Intimidatie in Gran Riviere, Noordkust Trinidad

Op vrijdag 25 juni halen we om 22:00 uur in het donker, geholpen door ons deklicht, het anker op in Scotland Bay op Trinidad. We varen door de opening in de kust, vermijden het eiland en motoren langs Trinidad’s noordkust op weg naar Grande Riviere, achter de Bella Ciao aan. De tegenwind en stroom vallen mee, dus we halen de 5 knopen die ons om 6 uur zullen doen aankomen. Als ik ’s nachts om half 3 Nils aflos, zijn we halverwege. Na een half uurje komt er vanuit het donker ineens een fel licht op me af en iemand roept iets uit een bootje. Het eerste wat ik, Hanneke, denk is “Piraten” en besluit maar stoïcijns door te varen. De motor begint onregelmatig te lopen en ik roep Nils uit bed. We stoppen de motor, toch een visnet?  We zien niets met het licht van een zaklantaarn. We geven weer gas en gelukkig gaat alles goed, de Pélagie kan verder. Later moet ook de tweede motor bij om de 5 knopen te halen.

Om vijf uur begint het lichter te worden, maar dan ineens weer een heel fel licht dat op de Pelagie en mijn gezicht schijnt. Ook nu weet ik niets beter te doen dan maar door te varen. Dan stopt de stuurboord motor, toch een net in de schroef?? Ik roep Nils opnieuw. De motor doet het wel in neutraal maar niet in de versnelling, dus inderdaad een net of touw in de schroef. We proberen verder te varen met de andere motor maar maken geen vaart. In het vroege ochtend gloren zien we dat we vast hangen in een groot drijf-net. De vissers in de verte zijn bezig het net in te halen, dus daar wachten we eerst maar eens op. Ze zijn boos, varen tegen de Pélagie op en steken geen hand uit om te helpen. Nils moet zelf het water in om het net los te snijden. Ik bied ze 100 TT dollar aan om het net te maken, maar dat is niet genoeg. We maken er 200 TT van, 22 euro. Ze zijn niet tevreden en gaan alleen weg met een briefje met de naam van de boot erop, zie de foto hierboven.
Op één motor bereiken we Grande Riviere en slagen erin te ankeren, ondanks het ontbreken van de tweede motor. We liggen net een half uurtje in bed, als we stemmen horen. De vissers zijn terug en willen meer geld, 1500 TT zeggen ze nodig te hebben om het net te herstellen! Ze staan met 4 man om ons heen, 2 op het achterdek van de Pélagie, wel nadat ze het Nils hebben gevraagd. Ik vind zoveel geld schromelijk overdreven, maar Nils wil geen gezeur en betaalt nog 1300TT. Ze houden zich wel aan hun belofte om het net uit de schroef re halen. Ook Frits komt kijken of we geen probleem hebben, erg attent!

De vissers vertellen dat aan het andere einde van het drijfnet een klein lichtje zit en dat je geacht wordt eromheen te varen. Tsja… als je dat van te voren weet is het gemakkelijker. Dit geintje heeft ons wel ruim 160 euro gekost en mogelijk schade aan de schroef! Nou ja, toen we een keer in Groningen met de bumper tegen de pilaar van de parkeergarage zijn gereden, kostte dat ons 1200 euro.

Later op de dag gaat Nils nog een keer het water in en haalt nog meer touw en rommel uit de schroeven, zie hiernaast.

Schilpadden avontuur

In deze prachtige baai komen ´s nachts schilpadden naar het strand en er worden rondleidingen georganiseerd. Er zijn echter behoorlijke golven, dus met Peltje naar de kant wordt een avontuur! We halen het, maar zijn niet meer droog. We zien al overal schillen van eieren op het strand. De gieren zitten al te wachten, vandaar dat de kleintjes onder de bescherming van het donker naar de zee proberen te komen. Het blijkt dat het strand vanaf 18:00 uur alleen met een permit toegankelijk is, die vanaf 18:30 te koop is.

Die avond zien we veel grote leatherback schildpadden hun eieren leggen. Wel 5 van die grote gevaartes komen zomaar het stuk strand op waar we staan, indrukwekkend. Ook zien we een behoorlijk aantal uitgekomen eieren. De kleine schilpadjes racen naar de zee, zo koddig. Een fantastische avond. 

Ja, en dan moeten we door de pittige branding heen zien te komen om naar 2 kleine lichtjes verderop in de baai te kunnen varen in de pikdonkere nacht. Ook nu worden we nat, maar dat geeft niet! Het is heerlijk om weer veilig op de Pélagie droge kleren aan te doen en na een wijntje heerlijk te gaan slapen, wiegend op de golfjes.

Naar Tobago

De volgende dag genieten we van de heerlijke zeiltocht naar Tobago, scherp aan de wind. We hebben het gevoel, hier doen we het allemaal voor, al dat klussen. Het laatste uurtje moet de motor aan, de pittige stroom duwt de Pélagie te veel weg van Tobago.

Onze nieuwe aasvisjes van de Aldi doen het goed: een mooie Bonito, een kleine tonijn soort, laat zich vangen! Dus hebben we sushi samen met Frits en Reinhilde, heerlijk!
We liggen nu in Store Bay, een prachtige, rustige baai met een breed zandstrand, zonder veel branding. Nu in de avond klinkt er een steelband vanuit het hotel over het water. Er zijn sfeervolle lichtjes langs de kant. We genieten!