's Middags gaan we duiken, voor het eerst sinds 2009 in Egypte. De duik zelf is mooi, niet zo gevarieerd als in de Rode Zee of in Oman, maar het zicht is heel goed en er is een redelijk aantal verschillende soorten vissen en ook heel veel zee-egels. De dive leaders gebruiken deze als visvoer. Dit verklaart deels het grote aantal vissen in de buurt van de duikers. We blijven 55 minuten op een diepte tussen 9 en 12 m. Als we boven komen, héb ik het toch koud! Voor mij is een wetsuit van 5.5 mm bkijkbaar niet genoeg bij een watertemperatuur van 22 graden. De kou gaat gelukkig snel over; de duik was erg de moeite waard! De foto hiernaast laat de aangroei aan het trapje in de haven zien.
We maken het ons gemakkelijk en gaan de volgende dag met een open bus over het eilandje toeren. De bus is helemaal vol, we zijn blij dat we mee kunnen! Pas later zien we dat er nog twee bussen komen. Het is tenslotte augustus, de vakantiemaand in Portugal. Er zijn mooie uitzichten, de kliffen rijzen steil op uit zee, Porto Santo is een vulkaaneiland. De golfbaan blijkt de enige groene ruimte op het eiland.
De bus rijdt zelfs langs onze eigen haven, die we ook al vanaf een uitkijkpunt hadden gezien. Tenslotte heeft een klein eilandje niet zoveel te bieden, dus zelfs een haven, gebouwd door de NATO in de tijd van de Koude Oorlog, wordt dan onderdeel van de eiland rondrit!
Nils gaat naar de tandarts, de bobbel op zijn kaak is niet echt geslonken. Hij krijgt weer een antibiotica kuur; een andere dit keer. Misschien moet de kies er toch nog uit als we in Nederland zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten