Afsluiten van de Maleysië Rally –Naar Nederland

 

De krijtrotsen rond Langkawi

Naar en in Langkawi 
Het is ruim 60 mijl van Penang naar Langkawi. We hebben direct al stroom mee en als het dan nog even lekker gaat waaien omdat er een bui langs trekt, besluiten we in één keer door te varen naar de zuidpunt van Lankawi waar ook een ankerplek is.

Na de bui valt de wind natuurlijk weg, maar de zeewind in de middag helpt ook mee. De hoge krijtrotsen van Langkawi schitteren in de zon, prachtig. Om zeven uur vlak voor het echt donker wordt, ankeren we op in een kleine baai samen met nog drie boten van de rally. En ook samen met wel vijf kleine vissersscheepjes. Die doen hun felle groene lampen aan en proberen zo vis of kreeften te vangen gedurende de nacht. 

De krijtrotsen zijn indrukwekkend, de zeeadelaars hangen er boven

Wij slapen heerlijk rustig en besluiten de volgende ochtend eerst maar eens een boottochtje langs de krijtrotsen te maken met de Pélagie. Het is een schitterend tochtje; de rotsen rijzen steil omhoog, groene bomen groeien bovenop, alles wordt weerspiegeld door het vlakke water.
Om half één meren we af in de Rebak Marina en zoeken meteen de wasserette op. Nu hebben we weer schone kleren!
De volgende ochtend, maandag 8 december, wordt de Pélagie vakkundig door de grote kraan hier uit het water getild en op een mooi plekje naast het water geparkeerd. Mark van Seaspray Marine komt langs en bespreekt met ons de lijst van klussen waarmee hij ons gaat helpen. Het belangrijkste is de lak binnen, die al tijden loslaat. Dat gaat hij aanpakken!

De Pélagie wordt schoon gespoten

Dinsdag huren we een auto op zijn Maleis! Bij de plek waar de veerboot naar het grote eiland landt, staan een aantal oude auto's die we voor weinig geld een dagje kunnen huren. De verhuurder vraagt maar 12,50 tot 15 euro per dag! Papieren invullen is niet nodig, hier is de sleutel en dan snel naar een benzinepomp want de tank is vrijwel leeg.
Zo goedkoop hebben we nog nooit een auto gehuurd, maar ook nog nooit was een huurauto zo slecht, blijkt later! Niets doet het, behalve de benzinemeter en de motor. Het sturen gaat hartstikke zwaar, het schakelen belabberd, de airco staat in één lage stand en een sigarettenaansteker om onze routeplanner op te laden zit er ook al niet op. Gelukkig is onze routeplanner nu wel opgeladen! Allereerst moeten we de canvas-reparatie meneer vinden; van onze bimini zijn wat naden los. Je denkt natuurlijk dat de routeplanner het adres wel zal vinden, net als in Nederland. Nou, dat valt erg tegen, zeker om dat we in een klein buitenwijk van dit stadje Kuah moeten zijn. Gelukkig brengt telefonisch overleg uitkomst en een half uur en 20 km extra rijden verder, kunnen we de bimini afgeven.

De reuzen-adelaar op de pier bij Langkawi

Hierna gaan we inchecken bij de pier van de grote veerponten. Het is een uitdaging om de parkeerplaats te vinden; hier moeten we zelfs betalen voor parkeren. Helaas is het incheck-bureau ondertussen gesloten, maar een lekkere lunch is nooit weg. Het inchecken zelf is een fluitje van een cent, na 15 minuten staan we weer buiten.
We zijn ook nog op zoek naar een draagbare generator. Als we straks naar en om Zuid Afrika gaan varen, moet er voldoende energie aan boord zijn voor de stuurautomaat! De winkel die Mark heeft aangeraden, is snel gevonden. Helaas is de generator niet op voorraad, maar dat komt dan wel in januari.
Deze avond heeft de Marina een borrel voor alle zeilers georganiseerd. Er zijn niet alleen lekkere hapjes, maar er is ook gratis drank in overvloed. De rode wijn is heerlijk, een stuk lekkerder dan de wijn die we nog op de Pélagie hebben. En het is natuurlijk heel gezellig om met alle zeilers bij te praten. 

