de toeristen van Curaçao met een grote boot zijn vertrokken hebben wij deze prachtige locatie voor onszelf, gedeeld met enkele zeilboten. Meteen wordt er gezwommen en gesnorkeld. We hebben een meter boven de zeeschildpad gesnorkeld. Wat imposant om zo dicht bij dit beest te zwemmen. Heel koddig om de schildpad te zien voort bewegen, het lijkt meer op een vogel dan op een pad. Hij komt af en toe boven water om adem te halen en dan verdwijnt hij weer op zoek naar gras en wier. Een unieke ervaring. Daarnaast zien we ook andere vissen, maar de meeste vissen hebben we ook in de prachtige snorkelplekken te Bonaire gezien. Nadat de duisternis invalt, verlicht de bijna volle maan de zee en het eiland. De vuurtoren is als enig licht te zien op het kale stuk grond.

De volgende dag wederom genieten van zon, zee, zand en snorkelen. We spotten wederom zeeschildpadden. In de namiddag verkennen Hanneke en ik nog lopen het eiland. Het is er kaal, weinig begroeiing, de hagedissen schieten voor je voeten het struikgewas in. Er staat een vuurtoren met twee bouwvallige huisjes en enkele strandhutjes. Aan de andere zijde van het eiland liggen nog 2 wrakken en veel aangespoeld hout.

Na het eten besluiten we tot avond snorkelen in de volle maan. Helaas konden we weinig vissen onderscheiden in het water. Nils werd gestoken door een kwal, toen was het feest snel afgelopen.

Zeilend naar Curaçao

Handelskade Willemstad

Met weemoed verlaten we deze bijzondere, stille plek. We zeilen naar Curaçao en drie uur laten liggen we in het Spaanse water. Een lagune waar meer zeilboten liggen en we een gevarieerd uitzicht hebben over het land, met mooie huizen en heuvels. Per bus naar Willemstad en verkennen we het centrum. Het eiland ziet er rijker uit dan Bonaire. De mooie gekleurde huizen die je kent van de reclame folders. In het echt is het nog mooier. We lopen over de brug Van Punda naar Otrobanda en eten een hapje op het terras. De bediening spreekt Nederlands. Met de bus van half 8 weer naar de boot.

De volgende dag heeft Fleur een rustdag. Ze gaat samen met Hanneke aquarelleren. Nils, Arnoud en ik gaan per bus naar het Kura Hulanda museum. Een indrukwekkend museum dat onder meer verhaalt over de slavernij. Wij Nederlanders hebben geen fijne rol gespeeld in deze geschiedenis en het is belangrijk dat iedere Nederlander weet heeft van deze daden. Heel bijzonder om het verschil te ervaren tussen Otrobanda en Punda. Genoten van de mooie mensen en de stad. Voldaan per bus naar de boot.

Vandaag gesnorkeld in Daaibooi. Een prachtige baai, met een mooi wit zandstrand met palmbomen en een gevarieerd publiek. Mooie vissen gezien en lekker gespeeld in het water.

We genieten enorm van deze 5 sterren-vakantie en zijn Hanneke en Nils zeer dankbaar voor alle gastvrijheid .

Karin en Arnoud

Klein Curaçao door Fleur

Klein Curaçao

Dinsdag was de dag van het varen over de zee,na Klein Curaçao. Het was erg mooi om vliegende vissen te zien. Ik zelf had ze nog nooit eerder gezien. Er ging nog iets stuk. Maar dat is weer heel handig gerepareerd. Ik kreeg een  beetje last van zeeziek maar dat is allemaal weer goed gekomen.Toen gingen we lekker slapen want ik was erg moe. De volgende ochtend gingen, Papa Arnoud,Oom Nils en ik 5 potjes pesten. Zoveel potjes heeft iedereen gewonnen:Papa Arnoud heeft 3 potjes gewonnen. Oom Nils heeft er 1 gewonnen. En tot slot heb ik er ook 1 gewonnen. Dus Papa Arnoud heeft gewonnen. We hebben zoals altijd gezellig met zen vijven ontbeten. Dat was erg lekker en leuk. Na het ontbijt gingen Tante Hanneke en ik brood bakken.

Toen dat moest rijzen, gingen papa en ik in het water spelen het was heerlijk. We hadden met de Hema (winkel in de stad) rookworst gespeeld en nog met veel meer dingen. We hadden dolle pret, maar de tijd vloog voorbij. Bij elkaar hadden we wel 1:30 uur in het water gespeeld. Toen gingen we middageten. En mama is sloom, echt vakantie dus. Toen we gingen middageten hebben we het heerlijke zelf gebakken brood geprobeerd, het brood was heerlijk. Na het eten hebben Mama Karin en ik in het water gespeeld. Het was erg leuk, even leuk als met Papa Arnoud. Toen gingen we weer pesten net zoals in de vroege ochtend.

