Een tweede thuis in La Coruna, nu met foto´s

Een tweede thuis in La Coruna


We liggen nu alweer een anderhalve week in de haven van in La Coruna. Het voelt aan als een tweede thuis! Het meest verbazingwekkende is, dat we ervan genieten en niet eens ongeduldig worden. Nu  hebben we wel weer zin om verder te gaan.

De oplettende lezertjes hebben natuurlijk gemerkt, dat we geen foto's van Santiago de Compostella bij ons laatste berichtje hebben geplaatst.

Een vreselijke schrik die avond: toen ik de foto’s wilde opladen, kon ik het toestel nergens vinden. De enige conclusie: laten liggen in het restaurant in Santiago. Ik trek me de haren uit het hoofd zo stom vind ik het van mezelf, maar dat helpt natuurlijk niets. Een fototoestel is net zo onontbeerlijk als een GPS, dus we besluiten de volgende dag meteen weer naar Santiago te gaan, om navraag te doen. Zonder succes, bij het restaurant weten ze niets van een fototoestel, in de trein ook niet. We besteden dus de rest van de dag een nieuwe te kopen. Hierbij een foto van de cathadraal van Wima en Thijs, die met ons mee waren.

De voetbalwedstrijd is heel bijzonder. Met wel 14 Nederlanders staan we op het grote plein vol met Spanjaarden die er een echt familiefeestje van maken: veel toeters, veel geelrode shirts, opzwepende trommel-muziek, maar de sfeer blijft ontspannen. Misschien ook wel vanwege de vele kinderen, die een fantastisch avondje uit hebben. Natuurlijk worden alle acties van het Spaanse team luid toegejuicht en oogsten de Nederlandse aanvallen slechts boegeroep! Pas bij 1-0 voor Spanje werd, trekken we ons terug in ons eigen hoekje. De overwinning wordt gevierd met vuurwerk, en heel veel auto getoeter!!

Op maandag wordt onze GPS netjes gerepareerd volgens afspraak. We halen die ochtend onze bij-boot uit de berging, en komen tot de ontdekking dat de reparaties, die we met zoveel moeite in Engeland hebben uitgevoerd, grotendeels nutteloos waren. Wat nu, straks willen we echt met ons vieren in de Spaanse Ria’s, inhammen in de kust, aan land kunnen gaan. Een goede bij-boot is dan essentieel.

We gaan dus op zoek naar een andere. We leren ook dat in de tropen, het Caraïbische gebied dus, een speciaal materiaal nodig is en we dus eigenlijk zo wie zo een nieuwe nodig hebben. We gaan met de bus naar een naburig stadje, waar meer watersport zaken zijn. Uiteindelijk kunnen we er een bestellen, die op donderdag geleverd kan worden. Prima dus. Helaas wordt het maandag, want op donderdag is het 14-de juli, Franse feestdag. Het bootje moet uit Frankrijk komen.
We kopen toch plak-materiaal voor onze bestaande bijboot want in Spanje ben je nooit zeker of het inderdaad wordt geleverd, denken we.
De volgende dag zijn we druk in de weer, dit keer de goede lijm, die van Zodiac, de maker van het bootje. Het is een hele klus, maar we hebben genoeg boeken aan boord om de lijm vast te zetten. Het resultaat is redelijk, dus hebben we nu een back-up, een goed gevoel!

We belonen onszelf met een heerlijke fiets- en wandeltochten door La Caruna. Leuk om oude mannen in het parkje te zien kaarten. Er zijn zelfs fitness toestellen voor ouderen, ze worden gebruikt! De vuurtoren van Hercules is de oudste nog werkende vuurtoren uit de Romeinse tijd. Indrukwekkend, net als de zee en de rotsen eromheen. Het kasteel aan de haven heeft een prachtig uitzicht en een leuke historische tentoonstelling, met een nagebouwde middeleeuwse boot, en Oud Goud.  

We leren de stad steeds beter kennen, een goed gevoel om een beetje thuis te hebben. Het weer is niet ideaal, veel kouder als de hittegolf in Nederland. Ook veel wind, dus niet geschikt om voor anker te gaan. We genieten van de luxe van Internet op onze boot, bellen met vrienden, spelen Step-bridge en boeken onze vlucht naar Nederland begin oktober. Lezen in het lekkere, niet te warme zonnetje hier, is ook heerlijk!

La Caruna is een stad waar veel zeilers aankomen op weg naar het zuiden, of op weg naar het noorden. We babbelen heel gezellig met deze en gene, wisselen heel wat ervaringen uit en kopen kaarten voor de Canarische eilanden en zelfs het Caraibisch gebied.

Het goede weer komt terug als we zaterdag samen met Anneke en Cees een auto huren en het binnenland bekijken. Leuk om meer te zien dan alleen de haven en de stad. We denken te gaan wandelen in het Nationale Park maar eindigen in de bus naar het klooster uit de 10-de eeuw. Boeiend. We gaan naar de hoogste kliffen in Europa bij Cabo Ortiega. Een prachtige zee, donkere rotsen en witte golven.

Ja en vandaag komen de Liesbeth en Saskia. Dus werken we hard om de boot schoon te maken en ruimte te maken voor hun spullen. Met de tuinslang spuiten we de hele buitenkant schoon. Helaas vergeten we de ramen goed dicht te doen, dus nu hangt al het nieuwe opgemaakte beddengoed buiten weer te drogen. Het is nog steeds mooi weer, dus het is geen probleem maar wel dom!!

Over 15 min mogen we met de bus naar het vliegveld! De fotos zet ik er de volgende dag bij.