Op reis met onze camper: nieuwe Blog

Ons nieuwe huisje op wielen op onze eigen oprit in Haren!

Na ons zeilavontuur hebben we ons ruim twee-en-een half jaar gestort op het leven in Nederland. Het is heerlijk om meer tijd te kunnen doorbrengen met kinderen, kleinkinderen, overige familie en vrienden.
Hanneke heeft het bestuur van haar Soroptimistclub Assen versterkt, Nils zit weer in de Technische Commissie van zijn brigdeclub, en samen hebben we lekker veel bridge gespeeld.

Het is leuk om vrijwilligerswerk te doen met name de laatste tijd als Maatschappelijk Begeleiders van statushouders in Haren.

Toch blijft het kriebelen. Ons plan was altijd een camper te kopen om daarmee land reizen te maken.
Onze nieuwe camper is in december 2018 aangekomen.
Onze eerste reis gaat naar het Zuiden van Europa, we zijn nu onderweg! Ook daarvan houden we een
Website bij over onze camper reizen

Ook daar vinden we reacties leuk!

De Pélagie overgedragen

Onze tuin bloeit nog volop begin oktober, genieten

De tijd is omgevlogen hier in Nederland! We zijn al weer drie maanden thuis. Zonder al te veel moeite hebben we ons oude leven weer opgepakt: we kletsen bij met buren, familie  en goede vrienden, we bridgen weer bij onze oude bridgeclub‘s en tennissen op dezelfde tennisvereniging als zes jaar geleden. Het valt ons mee hoeveel mensen we nog kennen!  Het is genieten van de luxe van ons huis: volop internet, altijd televisie en een wasmachine die met een voorwasprogramma onze kleren echt goed schoon krijgt. 

Volop internet

De winkels zijn om de hoek; wat een keuze in verse groente, fruit, vlees en toetjes en al die luxe producten die hier gewoon te krijgen zijn. Ons huis voelt groot en leeg aan, veel kasten zijn maar half vol, in de keuken moet je zowaar vier stappen lopen tussen het gasfornuis en de besteklade. Het is even wennen.

Ons grote huis is wel heerlijk als de kleinkinderen komen logeren, ruimte genoeg!

Niet alles zit mee. We zeilen de hele wereld rond zonder grote problemen, maar de Nederlandse snelweg is ook niet zonder gevaar. Begin september moet Nils hard remmen voor een onverwachte file; later het wegdek nu spekglad zijn door de eerste regendruppels in vele weken! Onze auto schiet door boven op de staart van de file. Gelukkig komen we er allemaal goed van af, maar onze trouwe Mitsibishi va 18 jaar oud is total loss! Nou ja, het is maar blik.

 

De Pélgie is heel gebleven, onze auto niet 

Het is nog veel werk om de-Pélagie leeg te halen en het laatste onderhoud te doen. Meerdere malen rijden we heen en weer tussen Stavoren en Haren, de auto volgeladen. De zeilen gaan naar de zeilmaker voor de laatste reparaties.

We hebben veel te veel spullen de wereld rond gesjouwd; die oude winterkleren die we zes jaar geleden opgeborgen hebben, zijn echt niet meer te dragen; weg ermee. 

De zeilen zijn weer tip top in orde

Veel zaken laten we achter op de Pélagie; natuurlijk alle reserve onderdelen, maar ook het meeste gereedschap. Vorig jaar hebben we al nieuw gereedschap gekocht toen we drie maanden in ons huis moesten klussen. Hans, de nieuwe eigenaar van de Pélagie, is er blij mee. Ook onze fietsjes, reserve lijnen en zelfs de broodmachine worden in dank aanvaard.

Alle spullen, die we in de loop der jaren her en der hebben opgeslagen, verzamelen we weer. Dat vult de kasten tenminste een beetje. De tuin en het huis vragen aandacht: we laten zonnepanelen op het dak zetten, denken na over een gashaard (lekker warm!) en een nieuwe bekleding van de bank.

 

Met Hans voor anker in "Oude Zeug" 

Op 30 september dragen we de Pélagie over aan Hans, die enthousiast is over het schip. Een heerlijk gevoel dat die een goede eigenaar krijgt. 