Afsluiting van de Maleysië Rally – Naar Nederland 
Op woensdag 10 december sluiten we de Maleisië rally af. Met twee bussen rijden we naar een klein rijstmuseum en daarna naar een aantal belastingvrije winkels. Dat komt goed uit, nu kunnen we nog wat belastingvrije whisky als cadeautje kopen voor het thuisfront. Het Chinese restaurant waar we snel een hapje eten is een goede keus: heerlijk!

Afsluitend diner van de Maleysië Rally

De bussen leveren ons af bij een batik werkplaats. Niets nieuws eigenlijk; de sarongs en jurken zijn wel mooi, maar ja in Nederland draag ik die natuurlijk niet, en de kasten op de Pélagie zijn al vol.  De Lankawi marina biedt ons een "High Tea" aan. Het gratis bier vindt meer aftrek bij de zeilers!
De dag wordt besloten met een prima diner en lokale dansen, voor mij altijd weer leuk. Een aantal zeilers hebben een lied gemaakt als dank voor Sazli, onze begeleider gedurende de laatste vijf weken. Ja, en dan is het afscheid nemen van iedereen, altijd jammer, hoewel we veel mensen nog wel eens zullen zien onderweg of als we in januari terugkomen.
Donderdag is het nog heel hard werken om alles in de Pélagie op te ruimen, schoon te maken en onze koffers voor Nederland te pakken. Om kwart over vijf gaan we met de veerboot naar de kant en het vliegveld. Vrijdag ochtend om 7:00 uur landen we op Schiphol, na een prima vlucht met best veel slaap met onze nationale trots, KLM.

Met Saskia en Sven op Wendelstein met prachtig uitzicht over de Alpen

De auto staat klaar bij de stalling en om negen uur kunnen we onze kleinkinderen en onze dochter Rianne in onze armen sluiten. 

Diezelfde avond vliegen we door naar München, zodat we ook Saskia en Sven een heerlijke knuffel kunnen geven!

Nu lekker vijf weken genieten van familie en vrienden.

Hiernaast:
Heerlijke glühwein op de Kerstmarkt in Munchen:
Proost!!

De geschiedenis komt tot leven in Penang

 

De brug bij Penang bij avondlicht

"Waar moeten we nu naartoe?" vraag ik aan Nils. Hij staat met de tablet in zijn hand naast de fiets en tuurt op het scherm van de routeplanner, lastig met die felle zon. "Eigenlijk moeten we die straat in maar dat is eenrichtingsverkeer. Links af kan ook, maar dat is een zes-baansweg, vol met auto's.!" We staan in George Town, de hoofdstad van Penang, op de stoep met onze fietsjes in de hand. Vanochtend zijn we in de baai voor anker gegaan en met de watertaxi naar de kant gekomen. Nu proberen we de Thaise ambassade te vinden om nog vanochtend een visum aan te vragen. Het is maar 5 km, maar het valt niet mee.

“"Laten we hier maar in fietsen" zegt Nils. Helaas, deze weg eindigt bij een trap waarmee je de drukke snelweg kunt oversteken; niet handig met fietsjes! We fietsen terug en proberen een andere route. De weg vinden met een tablet in je hand op de fiets, is nog niet zo simpel. Als dan ook nog de Thaise ambassade niet op de plaats is waar de routeplanner zegt dat hij zou moeten zijn, fietsen we nog een heel stuk om. Uiteindelijk om 11:40 uur vinden we het goeie gebouw. "Net op tijd", zeg ik met een diepe zucht. Helaas, pindakaas. Om een visum aan te vragen moet je voor half twaalf je melden bij de poort, we zijn dus gewoon te laat! Balen… Morgen dan nog maar een keer proberen? Dat zit er niet in, want vrijdag, als we de visa zouden willen ophalen is de ambassade gesloten: feestdag en daarna varen we weer!

Gelukkig kunnen we in Den Haag in de herkansing!

Town Hall gebouwd onder Engels bewind

Nu hebben we wel lekker veel tijd om George Town te verkennen, immers ook dit centrum staat op de wereld erfgoed  lijst van Unesco. Helaas is onze tablet niet voldoende opgeladen, dus moeten we wat gokken op de terugreis. We gokken helemaal verkeerd en komen aan het Noordstrand terecht in plaats van het Ooststrand. Na twee uur fietsen, onderbroken door een lekkere lunch, zijn we eindelijk terug in de stad!

