Weer in het water; naar het schildpaddenstrand

Pélagie weer in het water
Het is nog hard werken de laatste dagen op het droge. Samen met Frits van de Belle Ciao, bekijken we de lekkage in de stuurboord voorpunt, die zit er al jaren! Volgens Frits is de beste mogelijkheid het raam er af te halen en opnieuw vast te kitten. We zijn er even zoet mee, vooral de naden goed schoonmaken kost tijd . Het lijkt er op dat de lekkage eindelijk is verholpen; we hebben al twee regenbuien gehad! Met hulde aan Frits! De kussens van ons binnenzit je zijn opnieuw gemaakt en bekleed. Ze zitten heerlijk en het zien er mooi uit, een verbetering.

Maandag moet er nog van alles af om dinsdag in het water te kunnen. Tussen alle bedrijven door inspecteert en poetst Hanneke met een hoogwerker de windgenerator. Ze zit netjes vast middels een harnas en lifeline. Nils wordt nog even de mast ingehesen voor een laatste visuele controle.

Alles komt op het nippertje af: de laatste stukjes verf, de nieuwe strepen en het laatste motoronderdeel. Nu genieten we weer van ons terras op het water. De zeebries waait, de fregatvogels en pelikanen zweven voorbij en zonsondergang is weer schitterend.

Nog niet alles is klaar, Willem laat Hanneke zien hoe je de olie en het oliefilter in beide motoren vervangt. Hij is een prima leraar, fantastisch! Weer een stapje op weg naar meer onafhankelijkheid!

Natuurlijk is er ook tijd voor gezelligheid ; we organiseren een borrel voor alle 6 Nederlandse boten op de Pélagie, om te vieren dat ze weer in het water ligt. We horen heel enthousiaste verhalen over Suriname, we zijn benieuwd. 

Schildpadden. Dinsdagavond gaan we naar een van de schildpadstranden. We zien de enorme leatherback schildpadden eieren leggen, het nest toedekken en weer in het water verdwijnen. Indrukwekkend en prachtig, een bijzondere belevenis in het donker op een strand met sterke golfslag en de maan achter de palmbomen! We zien ook de groene en hawksbill schildpad. Helaas is de groep mensen een beetje groot, dus is het dringen rond deze beesten. Wel is het leuk veel Trini’s te zien.

Op de terugweg naar onze bijboot ben ik, Hanneke, in het donker in een betonnen gootje gestapt, met een flinke haal langs mijn scheenbeen als gevolg. Natuurlijk gaat er meteen jodium op, zoals  bij alle infecties in de tropen. Met een pijnstiller kan ik gelukkig goed slapen. De volgende dag ziet de wond er prima uit. Het is geen gezicht die rode streep en het doet nog pijn, maar over een week is het vast weer over.
We komen weer in de ontdekkingsmode; dit weekend, 11 en 12 juni hebben we een auto gehuurd en gaan we samen met een aantal anderen op stap. Een wandeling naar de waterval staat op het programma. We kijken ernaar uit!