Toen gingen we met zen vieren Mama Karin, Papa Arnoud, Tante Hanneke en Ik Fleur met het bootje naar het strand zwemmen, en zo. Mama Karin en Tante Hanneke gingen een wandelingetje maken. En Papa Arnoud en Ik Fleur gingen zwemmen (snorkelen). Er was een meneer bij een eet en drink plaatsje en die nodigde ons uit, Ik heb cola met ijsklontjes gedronken. Terug naar de Pélagie zwemmen (snorkelen) met Papa Arnoud. We hebben nog zee schilpadden gezien. Na het avondeten gingen we nacht snorkelen. Het was spannend en leuk alleen je kon niets zien, en er waren een paar kwallen. Doei!!!. Groetjes van Fleur Voost!!!!!!!!....

Bonaire door volwassen ogen

Filefish - Bonaire

Zoals altijd is het erg leuk om bezoek uit Nederland te verwelkomen! Nog dezelfde middag liggen ze in het heldere water rond onze meerboei af te koelen. Karin en Arnoud zien meteen al heel veel vis. Fleur, ons nichtje van 7, heeft een wond aan haar been en stelt zwemmen even uit. Zij oefent snorkelen in het een emmer. Ze houdt heel dapper haar hoofd onder water en ademt door een snorkel. Ook de zwemvliezen worden vanaf het trapje uit geprobeerd.

Flamingo'sin de zutpannen

De volgende dag verkennen we Bonaire met de auto. De zoutwinning is imposant; grote bergen hel wit zout steken af tegen de blauwe hemel. De statige flamingo’s waden door het roze water vlak bij de weg. Wat een kleuren! De ezeltjes staan te kijken en rennen gelukkig niet vlak voor onze auto over de weg, zoals een paar dagen eerder.

Bij Lac Bay genieten we van alle kleuren blauw en wandelen langs het strand met onze voeten in het water, heerlijk koel! De cola met zicht op de windsurfers smaakt heerlijk.

Terug op de Pélagie gaat Fleur met een grote zwachtel om haar been in het water in en haalt het diploma “Trapjes snorkelen”: met één hand vast aan de zwemtrap van de Pélagie naar de vissen kijken onder de boot. Iedereen geniet van de zon, het water en de prachtige vissen.

Arnoud, Fleur en Karin keilen steentjes

Vrijdag rijden we via de kust en het Goto meer naar het Nationale park in het Noorden van Bonaire. De grote Leguanen bij de bron lijken net mini-draakjes. Wat een aparte dieren met hun hoge stekelkraag en lange staart! Er zijn ook veel vogels te zien, de oranje troupiaal lokt ons met zijn roep en toont zijn verenpracht, ook zien we de caracara; mooi! Ook in deze meren zien we volop flamingo’s; de stranden zijn prachtig met goede snorkel mogelijkheden; we komen hier nog eens terug! Want Fleur wil deze middag toch echt nog eens alle vissen onder water zien!

We gaan met de Pélagie een prachtige snorkelplek bij Klein Bonaire waar we eerder met Frits en Reinhilde waren met de bijboten. Helaas zijn er wat veel golven, voor Fleur is het lastig, maar wij volwassenen genieten van de vele verschillende soorten vissen en de bijzondere vormen en diverse kleuren van het koraal in het heldere water. Bij de lunch op ons waterterras worden de vissenboeken uitgebreid bekeken. Fleur snorkelt later die middag vanaf de meerboei voor Kralendijk en geniet ook daar van de onderwaterwereld.

Bij ons tweede bezoek aan het park nemen we de kustweg. Het “maanlandschap”rond de Blowholes heeft een verstilde schoonheid. Nu hebben we wel onze snorkelspullen bij ons. Arnoud “vindt” een enorme muur van vissen, net boven de drop off. Een aantal roofvissen jaagt er tussendoor; wat een spektakel. Het is ook weer genieten van de grote papagaai vissen en het koraal. De flamingo’s paraderen langs het strand terwijl wij genieten van de zondagse BBQ. Wat een fantastische omgeving!

De mooie riffen rond Klein Bonaire trekken; op onze laatste Bonaire dag varen we er nog eens naar toe. Pas aan de westkant vinden we een vrije meerboei. De snorkelplek is anders, maar wel prachtig en de zee is hier rustig. Ook Fleur springt het water in om lekker te zwemmen en later ook te genieten van de onderwaterwereld. Wat een weelde zo voor een onbewoond eiland. Helaas moeten we nog boodschappen doen, en dus terug. De volgende dag varen we naar Klein Curaçao. Gelukkig komen wij, Hanneke en Nils, hier nog eens terug met ons volgende bezoek.