Vaak krijgen we de vraag of het toch niet een beetje kriebelt: geen zeilboot meer. Voor ons voelt het prima. De Pélagie was gekocht voor deze fantastische wereldreis. Nu breekt voor ons een volgende levensfase aan: wat meer thuis zijn met kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden. Ook willen we graag een aantal langere reizen over land maken, bijvoorbeeld naar Patagonië of China. Mogelijkheden genoeg. 

De Pélagie blijft in Stavoren

Langs de dijk van het Gouwmeer

Samen met Saskia en Sven doen we een prachtig rondje Ijsselmeer. Vanuit Scheveningen naar Amsterdam over het Noordzeekanaal, naar de leuke stadjes Hoorn, Enkhuizen en Hindeloopen.

Prachtige luchten, mooie stadjes, hieronder gevelsteen in Hoorn

Ik had niet verwacht weer zo te genieten van het zeilen op het IJsselmeer. Felle zon en donkere wolken wisselen elkaar af, prachtige Hollandse luchten hangen boven de dijk, een lekkere wind en toch relatief vlak water, heerlijk. Het is wel koud, véél kleren aan dus.

In Stavoren laten we de Pélagie met een gerust hart achter bij Nautsch Kwartier. Nils haalt de auto uit de stalling, wij nemen de trein naar ons eigen huis in Haren. Het is heerlijk om weer thuis te zijn, alles is door onze huurders prima achter gelaten, zelfs de tuin is goed bijgehouden. Het is wel even hard werken om alles te voorschijn te halen, zodat we met ons vieren kunnen eten en slapen. Het voelt héél groot na jaren op de Pélagie; ik loop steeds dingen te zoeken in al die kamers.

De Pélagie blijft in Stavoren

Zondag 17 juli brengen we Saskia en Sven terug naaar het vliegveld in Rotterdam via de nieuwe GE windmolen in de Wieringermeer, waarvan Saskia de nieuwe wieken mede heeft ontworpen. Leuk om die te zien!

Nils vertrekt naar Nijmegen voor de 4-daagse, ik haal de spullen uit de Pélagie die we nodig hebben om een weekje te kamperen in de Dolomieten. De auto zit helemaal vol, de rest komt later in augustus wel.

Vandaag zit ik in Malden bij Nijmegen dit verhaaltje te typen, zodat ik samen met mijn zwager Rini Nils straks kan inhalen. Het lopen gaat Nils prima af! De eerste 2 dagen heeft hij het rustig aangedaan maar gisteren, de derde dag, wilden zijn benen niet meer langzaam en was hij al om 3 uur binnen. Vandaag moet hij regen trotseren, dat zal ook wel weer lukken.

Morgen rijden we naar Italië voor weer een nieuw avontuur. Leuk met kinderen en kleinkinderen, want ook daarvoor zijn we terug in Nederland.

Na zes jaar terug in Scheveningen

De Pélagie, getooid met vlaggetjes, nadert Scheveningen

 Onze oudste dochter Saskia met haar partner Sven komen helemaal uit München om de laatste week met ons mee te varen. Nu geen klusjes meer, met ons vieren genieten we van de historische stadswandeling in Maassluis. De enthousiaste molenaar van de graanmolen geeft een uitgebreide rondleiding en de stoker van het stoom sleepschip "De Furi" raakt niet uitgepraat over zijn nog steeds werkende 80 jaar oude stoommachine.

In ons enthousiasme om niet te laat in Scheveningen aan te komen, vertrekken we veel te vroeg op zondag-ochtend 10 juli. Met alleen de fok uit en stroom mee wordt het een heerlijk tochtje. Precies om twee uur vaart de Pélagie de haven van Scheveningen in.

Al uit de verte zien we mensen naar ons zwaaien, wat ontzettend leuk! Op het uiteinde van de pier, op de havenhoofden, links en rechts, op de kades, overal zien we familie en vrienden enthousiast naar ons zwaaien. 

Op pieren en kades worden we toegewuifd, wat een onthaal

Rode rozen landen op de Pélagie. Wat een fantastisch onthaal, ik moet een brok wegslikken.

