King of the Road

Grote golven bij het srand van Sodwana Bay

Alweer een week voorbij! We zijn net terug van een vierdaagsetocht naar het noorden, vandaar deze radio stilte.

Even terug naar vorige week maandag, 26 oktober. 's Ochtends halen we de bimini, ons zonnedakje, en de broek, de zak waar het zeil invalt als we het strijken, van de Pélagie. Nils slaapt er de hele nacht slecht van, het waait te hard om het zeil te hijsen hier in de marina, dus hoe moet dat nou? Om 6:00 uur 's ochtends heeft hij de oplossing en een uurtje later is de broek er af. De zeilmaakster komt in de loop van de ochtend en neemt alles mee om te repareren, ook het grootzeil wat we er een Mayotte al af hebben gehaald.

Ter bescherming tegen zon en water zetten we ons grijze zeil over de giek, het klappert vreselijk in de harde wind, dus alle touwtjes moeten stevig worden aangespannen. Ook gaat er een grote lijn van kikker naar kikker. Hopelijk gaat het zo goed.

's Middags komt Jacques om in detail door onze lijst met werkzaamheden heen te gaan. De watermaker wordt in een uurtje gerepareerd, er zat wat zout en vuiligheid in de twee belangrijkste koppelingen. Even schoonmaken, goed stevig aandraaien en alles doet het weer. Een zorg minder.

Dinsdag huren we een auto voor drie weken, in principe samen met Stephen en Rose. De marina ligt vrij geïsoleerd, de dichtstbijzijnde winkel is ongeveer 10 km hiervandaan, een auto is dus handig. En natuurlijk willen we graag wat meer van de omgeving hier zien nu we hier toch zijn.

Een van de klusjes op onze lijst is het drogen van de gennaker. Die ligt op het dek verspreid, waardoor ik een oneffenheid in de boot niet goed zie en prompt mijn enkel stevig verzwik! Eerst lijkt het mee te vallen, maar 's avonds bij het inpakken voor onze tocht van de volgende dag kan ik nauwelijks meer lopen. Even overwegen we nog niet te gaan, maar de auto is gehuurd, de overnachtingen geboekt en betaald en met een verzwikte enkel kun je ook wel in de auto zitten. Het inpakken gaat wat minder gecoördineerd, het fototoestel en de verrekijker laten we liggen. 's Ochtends vlak voor we weg gaan, denk ik nog wel aan het fototoestel maar de verrekijker missen we de komende dagen enorm.

Waterdrinkplaats

 

Woensdag ochtend rijden we na een vroege start al om half elf het uMkhuze Wetland Park in, samen met Rose van de Emerald Sea. Vanaf de weg laten de impala's en vooral de giraffes zich bewonderen. Een kleintje drinkt bij zijn moeder, mooi! Ook hier is het erg droog. Als we bij een schuilhut bij een waterdrinkplaats komen is daar heel veel wild, zebra's, gnoes, nyala's en impala's komen er drinken. De gnoes zijn schrikachtig, heel voorzichtig komen ze naar het water, drinken snel en vliegen weg als ze een gek geluid horen. Bijzonder zijn de drie rinocerossen, een moeder met haar jong en later een mannetje.

Na een uurtje is blijkbaar de lunchpauze van de mannen die aan de omheining bij de kijkhut werken voorbij, ze gaan vlakbij het water weer aan de slag. In één klap zijn alle dieren verdwenen!

Dus rijden wij ook weer verder. De nijlpaarden in het moeras bij de rivier liggen lui naar ons te kijken. Gelukkig bewegen ze zich af en toe en maken knorgeluiden zodat we er zeker van zijn dat het nijlpaarden zijn en niet gewoon een boomstam in het water.

Bij de andere kijkhut met water in dit park horen we van de mensen daar dat een kudde olifanten net is vertrokken; jammer! Na een kwartiertje kijken ziet Nils in de verte een olifant uit het bos komen, komt er toch nog eentje? Inderdaad, en er komt een tweede en een derde. . . Uiteindelijk komt een kudde van zo'n 32 dieren heerlijk poedelen en spelen in deze plas. Twee grote dieren komen zelfs recht op de kijkhut af, het lijkt wel of ze hun slurf zo naar binnen kunnen steken, we deinzen achteruit! Wat indrukwekkend om die grote beesten van zo dichtbij te zien.

Luxe tenten in het park

We blijven in het park slapen in tenten; drie luxe tenten staan op een verhoging van planken midden in de bush. Een open tent is de keuken, daarnaast twee tweepersoons tenten ieder met douche, toilet en wasbak, luxe. We hebben picknick spullen meegenomen voor ontbijt en lunch, maar niet voor het avondeten. De faciliteiten voor een maaltijd zijn hier beperkt, maar de hamburger met salade smaakt prima. Na een glaasje wijn slapen we heerlijke tussen de bush geluiden.

