Close Encounter: Orang-oetangs!

De kade van Kumai met de "Zwaluw-huizen"

"Kijk" roept Nils, "zie je die oranje vlek daar tussen de bomen?" Ik kijk door het gebladerte, de oranje vlek beweegt! Takken zwiepen heen en weer, de vlek gaat van boom tot boom: een orang-oetang komt dichterbij. 

Een grote sprong en daar staat zomaar een volwassen orang-oetang vlak voor me op de grond. Ik deins achteruit, dit is wel erg dichtbij. De grote aap trekt zich niets aan van alle mensen die er staan en loopt rustig naar het platform waar de bananen al klaar liggen.

Mama met baby

We staan in het Tanjung Puting nationale park bij de eerste van drie voederplaatsen van orang-oetangs. Het is een indrukwekkend gezicht zoals deze grote beesten zich door de bomen slingeren en zomaar uit het bos naar de voederplaats komen. 

Zoooo dichtbij.....

De vrouwtjes met hun jongen kijken goed om zich heen; het dominante mannetje is niet te zien, dus nemen ze hun tijd om de bananen lekker op te peuzelen. 

Proppen zoveel je kunt

 De jonge mannetjes zijn bijzonder voorzichtig: ze springen op het platform, proppen bananen in één vrije hand en in hun mond en springen weer snel de bomen in om hun buit op te eten. Als de kust nog vrij is, komen ze nog een keer. Na ruim een half uur gaan de eerste mensen weer weg. Wij blijven nog in de hoop het dominante mannetje ook te zien. 

"Fred", de dominante man

En ja, daar komt "Fred" tevoorschijn, een indrukwekkende verschijning met zijn grote wangen, anderhalf keer groter dan de volwassen vrouwtjes! Hij stapt parmantig naar het platform. Hij hoeft niet om zich heen te kijken, alle apen weten dat hij de baas is. Hij gaat rustig zitten en neemt alle tijd om de goede bananen uit te zoeken en die rustig op te eten.

Het nationaal park Tanjung Puting ligt in Zuid Borneo en is in 1935 opgericht om neushoorns te beschermen, nu is het vooral belangrijk voor de orang-oetangs.

Er zijn er nu 6000 in het park, ongeveer 100 zijn geredde of gevangen dieren, die hier opnieuw de vrijheid hebben gekregen. Zij zijn gewend aan mensen en kunnen dagelijks bananen en soms melk komen halen. Deze voederplaatsen zijn de grote attracties van het park. Er zijn ook andere dieren, zoals herten, zwijnen, een luipaardsoort en 9 soorten apen en ook natuurlijk vele vogels.

"Onze" Klotok met bemanning

Dit gebied is alleen toegankelijk per boot over de rivieren en kreken. In Kumai zijn we op onze “Klotok”, huisboot, gestapt, wij hebben de bovenverdieping, Adi, onze kok/gids, de kapitein en zijn hulpje hebben de onderverdieping waar ook de motorruimte en de keuken. zijn 

Lunch, heerlijk!!!

Het is een heel ontspannen manier van reizen: alles wordt voor ons gedaan, het eten is heerlijk, onze bedden met klamboe worden opgemaakt en weer weg geruimd, vanaf het dek hebben we in onze gemakkelijke stoelen een prachtig uitzicht en Adi weet precies waar we moeten zijn om de orang-oetangs en andere dieren langs de kant van de rivier te zien.

Slaapkamer

Er is geen of heel weinig elektriciteit, dus het avondeten is romantisch bij kaarslicht en we lezen een uurtje voor het slapen gaan met onze zaklantaarns. Het is bijzonder om bij het eerste licht wakker te worden met de geluiden van het oerwoud: apen, vogels en krekels. De eerste ochtend gaan we op safari terwijl onze bedden weer worden omgetoverd in een huiskamer. Er lopen aapjes over de takken, een specht roffelt in de verte, de grote mieren zijn al druk in de weer.

Over de rivier

De tocht over de rivier is prachtig: de plantengroei aan de oever wisselt steeds, verschillende soorten apen zitten in de bomen, schitterend blauw-gele ijsvogeltjes flitsen heen, de visarend zweeft boven onze hoofden. We zijn natuurlijk niet de enige, we zien nog wel 30 andere Klotoks, soms is het zelfs file varen en dat buiten het hoogseizoen.

Makaak in een boom bij de rivier

De derde dag zijn we rond één uur weer bij de Pélagie, vol met indrukken en met veel foto's, een heel bijzonder uitstapje!

