Oryxen in het Camdeboo N.Park |
Port Elisabeth is een grote stad met 1,6 miljoen inwoners, twee keer zo groot als Amsterdam! Iedere bevolkingsgroep woont in zijn eigen wijken, de blanke wonen in het centrum en een aantal nieuwe buitenwijken, de kleurlingen en zwarten wonen ieder in hun eigen 'town-ships'. Met een georganiseerd tochtje rijden we via het centrum en naar deze 'town-ships', ruim een half uur rijden over de zesbaans weg. Allereerst stoppen we bij een krottenwijk, waar mensen zelf uit afval-hout en golfplaat een hutje hebben gebouwd. Hier is geen weg, geen waterleiding en geen riolering. Elektriciteit wordt illegaal afgetapt. Een gemeenschappelijke kraan is er wel. Armoe troef! Kinderen kunnen zich overal vermaken, drie jochies spelen trampoline op een oud matras en een stapel dekens.
Krottenwijk met gemeeschappelijke kraan |
Daarnaast liggen grote blokken met "sociale woningbouw", onze gids noemt ze Mandela woningen. Deze worden gratis ter beschikking gesteld aan mensen zonder huis, water en elektriciteit moeten wel worden betaald. Onze gids klaagt dat er veel te weinig van deze woningen zijn en dat hij en zijn familie er jááaren op hebben moeten wachten. Luxe wijken met mooie bungalows zien we ook net als winkels, scholen, ziekenhuizen en industrieterreinen.
Jochies hebben plezier met een oude matras |
Zwarte Piet -1
De volgende ochtend worden we wakker met een verrassing op tafel: Sinterklaas en Zwarte Piet hebben ook de Pélagie gevonden. Een prachtig gedicht, een wortel en pepernoten maken het geheel compleet:
Lieve Sinterklaas,
Een wortel voor het paard van Sint
in de hoop, dat U dit lekker vindt.
Want zoals U waaschijnlijk ziet,
is de Pélagie zichzelf niet.
In plaats van wit, zoals het moet,
is ze nu zo zwart als roet.
Zeep en een regenbui is wat wij vragen
opdat de buren dan minder klagen.
En verder zon, wind en gustig tij,
dat stemt ons zeilers allen blij.
Ons hoop nie te veel vraag nie,
De bemanning van de Pélagie.
Later vertelt Monique hoeveel plezier ze hebben gehad met het maken van deze surprise.
Naar het Camdeboo Nationale Park
Samen met de bemanning van de Deesse huren we een auto en rijden via de Kadoo naar de bizarre imposante rotsen van het Camdeboo nationale park bij het plaatsje Graaff-Reinet.
Cactussen bloeien in de lege Kadoo vallei |
Bizarre rotsen |
Koffiestop langs de kant van de weg |
Zwarte Piet -2
Terug
op de Pélagie is alles nog zwarter geworden. Nu de wind is gedraaid,
is er nog veel meer steenkoolstof neergeslagen. Als we de volgende
ochtend vertrekken voor de 180 mijl naar Mosselbaai wordt alles
zwart, onze handen, T-shirts, broeken en schoenen: overal zit roet en
zwarte vegen: we lijken wel Zwarte Piet, net als de Pélagie!
Naar Mosselbaai
Het
is nog lastig om tegen de stevige wind in uit de baai te komen waar
Port Elizabeth aan ligt. De Pélagie is in haar element, ook scherp
aan de wind. Eenmaal overstag en buiten de baai kunnen
we steeds verder af vallen, tot de wind weer heerlijk comfortabel van
achteren komt. Bij het opruimen van een vergeten stootwil, schrik ik
vreselijk: er ligt zomaar een moer onder de giek. De bout die de giek
met de mast verbindt, blijkt gebroken! Dat hebben we al eens eerder
gehad in Portugal. Ook nu zit er een rif in het zeil die de giek
fixeert. Nils maakt voor de zekerheid een noodverband van supersterk
dynema touw.
Veel wind, veel golven, we gaan hard! |
Allereerst hebben we het ergste zwart van de Pélagie gehaald, ze ziet er al wat beter uit. Morgen nog een extra schoonmaak beurt en het leed is weer geleden. Een reserve bout voor de giek hebben we ook. We zijn bijna op twee derde van de afstand naar Kaap de Goede Hoop, nog 320 mijl te gaan. Dat kan pas over vijf of zes dagen, tot die tijd is er geen goed wereldvenster. Geen probleem, we stoppen hier ook omdat er een aantal interessante dingen te zien zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten