Duiken tussen wel 18 manta roggen!

Véél vis op de riffen bij Addu

Op woensdag 8 april gaat de onze wekker al om zes uur 's ochtends. Om kwart over zeven willen we bij het duikcentrum zijn, eerst met Peltje naar de kant en dan nog 20 minuten fietsen. Om acht uur vertrekt de duikboot met een bemanning van zes mensen en naast ons nog drie andere Nederlandse duikers, gezellig.

Eigenlijk zijn we op weg naar een van de verste riffen, maar eerst checkt Mark "Manta Point". Er zijn wel vijf van die grote roggen op 20 m diepte bij het "schoonmaak-station " te zien. Snel trekken we onze duikspullen aan en gaan naar beneden. Dat valt nog niet mee: er is een sterke stroming, hier is geen boei of ankerketting waarlangs je naar beneden kunt. 

Zo gauw we op de bodem zijn zet Zina, onze diveleader, ons vast met een rifhaak, zodat we rustig in de stroming kunnen blijven hangen. Wat een imposant gezicht vlak voor onze neuzen zwemmen wel 10 mantra's heen en weer. Ze draaien rondjes om hun kieuwen te laten schoonmaken door de speciale schoonmaakvisjes. Deze grote platte vissen van wel 4-5 m breed zwemmen zo vlak bij ons dat we ze bijna kunnen aanraken; we kijken onze ogen uit. Een kwartiertje later zijn het er zelfs wel 18! Heel rustig bewegen ze hun grote zijflappen en zwemmen sierlijk voor, boven en onder ons langs.  Wat een schitterend gezicht!!

Tussde manta roggen, wat een belevenis

We hangen wel op 22 m diepte, dus na een half uurtje moeten we naar boven, helaas. Na ruim een uur kunnen we weer duiken. Omdat de mantra's er nog steeds zitten doen we nog een duik op dezelfde plek. Weer genieten.

Na afloop gaan we gezellig met z'n allen lunchen en praten met onze mededuikers, Sil, Rene en Cassandra na over deze fantastische ervaring. Mark vertelt dat dit wel heel bijzonder is, ook voor deze omgeving. Meestal zie je op Manta Point maar drie of vier mantra's, als ze er al zijn. We hebben geboft.

's Avonds worden we uitgenodigd op de Emerald Sea, een schitterende 15 meter grote Lagoon catamaran. Deze boot is net nieuw, bijna twee keer zo groot als de Pélagie en ziet er schitterend en luxe uit. Leuk om te zien. Nils spreekt af dat hij de volgende dag met hun gaat duiken, ik geef mijn oren rust. Die doen een beetje pijn, toch te snel naar beneden gegaan gisteren?

Harlekijn vis

Zeeslak

Zeenaald

Vrijdag doen we nog twee duiken met Mark, dit keer boven en langs de prachtige riffen van Addu. De koralen hebben allerlei kleuren, er zijn vele soorten vis, het is genieten geblazen op deze rustige ontspannen duiken.

De dagen vliegen hier voorbij, we eten gezellig met de andere zeilers een heerlijke pizza; Nils maakt nog een duik met Mark en na afloop komt iedereen de Pélagie bekijken. 

De duikboot van de school van Mark

We snorkelen op het rif vlak naast de Pélagie en zien ook daar weer hele leuke dingen: twee naaldvissen, een soort zeepaardjes, voeren een sierlijk duet op, een adelaarsrog zweeft voorbij en een grote morene aal zwemt rond op zoek naar een nieuwe schuilplaats. Dat vind ik het leuke van snorkelen, je hoeft niet in de buurt van je partner te blijven, je kunt gewoon de vissen achterna zwemmen en net zo lang ergens kijken als je zelf wilt. En…. Je oren doen geen pijn!

Met Peltje naar de kant

Natuurlijk doen we ook de nodige bootklusjes, het ontsnappingsluik moet weer eens worden gerepareerd en de eerste aangroei moet nodig weg geschraapt worden van de bodem van de Pélagie. De inlaat voor het koelwater van de motoren zit al bijna helemaal dicht.

Het weer zit nog niet mee, er is geen wind om de 300 mijl naar Chagos te varen. Officieel moeten we hier morgen weg, maar we hebben al begrepen dat niemand hier moeilijk doet. Tenslotte brengen we een beetje geld in de lokale economie. Het lijkt er nu op dat in de loop van woensdag er wat meer wind komt de goede kant uit; we wachten af.

Met veel dank aan Sil van der Burgt voor de prachtige foto’s!