Voor onze tocht naar de orang-oetangs liggen we in Kumai voor anker op de rivier samen met wel 20 andere zeilboten. Zondag 5 oktober is een moslimfeestdag; er is vuurwerk de avond ervoor met ‘s nachts heel veel gezang, de meeste winkels zijn dicht. We vragen alle zeilers een drankje te komen drinken op de Pélagie. Wel 30 mensen komen aan boord; heel erg gezellig! Iedereen neemt wat mee, dat is gemakkelijk voor de gastvrouw. Natuurlijk wordt de Pélagie door iedereen bekeken. Een van de zeilers heeft dezelfde Volvo motor en komt een nieuw olie filter brengen, fantastisch!!

Optocht of "Carnaval"

Maandag 6 oktober herdenkt de naburige stad, Pankalan Bun, haar 65-jarig bestaan met een jaarlijkse optocht, dat heet hier "Carnaval". De Sail Indonesië organisatie neemt ons er mee naar toe. Om te beginnen krijgen we allemaal een gifgroen T-shirt wat ons gevraagd wordt meteen aan te trekken. Dat blijkt een heel nuttig want eenmaal bij de optocht worden we zomaar deel van die optocht. 

De zeilers lopen ook mee, tot grote hilariteit van iedereen

We lopen langs de grote tribune met alle hoogwaardigheidsbekleders. Handen worden geschud, iedereen vindt het vreselijk leuk dat we er zijn; wij vinden het reuze interessant om alles te zien! 

Iedereen heeft plezier

Er wordt een microfoon onder mijn neus geduwd en natuurlijk vertel ik enthousiast namens alle zeilers hoe bijzonder het is om vandaag hun gasten te zijn. 

Over de rivier in een Gledek

Daarna maken we een tochtje over de rivier met een 7-tal Gledeks, zie het stukje van Nils hieronder. Via een markt en nog een stukje van de optocht, die ondertussen gewoon is doorgegaan, komen we terug bij onze boten. Wat weer een leuke dag!

Hier onder een stukje van Nils:

Kumai-Gebouwen

Het eerste wat je opvalt, zijn de grote soms zes verdiepingen hoge grijs betonnen gebouwen. Ter verfraaiing zijn ze aan de straatkant beschilderd alsof ze deuren en luiken voor ramen hebben. Als je goed kijkt zie je op veel plaatsen gaten of spleten. 

Zwaluw-huizen in Kumai

Dit zijn kunstmatige grotten, elk bewoond door 15-20 duizend zwaluwen. Hun nesten worden geoogst en geexporteerd naar China voor de beroemde vogelnestjessoep. Niks geen gevaarlijke capriolen meer met gammele ladders boven gevaarlijke kliffen in een woeste zee! Ik gok, dat ze ook de vogelpoep oogsten als guano.

Toeristenboten.

Voor dagelijks gebruik zijn voor iedereen beschikbaar in volgorde van snelheid:

1. De speedboot.
Voor de snelle dagtocht naar het park. Je sjeest iedereen voorbij en wordt gedropt bij de voederplaatsen. Later sjees je weer terug. Of je ondertussen ook zelf gevoederd wordt, weet ik niet.

Geledeks, water taxi's

 2. De geledek (spreek uit: gleddek met de engelse g van good).
Deze gaat niet naar het park met toeristen, maar is de dagelijkse taxi in de stad. Het is een open kano met soms een afdakje. Een klein motortje drijft het aan. Het geeft een hoog dek-dek-dek geluid, vandaar de naam geledek. Een roer wordt bediend met een trekstok. Naar voren trekken voor linksaf, naar achter voor rechtsaf. In het park zie je lokalen er mee varen om te vissen.

3. De klotok.
Is groter met een zware motor, die klinkt als tok-tok-tok.
Dit is een woonboot met een woongedeelte voor de bemanning en daarboven een zitgedeelte onder een afdak voor de toeristen. Dit wordt voor hun 's-avonds omgebouwd, stoelen en tafels weg, matrassen en klamboes komen, wat kussens, rolgordijnen naar beneden en wel te rusten. Deze hebben wij gehuurd voor onze 3-daagse tocht.

4.  Andere grotere heten gewoon kapal=boot. Pélagie is een kapal.

De activiteiten in de volgende stop voor de Indonesië Rally in “Palau Belitung”, een eiland  aan de zuid-oostkust van Sumatra, beginnen al weer snel. Na onze tocht in het National Park vertrekken we direct. Nu op zaterdag 11 oktober zijn we er bijna na een rustige zeiltocht met veel motoren.