Goede overtocht, maar ankeren is nog niet zo simpel

De regen en wind komen er aan!

De wind die voor woensdag 15 april was voorspeld blijft weg, pas donderdagnacht komt er een goede wind om naar het zuiden te zeilen. Toch willen we woensdag volgens afspraak met onze agent vertrekken, ons officiële verblijf van zeven dagen is al opgerekt tot 10 dagen, je moet ook niet overdrijven. Dinsdag doen we de laatste boodschappen, in de stalletjes langs de weg zijn nog best veel verse groenten te koop, in de haven kopen we een grote gefileerde tonijn voor weinig geld.
Woensdagochtend hebben we geen haast, er is tijd voor het laatste weerbericht en e-mail. Dat komt goed uit, onze nieuwe vergunning voor Chagos, die een paar dagen eerder ingaat, blijkt in de mail te zitten. Bij een laatste controle blijkt er in de stuurboord motorruimte diesel te staan, wat nu weer? Eerst maar eens goed kijken met een draaiende motor. Er zit diesel bij het nieuwe dieselfilter en bij de ontluchtingsschroef. Als we allebei aandraaien, lijkt het probleem opgelost; we kunnen weg!
De eerste dagen dobberen we rustig met weinig wind, maar gelukkig wat stroom mee. Ook al gaan we maar één knoop, met een knoopje stroom mee ga je twee keer zo snel! De diesel houden we liever in de tank, het is nog een heel eind naar Madagaskar.

De zon gaat onder -vannacht regen

Precies volgens de voorspelling komt de wind donderdagnacht langzaam opzetten. In de loop van vrijdag wordt de wind harder en moet er zelfs gereefd worden. Het is een knobbelige, weinig comfortabele zee, het is lang geleden dat het lastig slapen was onderweg.

Vrijdagochtend worden we vlak voor de ingang van het "Solomon Islands" atol al opgeroepen door de Engelse kustwacht. "Hebben jullie een vergunning en wat is het nummer?" Nils geeft het nummer door; meteen is de volgende vraag: "Jullie zouden toch pas 20 april aankomen, het is nu 18 april". Gelukkig hebben we de nieuwe vergunning met startdatum 16 april net binnen. Ik, Hanneke vond dat wat overdreven, maar later horen we dat een andere zeilboot die ook twee dagen te vroeg kwam terug is gestuurd de zee op; zijn vergunning was nog niet ingegaan, belachelijk!
Eenmaal over de drempel van het atol gaat de hengel direct weer uit. Alle vier dagen op zee hebben we niets gevangen, maar hier zou toch wel vis moeten zitten. Na 5 minuten begint de hengel te ratelen, we hebben beet. Het blijkt een vrij kleine barracuda te zijn. Die zetten we weer terug, soms hebben deze roofvissen een ziekte, cicutera, dat risico willen we niet lopen. Misschien lukt het nog een keer in het half uurtje dat we naar de ankerplek varen, maar helaas.

Voor anker in het Salomons- atol in Chagos

Er liggen hier al zes schepen voor anker, erg gezellig maar de goede meerboeien zijn op. Op de bodem ligt overal koraal, stukjes zand zijn er nauwelijks. Gelukkig helpen Norbert en Steve ons bij het uitbrengen van een extra anker bij een meerboei met een half verroeste ketting. Later zet ik er nog een tweede stootwil aan om het anker-touw boven het koraal te houden, ander schuurt het koraal het touw door. Later die middag legt Norbert nog een extra lijn om het stuk koraal waar de ketting ook aan ligt. Nu liggen we met drie lijnen vast, met een gerust hart gaan we vroeg naar bed. Om twee uur 's nachts horen we de ankerlijn schuren tegen de Pélagie. De wind is behoorlijk opgestoken en gedraaid zodat de Pélagie nu dwars op de golven ligt met de ankerlijn onder de boot. Het is erg donker, het is nieuwe maan, dus we besluiten te proberen verder te slapen ondanks alle gebonk en pas bij het eerste daglicht de zaak opnieuw te bekijken.

Uiteindelijk ligt alles goed!

Nils staat al om half zeven op de punt van de Pélagie naar het strakke ankertouw te kijken. Alle lijnen zitten muurvast om de voorste kikker; met de hulp van een schroevendraaier en flink wrikken komt het zaakje met moeite los. De ankerlijn laten we in het water vallen, de stootwil moet hem drijvend houden. Maar waar is de stootwil eigenlijk? Heb ik geen goede knoop gelegd? Dan zien we een blauwe vlek bij het roer, de stootwil zit klem bij het roerblad. Nils gaat het water in en probeert met flink trekken het zaakje los te krijgen, maar het zit muurvast. Ook wrikken met een schroevendraaier helpt niet. Het stuurwiel draait ook niet meer!
Nils maakt een lang touw vast aan beide uiteinden van de stootwil en via een katrol gaat dit touw op de lier. Langzaam trek ik het touw strak, er komt nog geen beweging in de stootwil. Nog maar eens heel hard proberen, eindelijk komt er een heel klein beetje beweging en dan ineens "plop" schiet de stootwil eruit. Wat een opluchting! Ook het stuurwiel draait weer als vanouds.
Eindelijk zitten we aan het ontbijt en genieten van de mooie omgeving van het "Solomon Islands" atol. Straks het eiland verkennen.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com