Nils legt de Pélagie keurig aan de steiger, we kunnen al die lieve mensen in onze armen sluiten! Met champagne proosten we samen op onze fantastische tocht, Hier kwamen we 10 jaar geleden voor het eerst met de P.elagie in Nederland aan, nadat we haar hadden gekocht in Frankrijk. Hier vandaan vertrokken we 6 jaar geleden om aan ons grote zeil-avontuur te beginnen. En nu zijn we veilig terug, zoveel prachtige ervaringen rijker, zoveel gezien, zoveel beleefd.

Samen met Saskia en Sven varen we de Pelagie de komende week naar Stavoren, waar ze tot 1 oktober blijft liggen. We gaan wonen in ons huis in Haren, dat per 15 juli beschikbaar komt. Wat een weelde: een auto voor de deur, een wasmachine en droger in de bijkeuken, onbeperkte hoeveelheden water en stroom, de wc papiertjes kunnen weer gewoon door het toilet. En vooral: weer onbeperkt snel internet, telefoon en televisie, Jullie begrijpen, we kijken er naar uit.

Na een land-vakantie met onze kinderen en kleinkinderen, gaan we in september de Pélagie leeg halen, de laatste klusjes en reparaties (laten) doen, zodat we de Pélagie op 1 oktober kunnen overdragen aan Hans, de nieuwe eigenaar. Dan begint wéér een nieuwe fase in ons leven, met meer tijd voor familie en vrienden, tennis en bridge. Nils is al lid van 3 bridgeclubs!

Met dank aan Saskia en Hans voor het gebruik van hun foto's.

Onze laatste dagen op de oceaan

Donkere luchten boven het kanaal

Op vrijdag 1 juli varen we 's middags om vijf uur langs prachtige hellingen naar het begin van de rivier de Trequier. We genieten van een heerlijke avond voor anker. Het laatste restje rivier-stroom mee spoelt ons 's-morgens naar zee, de zeilen gaan omhoog en met een pittige wind zetten we koers naar het noorden. Na een paar uur is de stroom mee, de Pélagie racet met wel 9 knopen over de grond langs Guersney en Alderny, de Kanaaleilanden. Dan is het uit met de pret, de stroom is tegen en ondanks onze snelheid van bijna zes knopen door het water gaan we maar anderhalve knoop over de grond.

Hier zeilen we naast de "Shipping Lane" met alle grote zeeschepen vlak bij. Gelukkig blijft iedereen in zijn baan en komen deze zeereuzen niet te dicht bij.

Langs de grote zeeschepen

Zondag wordt de wind minder, donkere wolken pakken zich samen, maar het blijft droog en het zicht goed. 's Avonds moet af en toe de motor bij.

Als ik boven kom voor mijn nachtwacht ligt Boulogne sur Mer met al zijn lichtjes aan mijn rechterhand, een mooi gezicht. Daar kan ik lang van genieten, want ook nu hebben we stroom tegen en gaan we niet meer dan twee knopen over de grond.

Poetsklusje op zee

Maandag, onze laatste dag is zee, is heerlijk, de zon schijnt, er is weinig wind dus voelt het lekker warm aan. De zee is zo rustig dat ik zelfs een poets-klusje doe.

Aan het eind van de ochtend kan de motor uit en zeilen we met 4-5 knopen door het water langs de Belgische kust. Het blijft opletten geblazen met al die zeeschepen om ons heen. Met AIS is goed te zien welke schip waar is en waar het naartoe gaat. Dat maakt het een stuk gemakkelijker.

Na middernacht komen we in de buurt van Rotterdam. Het aantal lichtjes op het water neemt enorm toe: er liggen tientallen schepen voor anker. Gelukkig vertelt AIS wie vaart en wie niet.

Bij het eerste licht naderen we de Maasvlakte en worden meteen opgeroepen door de Verkeerscontrole Maasmond: " Of we even plaats willen maken voor een groot container schip achter ons dat Europoort in moet". Vrijwel tegen de dijk aan strijken we de zeilen en varen achter het grote schip de Nieuwe Waterweg op. Het is leuk om al het radioverkeer te horen. Wij zijn dat "kleine jachtje" aan stuurboordwal, waar iedereen ook rekening mee moet houden. Hoe verder naar binnen, hoe minder grote schepen; het wordt iets gemakkelijker.

