Naar Colombia - eindelijk weer eens vis aan de haak!

Willemstad met de grote autobrug over de haven heen

Op vrijdag 31 augustus “doen” we nog een dagje Willemstad. De bus komt weer eens niet opdagen. Na 3 kwartier wachten krijgen we binnen 5 minuten een lift. Wat een weelde, want onderweg staan er hopen mensen langs de bushaltes.
We gaan eerst naar het Maritiem museum. Wel aardig maar veel nieuws zien of horen we er niet. We moeten nog wat Curaçaos geld opmaken, buiten dit eiland is het echt niets waard. Ik heb echt nieuwe T-shirts nodig, we zijn steeds maar in de winter in Nederland. Het is geen probleem om hier goedkoop véélkleurige topjes te vinden, ik kan er weer even tegen.

Laatste blik op het Spaanse Water

s’Middags maken we alles klaar voor vertrek de volgende ochtend vroeg. Bij het eerste licht varen we om half 7 het Spaanse Water uit. Na dagen van harde wind is er nu heel weinig, de eerste uren moet de motor bij. Ook later op de dag is er weinig wind. Het is heerlijk rustig op het water, maar Aruba aanlopen bij daglicht zit er niet in. We hebben geen goede kaarten, dus ‘s nachts is ook geen optie. We halen nog een keer de windverwachting op via de SSB en concluderen dat de wind best meevalt. Dan dus maar direct doorzeilen naar Colombia. Alles is aan boord. Net als we die beslissing hebben genomen begint het pittig te waaien en zou Aruba misschien toch kunnen, maar nu gaan we door!


Eindelijk weer eens vis gevangen

Het wordt een comfortabele overtocht, er is voldoende wind om lekker te zeilen, wel zijn de golven rond de kaap een beetje hoog, maar de Pélagie zeilt er fantastisch overheen! Wat een goed en comfortabel schip hebben we toch, zeker ook voor de wind. De volle maan licht ons prachtig bij in de nachten. Er is alle tijd om mijn boek van 900 bladzijdes over de geschiedenis van New York uit te lezen. Heerlijk.Natuurlijk gooien we ook weer de hengel uit. 3 maanden geleden in St Lucia hebben we een nieuwe hengel gekocht en sindsdien experimenteren we met allerlei soorten aas. De tweede dag hebben we beet! Een niet te grote, maar wel lekker dikke tonijn soort spartelt aan onze hengel. De komende dagen staat er vis op het menu!

Op maandagmiddag moet de motor helpen om nog diezelfde middag aan te komen. We varen langs het Tayrona  Nationale park. De hoge bergen schitteren in de middag zon. De Taganga baai is ruim en omgeven door prachtige beboste heuvels. Er is een strandje, veel strand tentjes en natuurlijk veel vissers. We zien mannen met houten roeispanen roeien; dat is lang geleden. Op de Orinoco rivier hadden alle mannen een buitenboord motor; alleen de vrouwen gebruikten er soms peddels. Het doet gezellig , maaanar er is wel muziek tot laat in de avond. Nou ja, daar hebben we oordopjes voor.

De volgende ochtend bellen we onze contact persoon Dino. Een uurtje later staat hij aan het strand en gaat aan de slag met onze inklaringspapieren. Voorlopig liggen we hier prima en een stuk goedkoper dan in de marina van Santa Martha.