De volgende ochtend zijn we weer vroeg op pad. Bij de kijkhut zien we dit keer ook buffels, wat een imposante dieren met die grote horens op hun kop. Als we verder rijden, zien we in de verte een grote olifanten-man de weg blokkeren, daar kunnen we niet langs. Langzaam loopt hij verder, knabbelend aan takken en struiken. Wij volgen op gepaste afstand. Een witte auto van de andere kant moet ook stoppen. De olifant loopt verder op de weg, de witte auto rijdt achteruit, hier zijn de olifanten de baas op de weg! Zo gaat het nog even door tot de witte auto van de weg af in de bosjes parkeert. De olifant loopt door, maar komt toch nog even nieuwsgierig aan de witte auto snuffelen, de slurf op de voorruit! Gelukkig blijkt het beest niet geïnteresseerd en sloft weer verder. De witte auto komt met de schrik vrij en rijdt opgelucht door. Wij kunnen niet veel meer doen dan achter de olifant aanrijden. Na een kwartiertje verdwijnt het beest tenslotte in de struiken. Met veel adrelaline in zijn lijf passeert Nils de olifant op 5 m afstand! We kunnen weer verder.
Via de nijlpaarden en weer prachtige giraffen verlaten we dit park en rijden door naar Sodwana Bay in het midden van het iSimangaliso Wetland Park. Direct buiten het park houdt de verharde weg op en wordt een slechte, onverharde zandweg en dat met onze gewone auto! Het contrast met het landschap in het park is groot, de grond is kaal gegraasd door veel koeien en geiten. De huizen staan verspreid met alleen zandweggetjes ertussen. Drie vrouwen draaien aan een klein soort hendel om een mager straaltje water op te pompen wat in een fles gaat.
De middelbare school ziet er goed uit. Het is pauze de leerlingen staan buiten in hun mooie schooluniformen, veel meer jongens dan meisjes. We maken een praatje, maar worden niet uitgenodigd om binnen even te kijken; het is geen Indonesië.

Samen genieten van het uitzicht

Ons onderkomen in Sodwana Bay blijkt een luxe huis met wel drie slaapkamers! We doen het even rustig aan en verkennen de omgeving met de imposante zandduinen.

Nils gaat de volgende ochtend duiken, Rose en ik wandelen op het strand, gelukkig gaat het met mijn enkel al weer een stuk beter. We zijn onder de indruk van de enorme golven waarmee de Indische Oceaan hier op de kust slaat. Daar moeten de duikboten doorheen, wat heel wat stuurmanskunst vereist.

King of the Road

's Middags rijden we door naar St Lucia in het zuidelijk deel van dit park. Hier hebben we een appartement met twee slaapkamers en zelfs een tuintje, waar we heerlijk picknicken. Nils en ik maken die middag een nog een rit door het park. Het begint al goed: op de weg staat een grote mannetjes olifant! Even later komt er een tweede, we denken een vrouwtje, de slurfen gaan over elkaar heen. Uit de struiken komt een derde olifant, we denken ook een mannetje. Die moet natuurlijk worden weg gewerkt. Het vrouwtje verdwijnt in de bosjes, de twee mannetjes duwen en trekken aan elkaar, het geluid van botsende slagtanden is goed te horen. Uiteindelijk geeft een van beiden het op en verdwijnt in de tegenovergestelde richting. De overwinnaar gaat het vrouwtje achterna, de weg is weer vrij. De olifant is hier de „King of the Road“ .

Dit park heeft minder bossages en meer open graslanden, de dieren zijn ook van afstand zien: grote groepen buffels en vooral waterbokken. Vier giraffes komen boven de lage struiken uit. De verrekijker wordt voor de zoveelste keer node gemist!

Flamingo's vliegen op bij het meer van St Lucia

Zaterdagochtend vroeg kijken de apen van alle kanten zo vast besloten naar het brood en het beleg op de tafel in ons tuintje, dat we besluiten de rest van ons ontbijt maar binnen op te eten. We rijden helemaal naar het strand in het noorden bij Vidal. Dit keer zijn er minder dieren, maar het landschap en de begroeide zandduinen zijn prachtig. In het meer zien we flamingo's die schitterend op de wieken gaan. Een kudde koedoes graast vlak langs de weg, een nieuwsgierige bok steekt bijna zijn hoofd door ons autoraam.

Een kudoe steekt bijna zijn hoofd door ons auto-raam

Na een laatste picknick-lunch aan het strand rijden we terug naar de marina, waar 's avonds het "Oktoberfeest" wordt gevierd met net als in Duitsland veel bier en zelfs "Eisbein mit (heel klein beetje) Sauerkraut".

Laatste picknick lunch

Niet helemaal ons ding, maar andere zeilers ontmoeten is altijd gezellig.

Pas op 9 november gaat de Pélagie op de kant, we kunnen nog wat tochtjes maken. Eerst blijven we hier voor de storm die er aankomt. Zondagavond en maandag gaat het meer dan 30 knopen waaien. We wachten af.