HannekeNils: Gelukkig loopt het goed af in Belitung

Voor anker op de rivier bij Manggar, Belitung

De aanloop naar Manggar op het eiland Belitung is lastig: we moeten een rivier op varen waarvan het begin erg ondiep is. Gelukkig heeft Nils via het radio-netje de coördinaten van de aanloop gekregen. We zetten de motor harder om rond hoogwater aan te komen. Ik sta al een uur van tevoren boven op de Pélagie met een polaroid zonnebril op naar de kleur van het water te kijken. Het wordt steeds minder diep, de kleur van het water wordt steeds lichter blauw. Rechts zie ik de zeegroene kleur van een ondiepte, die zowaar ook op de kaart staat; dat geeft vertrouwen. De monding van de rivier is niet heel breed en ook niet diep! Rechts liggen stenen en links een zandwal, gelukkig staat de zon achter ons, zijn er weinig golven en kan ik die ondieptes goed zien. We houden steeds ruim een meter water onder de kiel, geen enkel probleem dus. Later horen we dat meerdere boten de grond hebben geraakt en zelfs een schip, de Sweet Surrender, moest losgetrokken worden; de pilot-boot die voor hen voer, ging gewoon veel te dicht langs de ondiepte! En kielboten zijn natuurlijk dieper dan de Pélagie.

Zo kun je ook waterskiën

's Middags praten we bij met onze buren; het programma van Sail Indonesië is al in volle gang. Wij willen eerst bijslapen en doen de volgende dag wel mee.

Als de stroom verandert, komt de Pélagie vlak bij onze buren, misschien de ankerketting wat inhalen? Op het laatste moment besluiten we toch verder de rivier op te gaan. We vergeten helemaal de ramen dicht te doen (niet zo erg op een rustige rivier) maar vergeten ook dat Peltje nog achter de Pélagie hangt IN het water. Na 10 m varen geeft Nils een gil, Peltje hangt ondersteboven achter de Pélagie! Het motortje zit 10 cm onder water en de peddel drijft ergens verderop! Stom, stom, stom.

Ik ren van het anker naar achteren en trek snel Peltje omhoog. Nu gaan we achter de peddel aan, gelukkig komt die binnenboord, maar ineens doet de rechter motor het niet meer. Nils begrijpt het direct, de lijn van Peltje zat natuurlijk ook niet vast en zit nu in de schroef! We ankeren op één motor ver weg van alle boten. Dan moet Nils in het schemerdonker nog het water in om de lijn uit de schroef te peuteren. Na een aantal pogingen lukt dat gelukkig!! Nu kunnen we het anker strak trekken en indien nodig wegvaren. Het motortje maken we zo goed en kwaad als dat kan droog en hopen er het beste van.

Deze oude Chinees boeddhistische tempel wordt helemaal gerestaureerd

De volgende ochtend probeert Nils het motortje te starten, maar nee hoor, het geeft geen sjoege. We hebben hulp nodig! Ralph en Carmen van de Relax slepen ons en Peltje naar de kant, misschien is daar iemand die kan helpen. We vertellen het verhaal aan de medezeilers die al klaar staan voor het tochtje over het eiland. "Oh, je had het motortje meteen in zoet water moeten onder dompelen, en ja beter nu dan later op de dag. Nee, je had het eigenlijk niet mogen starten, want dan kun je kortsluiting krijgen". De rally-organisatie heeft zoet water voor ons geregeld, er staat ook nog een grote bak. De bougie gaat eruit en met vereende krachten hangt het motortje al snel onderste boven in het water. Na tien minuten mag het er weer uit. "Nu moet de carburateur leeg lopen, overal WD40 in en op en dan laten drogen". We leren weer heel wat bij.

Het tochtje over het eiland is toch vertraagd dus we kunnen nog gewoon mee!

Naar de lokale markt

Als we 's middags terugkomen slepen Carmen en Ralph ons met Peltje weer terug naar de Pélagie. De schoongemaakte bougie gaat er weer, de carburateur wordt nog een keer gespoeld met benzine, een schietgebedje gaat omhoog en starten maar..... Het lukt!!!! We zijn hartstikke blij, we hebben dus vreselijk veel geluk gehad en hele goede hulp!

Met de dansklas van SMA Negeri 1 Gantung op de foto

Scholen

We gaan langs twee middelbare scholen, erg interessant.