De Pélagie in de buitenhaven van Maassluis; grote schepen komen voorbij

Om half acht draait Nils de buitenhaven van Maassluis in. We leggen de Pélagie aan de kade; pas om half negen zijn de bruggen bemand. Een goede gelegenheid om even rond te lopen na drie dagen en nachten varen.

De drie de bruggen gaan netjes achter elkaar open. Nils moet al zijn stuurmanskunst gebruiken om heel langzaam achter het binnenschip voor ons te kunnen blijven.

We liggen vlak naast de kerk met prachtig houtsnijwerk en natuurlijk boten

Nu liggen we al twee dagen in de kleine passantenhaven van Maassluis onder de kerktoren. Het historische centrum heeft veel oude, mooi gerestaureerde huizen en bruggen. Het is vooral ook heel gezellig, zeker nu het lekker weer is. Er is een heerlijke ijssalon met gratis wifi, een prima excuus voor een ijsje.

Leuke straatjes; de gerestaureerde sleepboot heet "Furi", naar kapitein Wandelaar

Zoals altijd moet de was worden gedaan. De industriële wasserij „De Waslijn“ wil ons wel helpen en speciaal voor ons een was draaien in hun kleinste machine die 30 kilo aan kan. Alles wat maar gewassen moet worden gaat er in: handdoeken, beddengoed, kleding, ondergoed. Wat een prima service! . De dames van De Waslijn maken tijd voor een gezellig praatje en geven zelfs een rondleiding door hun bedrijf. Niet alleen in het buitenland heb je leuke contacten, ook in Nederland.

De Pélagie in de passantenhaven van Maassluis

We zijn druk met het opruimen en schoonmaken van de Pélagie, van binnen en van buiten. Als de Pélagie zondag om twee uur Scheveningen binnen vaart, moet ze er wel tiptop uitzien!

Mooi wandelen rond Tréquier

Trequier vanaf de rivier

Trequier is alweer zo'n leuk, prima bewaard Bretons stadje. Hier zijn de huizen niet alleen van graniet, er zijn ook oude vakwerkhuizen, mooi om te zien. 

Oude vakwek huizen

De grote, imposante gotische kathedraal ligt aan een gezellig pleintje met restaurantjes en winkeltjes eromheen. Hier begint de markt die helemaal naar beneden naar de haven loopt. Het is gezellig, maar wel erg toeristisch.

Kathedraal en kloosters

Trequier is een oude kloosterstad, zowel het mannen als het vrouwenklooster zijn bewaard gebleven en nu in gebruik als scholen. De grote dikke muren van de diverse kloostertuinen zijn nog overal in het stadje te zien.

Oude spoorbrug

De plaatselijke VVV heeft een foldertje met rondwandelingen, die van 8 km lijkt ons wel wat. Het begin is veelbelovend. Het pad gaat langs de rivier met een gerestaureerde voetgangersbrug uit de 16e eeuw. 

Kasteel-huis met overgroeide voetbrug

Na een tocht dwars door het bos komen we langs een oud kasteel-huis met een totaal overgroeide voetbrug. En het gaat maar verder, heel afwisselend; uiteindelijk doen we er meer dan vier uur over met een behoorlijk tempo. Dit is wel een goede training voor Nils zijn vierdaagse over twee weken! Gelukkig vinden mijn voeten het niet al te erg.

WE genieten maar 4 uur wandelen is voor mij wel een beetje veel!

Het blijft koud en bewolkt, buiten zitten is er helaas niet bij. Vandaag, vrijdag 1 juli, doen we in de regen boodschappen om verder te varen richting Nederland. Niet te veel, want al onze voorraden moeten wél op. Straks met hoogwater om vijf uur varen we de rivier af om daar een nachtje te ankeren zodat we morgen vroeg met opkomend water, dus stroom mee, verder Het Kanaal in kunnen varen.

Zo worden hier de artichokken geteeld

In principe varen we tot Boulogne sur Mer, maar misschien nog wel verder als de wind gunstig blijft.