Langs de boulevard van Penang

Het is erg leuk om alle historische gebouwen langs te fietsen, de Lonely Planet wijst ons de weg. Ook hier natuurlijk een groot ex-cricketveld met daar omheen de oude Engelse overheidsgebouwen met het fort ernaast.

Voor ons zijn de Chinese invloeden in Penang het meest boeiend. Die middag bekijken we het Peranakan huis, een prachtig gerestaureerd woonhuis uit het midden van de 19e eeuw, waar een rijke Chinese familie woonde. 

Peranakan huis, de binnenplaats boven, en de eetkamer onder

Het is gebouwd rond een binnenplaats met twee verdiepingen kamers eromheen. Het houtsnijwerk is schitterend, het verguldsel blinkt, de donkere houten meubels zijn ingelegd met parelmoer, de tafel is schitterend gedekt met een prachtig servies, kristallen glazen en port en sherryflessen in geslepen karaffen. Er zijn drie bruidskamers ingericht uit verschillende periodes.  De schitterende sieraden en hoe ze werden gedragen zijn te zien in het juwelen museum. Kortom het huis geeft een goed inzicht in de rijkdom en luxe van de grote Chinese handelaren uit de 19e eeuw.

Donderdag nemen we een kijkje in een van de belangrijkste Chinese tempels, de Khoo Komgsi. Het is eigenlijk een clan huis; het centrum van Chinese families overzee en is ook een centrum van voorouderverering. De namen van bestuursleden vermelden allemaal van welke generatie ze zijn, de meesten zijn van de 22e of 24e generatie.

Het gebouw is indrukwekkend, de draken dansen rond de betonnen palen, er zijn prachtige fresco's van belangrijke mannen, het goud schittert je aan alle kanten tegemoet.

De familie Khoo is nog steeds heel belangrijk, ze bezitten grote stukken land en veel gebouwen om alle familieleden goed te kunnen ondersteunen.

Binnenplaats van het Fatt Tze hius, boven; op de bakn in de hal, onder

Het huis van de Chinese "Rockefeller", gebouwd in 1880, was in 1990 nog een ruïne, maar is nu zorgvuldig gerestaureerd en in zijn oude luister hersteld. Het is nu een hotel. De rondleider vertelt veel over de bewoner en zijn familie. Het huis is indrukwekkend, ook dit is rond een centrale binnenplaats gebouwd, een van de vijf. We zien niet alle binnenplaatsen, immers het is een hotel. Het huis is een prachtige mengeling van Chinese, oosterse en westerse invloeden; er zijn glas in lood ramen in "Art Deco" stijl, Louvre deuren, prachtige tegelvloeren en schitterend houtsnijwerk, ingelegd en afgewerkt met goud.

De bewoner, Ch, heong Fatt Tze, was een "self-made" miljonair, die bijvoorbeeld het Panama-Kanaal financierde en aanwezig was bij de opening!

Penang is een echte toeristenstad, zelfs de bekende "Hop-on/Hop-off" bussen rijden hier sinds een paar weken. We kopen ook een kaartje, donderdagmiddag rijden we naar Penang Hill, vandaag neemt deze bus ons mee naar het nationale park in het Noord-westen van het eiland. We nemen onze fietsjes mee, maar in het park kunnen we alleen maar een klein stukje fietsen. Wandelen is voor mij op dit moment niet echt een optie. Nils geniet vooral van de vlindertuin, ook op de route.

In de vlindertuin

We hebben echt van Penang genoten: het is een prachtige, oude stad waar relatief veel gerestaureerd is, veel meer dan bijvoorbeeld in Malakka. De Chinese invloed is hier duidelijk aanwezig, Penang heeft als enige staat een Chinese gouverneur. De rommel op straat valt erg mee, iedere ochtend wordt alles netjes aangeveegd, tot het pad in het nationale park aan toe. Overal staan prullenmanden. Aan de kust staan schitterende moderne woontorens, net als in Australië, en er wordt nog volop bijgebouwd. Veel mensen hebben hier een auto, de eerste drie of vijf lagen van de nieuwe grote flatgebouwen bestaan uit parkeergarages. Echte armoede hebben we hier niet gezien, maar misschien is die ook niet zichtbaar, of kijken we niet goed. Het is een multiculturele samenleving, er zijn niet alleen Chinese tempels, maar ook veel Hindoetempels en ook moskeeën ontbreken niet.

