Heilige makies in Nosy Komba

Nosy Be vanaf de top van Nosy Komba

Klussen

Weer terug op de Pélagie kijken we allereerst naar de achterwieltjes van Peltje. In het rechterwieltje zit een grote scheur in de plastic as en de band is lek! Sergio had gezegd dat hij naar de reparatie zou kijken terwijl we weg waren, maar er is natuurlijk niets gebeurd. Allereerst moet de band er af, nog best een klus wat uiteindelijk lukt met hulp van een aantal mannen aan de kant. Jimmy zegt dat hij wel een adresje weet waar ze de as kunnen repareren met kit. Inderdaad, een halve dag later ziet de as er weer stevig uit. Nils plakt de binnenband maar kan hem er niet goed op krijgen. Ook hiervoor weet Jimmy een adresje. Zodra de band is opgepompt, klapt de as weer uit elkaar, niet stevig genoeg. Deze mannen weten een andere oplossing: de as moet met fiberglas versterkt worden. Weer een dag later is dat ook opgelost en zit de band weer op en..... alles houdt. Ondertussen is ook de was gedaan en de website bijgewerkt, dus besluiten we naar het buureiland, Nosy Komba te vertrekken.

Heilige makies.

Hoewel Madagaskar deels een christelijk land is, zijn animistische tradities en voorouders heel belangrijk. Er zijn sterke lokale gebodenen en verboden, "fady". Op Nosy Komba zijn traditioneel de makies "heilig". Er werd en wordt niet op ze gejaagd, integendeel de lokale bewoners voeren ze soms. Het gevolg is dat de makies er totaal niet bang zijn voor mensen, integendeel ze verwachten een banaan te krijgen. Dit is in de laatste jaren uitgegroeid tot een ware toeristenattractie. Nou ja, voor Madagaskar dan; de aantallen toeristen zijn hier niet zo groot. Het dorp speelt hier op in door ook allerlei handwerk te verkopen; ondertussen is er een resort en zijn er restaurantjes.

De makies zijn totaal niet bang en vooral geintereseerd in bananen

Maandagmiddag 18 mei varen we in een uurtje naar de baai voor Nosy Komba. De volgende ochtend om acht uur landen we op het strand bij het dorpje. We hebben al meteen veel plezier van de gerepareerde wieltjes, Peltje moet wel 30 m het strand op. Al snel vindt een gids ons, voor het lemuren park moeten we hier linksaf en kaartjes kopen. Eén euro 50 per persoon is geen probleem. De gids neemt meteen een aantal bananen mee en ook wij hebben er wat in onze rugzak. 200 m buiten het dorp wachten de markies al op ons, aangetrokken door het roepen van onze gids. We krijgen een banaan in onze handen geduwd en ploeps, daar zitten de eerste makies al op onze schouders. Ik schrik ervan, maar Nils vindt het heel leuk. De makies proberen met alle macht de bananen uit onze hand te trekken. Ze eten de hele banaan met schil en al.

Het is een heel bijzonder gezicht en een heel bijzonder gevoel die half-apen zo vlak bij je. Ik vind het toch een beetje eng, het zijn tenslotte wilde beesten, maar de gids verzekert me dat het geen enkel probleem is. Het is wel genieten geblazen.

De gids neemt ons mee naar de andere dieren die hij hier ook heeft verzameld: slangen en drie soorten schildpadden. Ja en dan moeten we afrekenen, altijd ingewikkeld. Ik had van tevoren gevraagd hoeveel en als antwoord gekregen: "Zie maar". Nu blijkt 10.000 Ariary, drieënhalve euro, niet genoeg hij wil 20.000 hebben; nou ja het was heel leuk dus geen probleem.

Zelf lopen we nog een eind omhoog naar het mooie uitzicht op de baai van Nosy Be. We komen langs allerlei fruitbomen en langs de waterleiding, dat is hier goed geregeld. 

Wel 2 keer zien we een grote wurgslang op het pad. Gelukkig gaat hij, als hij ons hoort, er snel vandoor.

De kinderen spelen vrolijk op de grond

Terug in het dorp komen we langs een klein, gezellig restaurantje. "Als je hier wilt eten moet je eerst bestellen", zegt de eigenares. Dat doen we voor over een uurtje. Eerst drinken we even wat en dan lopen we nog even rond. Aan onze maaltijd wordt al gewerkt: de man snijdt de groenten onder een afdakje, de vrouw is druk bezig in de keuken, de houtvuurtjes branden al. De kindertjes spelen en zingen op de grond op het zand.

Aan ons eten wordt gewerkt

We lopen langs alle winkeltjes, kijken nog naar een handgemaakte tafelkleed maar vinden niet de juiste maat. Bij de school spelen heel veel kinderen, de jongens voetballen op het strand, de meisjes elastieken net zoals wij vroeger deden: een lang elastiek wordt steeds hoger gehouden, eerst om de enkels, dan om de knieën en uiteindelijk om je middel. De ander moet er in en er opspringen volgens bepaalde regels. Ineens rent iedereen naar de kraan voor nog een slokje water. De jongens spoelen het zand van hun benen. Iedereen gaat in de rij staan voor de school, blijkbaar is het speelkwartier afgelopen.

In de rij na het speelkwartier

De vriendelijke onderwijzer vraagt in het Frans of we even binnen willen kijken, ja natuurlijk! Achter de kinderen aan lopen we naar binnen het kleine leslokaal in. Het is ongelooflijk maar in dit lokaal staan 20 banken waar de kinderen met z'n drieën aanzitten, met 60 kinderen hartstikke vol dus. 

60 kinderen in de klas!

We stellen ons voor met onze namen en samen met de kinderen tellen we in het Engels tot 30.  Daarna nemen we afscheid, jammer genoeg hebben we geen schriften of pennen voor de school.

Het eten in het restaurantje is heerlijk!. Zo hebben we toch wat geld in de lokale economie achtergelaten. Vandaag woensdag 20 mei begint het festival in Nosy Be met een optocht. Die willen we graag zien, dus straks varen we weer terug.

Foto's
Er staan nu foto's bij de berichten uit Chagos en de oversteek naar Madagaskar, dus kijk nog even terug!