Naar de Drakensbergen

Noordelijk deel van de Drakensbergen

Voorlopig hebben we even genoeg wilde dieren gezien, we zetten koers naar de Drakensbergen. Onderweg komen we door het hart van Zulu-land. De Zulu's zijn vlak voor de blanken in Zuid-Afrika kwamen vanuit het noorden naar Zuid Afrika getrokken en hebben de oorspronkelijke bewoners verjaagd. Het was een krijgshaftig volk, ze hebben veel strijd gevoerd, tegen de oorspronkelijke bewoners, tegen elkaar, tegen de Boeren en later ook tegen de Engelsen, die ze uiteindelijk hebben onderworpen.

In Eshowe bekijken we het historisch museum in een oud Engels fort. De Zulu gids vertelt veel, ook over het dagelijks leven. Een aantal bestuurslagen wordt democratisch gekozen, zoals de president van Zuid Afrika. Maar in de dorpen wordt de dagelijkse gang van zaken bestuurd door een "Chief", die ook recht spreekt bij kleine vergrijpen zoals diefstal. Deze titel wordt geërfd en niet iedere hoofdman is even competent en onafhankelijk. Onze gids vindt dat er nog veel moet gebeuren, bijv. de corruptie is een groot probleem, maar dat er ook veel vooruitgang is geboekt de laatste jaren: de Zuid-Afrikaners moeten het samen oplossen en dat kost tijd.

Op het eind van de middag gaan we naar Shakaland. Hier krijgen we een uitgebreide rondleiding met uitleg door een Zulu dorp, nagebouwd voor de film over "Shaka", de grote krijger koning van de Zulu's rond 1870.

Dansvoorstelling

De dansvoorstelling is indrukwekkend met zang, meeslepende drums, sierlijke en woeste krijgs-dansen. De mannen dragen de (oorspronkelijke?) kleding van dierenvellen, de vrouwen zijn getooid met veel kralen.

Zulu dansers in hun dorp

De avond wordt besloten met een heerlijk lopend buffet in het luxe resort wat bij Shaka-land hoort. Wij hadden al een simpele kamer geboekt, dus rijden we 's avonds in het donker terug naar Eshowe. We zijn allebei alert en zien gelukkig de overstekende koeien in onze koplampen. Die hebben natuurlijk geen lichtjes en kijken niet uit!

De volgende dag rijden we door naar het noordelijke deel van de Drakensbergen. Zo heten ze echt ook in de Engelse Lonely Planet. Er zijn grote verschillen in het landschap onderweg. Daar waar grote boerderijen zijn, vaak met bevloeiing door enorme installaties van wel 100 m lang, zien we nauwelijks huisjes van de zwarte bevolking. Die lijken geconcentreerd in de gebieden waar geen grote boerderijen zijn. Daar hebben de huisjes een ruim erf met meestal een eigen klein veldje wordt ons verteld.

Koeien lopen gewoon de weg over

De koeien worden gehoed op het gemeenschappelijke land en langs de kant van de weg. Zeker nu de regens al twee maanden te laat zijn, is alles wat niet omheind is helemaal kaalgevreten. Deze uitgebreide dorpen hebben geen verharde wegen, geen riolering en geen waterleiding. Regelmatig lopen mensen langs de weg met plastic containers op hun hoofd of in een kruiwagen om water te halen.  

Vrouwen draaien aan een hendel om een miezerig straaltje water tevoorschijn te laten komen. Het contrast met de grote bevloeiings-installaties die honderden liters water per minuut oppompen uit de bodem is enorm!

Ontbijt op ons terras, helaas laat ik mijn rode vest er liggen!

Vanuit onze kamer met klein terras we de Drakensbergen al liggen. Een prachtige plek om te ontbijten! Vandaar uit is het nog een half uurtje rijden naar het Natal nationale park.

Twee dagen lang maken we prachtige wandelingen langs de kloven en ravijnen van dit indrukwekkende natuurgebied. De eerste dag langs een nu klein riviertje omhoog tot vlak bij de hoge rotsen. We genieten zo dat we besluiten de hele dag door te lopen. Onze watervoorraad is daarvoor eigenlijk onvoldoende, dus vullen we die bij in het miezerige stroompje helemaal boven in bij de rotsen. Lunchen komt later wel.

De tweede dag lopen we, ondanks onze spierpijn en nu met een zwachtel om mijn enkel, naar en door een imposante canyon. Ook hier weinig water, maar gelukkig net genoeg om onze veldfles bij te vullen. De kloof op het einde is indrukwekkend en doet ons denken aan de Snake Gorge in Oman.

Prachtge bloemen en vogels

Het is wel groener, nu in de lente zijn er relatief veel bloemen en vogels, genieten! In de verte op de andere oever schreeuwen de bavianen tegen elkaar. We zien ze rond rennen.

De laatste dag, zondag 8 november, rijden rijden we naar een ander deel van dit uitgebreide park, waar we op onze kleine wandeling zowaar een heuse waterval zien! Dan moeten we echt terug naar de Pélagie, nog ruim 4 uur rijden. Maandag gaat de Pélagie uit het water.