Cartagena: Stad vol tegenstellingen

Eerste blik op Cartagena vanuit zee

In 2 dagen willen we de 100 mijl van Santa Marta naar Cartagena zeilen. Dinsdag 18 september hijsen we al om kwart over 6 het grootzeil. Het is ruim 50 mijl naar punta Hermosa, waar we willen overnachten. We hebben een redelijke wind en halen de 5 knopen die we gemiddeld moeten zeilen om voor donker aan te komen. Alleen ’s middags moet de motor een uurtje bij. Ineens trilt onze hengel hevig, helaas een hele grote vis is er met ons aas vandoor. Pech, we moeten weer iets nieuws kopen! Gelukkig kloppen de waypoints van Noonsite precies, onze elektronische Navionics kaarten geven de baai helemaal niet goed aan! Er is nog tijd om te zwemmen in de uitgestrekte, rustige baai, waar zowaar ook nog andere schepen voor anker liggen.
Met behulp van de motor laten we donderdag tegen het einde van de middag het anker vallen vóór Club Nautico in de lagune waar Cartagena aanligt. Al van verre zien we de hoge, witte wolkenkrabbers blinken in het zonlicht. We zijn verbaasd over het grote aantal; de hele kust staat vol; hoezo derde wereld land? 

Ons avond behangetje

Het is nu zaterdagavond 23 september, we liggen hier alweer 3 dagen. Vooral zo ’s avonds is het hier prachtig: aan 2 kanten zien we hoge wolkenkrabbers met vriendelijke lichtjes. Ook de haven achter ons is verlicht, het lossen van de containerschepen gaat dag en nacht door. Aan de voorkant markeren de verlichte koepels van de kathedraal de oude stad. De wind is hier variabel, dus deze “behangetjes” draaien om ons heen. Er varen heel wat privé jachten voorbij, de muziek klinkt gezellig over het water. Er waait een heerlijk koel windje dat de hitte van de dag verdrijft.

Don Petrus kerk

De oude stad van Cartagena is indrukwekkend. Wat veel prachtige oude gebouwen, kerken en pleinen, de meesten mooi gerestaureerd, de stadswal is nog intact. Schitterende balkons sieren de oude huizen, vele met binnenplaatsen waar nu vaak restaurants of hotels zijn gevestigd. Ook de universiteit zit een zo’n groot pand, daar kunnen we een kijkje nemen. Alles en iedereen loopt gezellig door elkaar heen, de auto’s en taxi’s bumper aan bumper in de kleine straatjes. Wel is het aantal straatverkopers groot en zijn soms behoorlijk opdringerig. Dat is wel wennen na het rustige Santa Marta. Maar ja, iedereen moet natuurlijk wat verdienen aan al die toeristen die hier rond lopen.

Saskia, Nils en Sven verdiep in hun bridge spel

Het is warm in de stad, dus gedurende de hete middaguren gaan we ergens lekker eten en een kaartje leggen, bij voorkeur in een koel of koud, airco!, restaurant. En natuurlijk proberen we ook hier de verse vruchtensapjes uit, lekker. Gisteravond heeft het een groot deel van de avond flink geregend en gedonderd. De bliksemflitsen zijn indrukwekkend en we vangen regenwater op, maar de Pélagie is wel klein als we met zijn vieren binnen moeten zitten.

Hoofdtooiumi volk

Het goudmuseum geeft een mooi overzicht van de verschillende oud-indiaanse volkeren, hun edelsmeedkunst en aardewerk. Er zijn prachtige stukken bewaard gebleven. Het is zowaar gratis en heeft bovendien airco, heerlijk.
We spreken er nog een keer af als wij de inklaringspapieren regelen en SvenSa zelf op stap gaan. Van een buurboot krijgen we het telefoonnummer van Manfred, een agent waarbij we kunnen inklaren. We zien hem in de koffiehoek bij de supermarkt vlak bij de Marina Nautico. Manfred belooft voor rond de 75 dollar te regelen dat we hier een dag of 8-9 kunnen blijven als “kort verblijf”, dit is relatief goedkoop, een deel van de papieren van Santa Marta zijn hier nog geldig. Voor 10 euro kopen we voor 7 dagen redelijk wifi op de Pélagie en we betalen een kleine bijdrage aan de marina, 20 euro, om er een week onze dinghy veilig neer te leggen en afval kwijt te raken. Taxi’s zijn goedkoop en mijn Spaans is net voldoende dus komen we overal waar we willen zijn.

In het fort

Zaterdag gaan we vroeg op de dag naar het grootste fort dat de Spanjaarden in Zuid-Amerika hebben gebouwd op een heuvel bij de stad. Wat een dikke muren en groot schootsveld voor de vele kanonnen. Middels ondergrondse gangen kon de verdediging zelfs tot achter de vijand komen! Er is een animatiefilm die een belegering van de stad na speelt in de 17-de eeuw. Heel aardig gedaan en allemaal Spaanse namen bij de makers. Saskia is verontwaardigd, natuurlijk heeft Colombia een eigen filmindustrie. Zij heeft een  een Columbiaanse collega wiens broer een bekende filmproducent is! We lopen door naar Boca Grande, het sjieke deel van Cartagena waar veel van die hoge wolkenkrabbers staan. Met name de oudere gebouwen zien er slecht uit: er is veel achterstallig onderhoud. Zoals wel vaker, lijkt het interessanter een heel nieuw gebouw neer te zetten dan oudere gebouwen op te knappen. Er lijkt veel leeg te staan, een deel van deze luxe flats zijn vast ook vakantie woningen, maar er wordt volop bij gebouwd; er komt o.a. een nieuw Sheraton hotel. Er is een strand (gemaakt?) dus de aantrekkingkracht van dit strookje land tussen de lagune en de zee is ons duidelijk! Maar ik zou er niet willen wonen, al is de zeebries ’s middags lekker koel.

Laguna vab Carthagena

Vandaag, zondag, gaan we naar een prachtig uitzichtpunt waar ook een klooster is. Onderweg komen we langs de drukke openlucht markt en liggen de zwervers onder de viaducten te slapen. Boven op de heuvel zien we Cartagena aan onze voeten; de wijken zonder wolkenkrabbers strekken zich eindeloos ver uit zonder parken, alleen maar huizen en huisjes. Onder ons zien we een groot winkelcentrum met o.a. Carrefour. We gaan er langs voor de  koelte. Wat een weelde, alles is er te koop: elektronica, doe het zelf, speelgoed, zelfs Engelse boeken. Wat een tegenstelling met de openlucht markt eerder die dag. Morgen gaan we voor drie dagen naar de Rosario eilanden, dus zonder internet.