Morgen, zaterdag, varen we in twee dagen naar Lankawi.

Wat een gastvrijheid in Pangkor Marina

Blauwe zee bij Pangkor eiland

De ankerplek bij Pangkor eiland is prachtig. Toch vertrekken we op donderdag 27 november naar de marina van Pangkor. Het is een beetje lastig om er in te varen, maar gelukkig helpen de routes van andere schepen die Nils in OpenCPN heeft gezet. De klussenlijst is nog niet klaar; hier willen we zoveel mogelijk doen omdat straks in Langkawi we maar een paar dagen hebben voor we naar Nederland vliegen op 11 december. 

Misschien is het internet hier snel genoeg om de fotoboeken te versturen. Daar zijn we tussen alle bedrijven door heel druk mee. Vaak uren wachten, soms gestopt, toch maar weer opnieuw begonnen; uiteindelijk slaagt Nils erin om de beide fotoboeken van Indonesië verstuurd te krijgen.

Nils verstuurt de fotoboeken ook buiten kantoortijd bij het Marina kantoor

De marina ligt naast de veerboot naar Pangkor eiland. Er zijn een aantal leuke restaurants. Samen met een aantal zeilers eten we heerlijk bij de Thai, zoals altijd voor erg weinig geld, samen zes euro. Het bier is het duurste, zowaar €12!

Als we terug lopen heeft James, de Chinese eigenaar van de marina, de barbecue aangestoken. Niet alleen dat, maar hij heeft ook voor het vlees gezorgd! Helaas hebben we al gegeten, maar kletsen  met de andere zeilers is ook gezellig. Niemand trekt zich iets aan van een beetje regen, het regent hier immers iedere avond.

Ook de volgende avond heeft James voor niet alleen een vuurtje in de barbecue, maar ook voor het vlees gezorgd! Gelukkig maar, want onze fietstocht die middag heeft wel brood en plakjes kaas opgeleverd, maar geen vlees. Deze avond regent het harder, geen probleem een paraplu boven de barbecue en met z'n allen onder het dakje is ook heel gezellig. James heeft zelfs voor een fles malt whisky gezorgd; Nils geniet extra.

De marina is populair voor bruidfoto's

De marina is een favoriete locatie voor het maken van trouwfoto’s. We zien wel vijf stelletjes in prachtige bruidskleding.                                             

Voor zaterdag heeft James een tochtje naar Pangkor eiland voor ons zeilers georganiseerd. We gaan met de veerboot, weer eens wat anders als met je eigen zeiljacht. Bij de aan meer plaats van de veerboot staan tientallen kleine roze busjes klaar voor alle toeristen die van de veerboot komen, ook voor ons.

Het oude Nederlandse fort; wat een dikke muren!

De eerste stop is het oude Nederlandse fort uit de 17e eeuw. Hier werd de tin tijdelijk opgeslagen, zodat het met zeeschepen vervoerd kon worden. De Maleiers waren niet blij en hebben het fort twee keer vernietigd. Nu is het door de regering gerestaureerd en is het een van de attracties van dit eiland.

De Chinese tempel op het eiland Pangkor

De plaatselijke Chinese tempel is tegen de heuvel aan gebouwd en volop in gebruik. Als altijd zijn er veel kleurige beelden, hier is de draak gemaakt van tegels op een basis van beton.James trakteert op een ijsje, lekker!

Op dit eiland zijn twee Chinese vissersdorpjes, er liggen veel kleurige vissersboten aangemeerd. We lopen binnen in een visverwerking's bedrijf. Er is geen ijs of koeling te bekennen, de vis wordt gespoeld met het zeewater en daarna gedroogd, vooral de kleintjes. De grotere vis, uit de visboerderijen?, wordt met de hand gesorteerd en in bakken gedaan; voor de markt?