Pittoresk maar koud Bretagne

Langs de hoogste vuurtoren aan de Bretonse kust 

Op vrijdag 24 juni varen we met hoog water van L'Aberwrac'h naar buiten. Het is al twee uur in de middag, maar hier wordt de vertrektijden gedicteerd door het getij. Ons plan is te ankeren bij Ile de Batz. Onze buren gaan er ook heen, al snel ver voor ons uit. Zij laten de motor het meeste werk doen, de Pélagie zeilt er rustig achter aan met de stroom mee. Eenmaal bij het baaitje van Porz Kernoc'h blijkt ankeren ondoenlijk; de baai ligt vol meerboeien. Dan maar ankeren in de baai ernaast vlak bij onze buren; het is tenslotte al half negen 's avonds. Wel vijf keer gaat het anker naar beneden, alle vijf de keren ligt het niet vast. Dat is ons nog nooit gebeurd! Het wordt al bijna donker, gelukkig is de nieuwe grote marina van Roscoff maar een paar mijl verder op. Daar leggen we de Pélagie om tien uur 's avonds aan de steiger, wat een geruststelling.

De pittoreske straatjes van Roscoff

De volgende ochtend pompt Nils de banden van de fietsjes op en verkennen we het schattige, goed bewaarde 17e eeuwse stadje. Roscoff was in die tijd een van de belangrijkste havens in Bretagne met een prima verbinding met Engeland en Schotland. Maria Stuart landde hier als toekomstige Franse koningin toen ze 5 jaar oud was. Prachtige huizen, sommigen met een uitgang direct aan het water, kerken, kapelletjes en havenmuren met kanonnen zijn er nog steeds te zien.

De katredraal met de open toren en schepen op de gevel 

Eindelijk schijnt de zon, de koffie op het terras met een Bretons gebakje is heerlijk net als later de lekkere lunch met zicht op de haven. We fietsen verder langs de nu droog gevallen baai en terug door de prachtige groene heuvels (hard werken!) naar de supermarkt. Een prima dag. Het valt ons op dat we 3 keer uitgemaakt worden voor Engelsen. Als we zeggen dat we Nederlanders zijn, wordt de toon direct een stuk vriendelijker. Het lijkt of de mensen hier niet blij zijn met de „Brexit“.

De imposante invaart van Ploumanac'h

De marina is niet goedkoop, 50 euro per nacht, dus varen we verder naar Ploumanac'h. De invaart is erg imposant, langs grote, roze granieten rotsen en een heus kasteeltje vaart de Pélagie over een drempel het binnenmeertje in. Hier liggen lange lijnen met witte ronde plastic ballen met ijzeren ogen. Het is de bedoeling dat je daar aan je schip vastmaakt. De Pélagie is met afstand het allergrootste schip in dit kleine, pittoreske haventje. We leggen haar met wel vijf lijnen vast aan vijf verschillende bollen. Gelukkig waait het niet, anders zouden we zomaar tegen onze buurman aan kunnen drijven, zo breed zijn we.

Spectaculaire rotsen 

We maken prachtige wandelingen langs, over en soms onder de roze granieten rotsen. Het dorpje zelf is charmant en heeft prima restaurants, we eten heerlijk.

Met Peltje naar de kant, de wieltjes komen goed van pas

Dinsdag 28 juni varen we twee uur na laag water weer naar buiten, nu genieten we echt van de spectaculaire doorvaart; bij het naar binnenvaren was het veel te spannend. Er is weinig wind, maar de stroom duwt ons naar de monding van de Tréquier rivier, waar na een mooie tocht 7 km landinwaarts het gelijknamige stadje ligt met een grote marina dwars in de rivier. Zeilpakken, truien en handschoenen houden ons warm. Waarom zijn we eigenlijk weggegaan uit de tropen? 

Overal bloemen

De havenmeester is nergens te zien, gelukkig zijn er hulpvaardige handen die ons helpen bij het aanmeren, nadat Nils perfect achteruit de maar net passende is in gevaren. Het blijken allemaal Nederlandse handen te zijn, waaronder die van onze buren van L'Aberwrac'h. Na zo'n hartelijke aankomst nodigen we iedereen uit voor een drankje op de Pélagie. Helaas regent het, maar ook acht mensen kunnen binnen zitten, heel gezellig.

Ondertussen houden we het weer goed in de gaten. De Pélagie moet wel op zondag 10 juli om twee uur de haven van Scheveningen binnen varen. Nu is er een paar dagen veel wind, maar daarna ziet het er prima uit om verder door Het Kanaal te varen.