In "SMA Negeri 1 Gantung" zijn we onder de indruk van de bibliotheek en het enthousiasme van de Engelse lerares.

De bibliotheek

Een van de klassen oefent een traditionele dans. Wij doen mee tot groot plezier van iedereen. Er worden ons heerlijke hapjes en zelfs druiven aangeboden.

Bij "SMK Negeri 1 Manggar" bewonderen we het praktische onderwijs: er zijn praktijk lokalen voor het onderhoud van auto's en motoren; er wordt computeronderwijs gegeven en er is eenmulti-media klas, ook met een tiental computers.

Computer onderwijs

Zelfs in de bibliotheek van deze openbare school staan een drietal computers om op het internet te surfen. Hier in Belitung is ook het middelbare onderwijs gratis, waarschijnlijk mogelijk door de inkomsten uit de mijnbouw.

Mijnbouw

Dit eiland heeft haar naam gegeven aan de mijnbouwmaatschappij Billiton, overgenomen door Shell en daarna weer door Shell doorverkocht. Hier werd vooral tin gewonnen, een van de redenen dat dit een relatief welvarend deel van Indonesië is. Nu zijn de grote maatschappijen vertrokken, maar er wordt nog wel veel tin gewonnen door particulieren.

Oude tinmijn - dagbouw

We gaan naar een oude tinmijn, nu een diep groot gat in de grond. Hier is blijkbaar niets aan herstel van de omgeving gedaan. Dat zien we wel de volgende dag, als we bomen gaan planten op een oud mijngebied. Helaas gaan maar vier zeilers mee.

Nils plant "zijn" boom

Als we aankomen staat alles al klaar: voor iedere zeiler is er een eigen boom om gepland te worden, met naambord, een schep en een emmer water. Er zijn wel 10 politieagenten, zeker 15 officiële mensen en een baldakijn met wel 30 aangeklede stoelen! Met ons viertjes voelen we ons erg onder-vertegenwoordigd; toch planten we enthousiast onze eigen boom en gaan met veel plezier met iedereen op de foto.

Met iedereen op de foto

Chinese tempels

Belitung heeft een vrij grote Chinese bevolking, waarschijnlijk zijn de Chinezen als koelies geronseld voor de tin-winning. De burgemeester van Manggar is van Chinese afkomst. Er zijn veel Chinese tempels, een oude boeddhistische tempel wordt prachtig gerestaureerd. Het is een boeddhistische feestdag, in het klooster waar we naar toe rijden wordt een spectaculaire leeuwendans opgevoerd.

Leeuwendans

Een grote man en een kleine jongen zitten samen in een pak en maken allerlei sprongen, ook over palen; spannend. Het is druk in de tempel, vele mensen komen offerandes brengen die ze ter plekke kopen: wierookstokjes en papier met spreuken wat wordt verbrand. Ik steek ook een drietal wierookstokjes aan en vraag om een veilige voortzetting van onze zeilreis. De gratis lunch die de tempel iedere bezoeker aanbiedt, is vegetarisch en erg lekker.

Dansen en muziek

Traditionele muziek wordt hier niet gemaakt door een Gamelan orkest, zoals in Bali; hier bestaat een orkest uit trommels, een viool, een citar (we zijn dichterbij India) en zelfs een accordeon, invloed van Nederland. De krijgersdans is spectaculair, jonge mannen bewegen sierlijk en voeren met zwaard en al schijngevechten uit.

Traditioneel orkest

Dan wordt het ernst, twee tegen twee moeten ze proberen op elkaars rug te slaan met een zwiepende bamboestok. De scheidsrechter houdt alles goed in de hand.

De avond wordt besloten met muziek; de zangeres is ook een cabaretier; de burgemeester moet mee-zingen; de zeilers moeten/mogen meedansen en zij maakt grapjes met en over iedereen (zover wij kunnen begrijpen, want het is natuurlijk wel in het Indonesisch. Het publiek vindt het in ieder geval fantastisch. Dat staat gewoon 10 rijen dik op het strand rondom het stukje zand voor het podium. De eerste drie rijen bestaan uit kleine kinderen die lekker op de grond zitten. Twee politieagenten houden alles een beetje in de gaten. Er zijn meer dan 1000 mensen, maar alles loopt heel soepel. Handig een maatschappij zonder alcohol waar geen dronkaards zijn die ruzie zoeken.