De Chinezen bouwen hier hun eigen houten vissersboten van wel 30-40 m lang. Het hout komt uit Indonesië, aan een boot wordt ongeveer een half jaar gewerkt, afhankelijk van de uitrusting kost zo'n boot 200.000- 250.000 euro. Arbeid is hier goedkoop. Vissersboten die eigendom zijn van een Maleier krijgen subsidie op hun diesel; Chinese vissersboten niet. Bedenk wel dat deze Chinese Maleiers al sinds het einde van de 19e eeuw in Maleisië wonen! James haalt over deze de vooroordelen en van de oorspronkelijke bevolking zijn schouders op; hij besteedt zijn energie liever aan het verder uitbouwen van zijn bedrijven. Naast de marina is hij ook de dealer van diverse buitenboordmotoren. Zijn vrouw heeft een aantal winkels waar ze vlees verkopen. Daar komt ook het vlees van de barbecues vandaan, vertelt hij. James is er altijd, ik zie hem zelfs samen met zijn mensen de borden afwassen van de BBQ van de vorige avond.

Op Pyangkor eiland heeft James voor ons een prima lunch georganiseerd. We zitten onder de schaduw van grote bomen aan het prachtige strand. Er staat een grote koelbox met koude biertjes die direct worden uitgedeeld. Wat een luxe in het islamitische Maleisië.

Lunch op het strand

Al snel komen de schotels met nasi en een bijgerecht, garnalen in een ananas op tafel. Onze gastheren scheppen ook op, dus wij ook. Even denken we dat het hierbij blijft, maar het komende half uur worden nog zes heerlijke schotels naar iedere tafel gebracht. Natuurlijk moeten we van ieder gerecht proeven! Het is allemaal even lekker. Een tweede biertje ontbreekt ook niet, er is zoveel als je wilt.

Terug op de Pélagie moeten we er niet aan denken dat er 's avonds alweer een diner voor ons klaar zal staan. James heeft alle zeilers in de Marina en een groot aantal van zijn vrienden uitgenodigd. De tenten staan al klaar, een geluidsinstallatie wordt opgebouwd. Het is erg gezellig en informeel, ook nu heeft James voor bier en zelfs wijn gezorgd. We praatten met een aantal Maleisische vrienden van James, ook Chinezen. Zij beheert een hotel, haar moeder zorgt voor de kinderen als ze niet naar school gaan.

Yvonne, van Vonnie Bell, heeft een prachtig lied gemaakt om James te bedanken voor zijn fantastische gastvrijheid. Die brengen we met verve ten gehore. 

Kareoke met veel zeilers

De geluidsinstallatie is ook geschikt voor Karaoke, gelukkig neemt Anya het initiatief en worden er prachtige liederen ten gehore gebracht. Behoorlijk wat zeilers kunnen goed zingen, nee Nils en ik niet!

Zondag heeft de Maleisische toeristenorganisatie voor ons een bustocht naar Ipoh georganiseerd. Helaas de bus is tweeënhalf uur vertraagd, dus vertrekken we pas om 10:30 uur. De prachtige oude koloniale gebouwen van Ipoh zien we maar voor een klein deel, helaas. De lunch is weer fantastisch, heel veel gerechten op de ronde tafels!

Treinstatione in Ipoh uit 1910

We gaan naar een prachtig luxeresort met heet waterbronnen midden tussen de hoge krijtrotsen. Wat een rust en ontspanning, maar 15 minuten van de grote weg en de drukte van de stad. We vergapen ons aan een luxe bungalow met een eigen overdekt terras, buitenzwembadje en in binnen jacuzzi van het hete water. Best nog wel betaalbaar voor een paar honderd euro per nacht, maar niet voor zeilers die hun geld besteden aan het onderhouden van hun boot!

Resort midden tussen de krijtrotsen

De minister van toerisme van deze deelstaat Perak ontvangt ons in een hotel met een schilderij tentoonstelling en natuurlijk iets om te eten: een fantastisch goed verzorgde "high tea". Gezellig en lekker, maar nu wil ik voorlopig echt niets meer eten!

Vandaag, maandag, vertrekken we naar Penang, onze volgende ankerplek. Hier kunnen we onze visa voor Thailand aanvragen, dus willen we er op tijd zijn.

Bij het afrekenen van de Marina betalen we maar 14,50 euro. De eerste drie nachten waren gratis voor de rally gangers en er wordt niets extra geteld voor een catamaran. We kunnen de Pangkor Marina en de gastvrijheid van James bij alle zeilers van harte aanbevelen!