Wonen en klussen op het droge

We wonen nu alweer anderhalve week op het droge. De zwemladder fungeert als entree, waar netjes door iedereen die aan boord wil komen, wordt geklopt en van schoenen gewisseld. Met een grote balk als opstap, kun je zo naar binnen klimmen. Het water van de gootsteen loopt gewoon op de grond onder de boot weg, overal op het terrein zijn mooie afwateringsgoten gemaakt die direct naar de baai lopen, geen   probleem. We koken ook op de Pélagie, al halen we vaak ‘s middags een warme, nou ja lauwe, maaltijd  bij de lunchtentjes op en naast de marina, lekker makkelijk voor rond de 3 euro pp. De netstroom is hier 60 herz, onze acculader kan dat niet aan, die verwacht 50 herz. Gelukkig kunnen onze PC’s dat wel aan, net als de waterkoker en tandenborstel. We sluiten ze allemaal aan op een verdeelstekker.  De rest van de apparatuur en natuurlijk de verlichting, het is hier om half zeven hartstikke donker,  worden prima bediend door onze zonnepanelen.

Alleen de WC kunnen we niet gebruiken, wel zijn hier vlakbij toiletten, douches en wasmachines.  ‘s Ochtends legen we ons nacht emmertje in het toilet, dat gaat in een moeite door. Internet op de Pélagie is ook een heerlijke luxe, al moet je wel geduld hebben en is de digitale krant te groot. Nou ja, de wereld draait wel toch wel door.

De regentijd is begonnen, deze week zijn de wat koelere dagen erg welkom. Aan de hete zon zijn we toch alweer gewend, Hanneke slaapt ’s nachts weer met laken en sprei.

Er is hard gewerkt, door onszelf en ook door iedereen die we hebben ingehuurd. Allerlei bedrijfjes voor bootonderhoud zijn op het terrein aanwezig. En er is nog meer keus bij de buur-marina’s. Dit is ook een leuke manier om meer met de lokale mensen in contact te komen. Vooral met Ricky en Tim, die al ruim 8 dagen met de buitenkant van de Pélagie bezig zijn,  hebben we een leuke band opgebouwd. 

De oude anti-fouling is er helemaal afgeschuurd. Ze hebben 2 nieuwe lagen epoxy aangebracht met daaroverheen 2 lagen nieuwe, topkwaliteit anti-fouling. We zijn 2 keer zoveel kwijt aan materiaalkosten dan aan arbeidsloon.
Op de zeilmakerij werken alleen maar vrouwen, die een prima service verlenen. De beschadigde naden van de fok zijn weer gestikt. We denken dat dit gebeurd is op de oceaan toen de gennaker helemaal om de fok gedraaid zat midden in de nacht.  De naaimachines staan daar op de grond, de naaister zit lager; heel handig.

De klussenlijst wordt steeds korter; de WiFi en Marifoon antennes zijn geïnstalleerd. Ook is de in Las Palmas gekochte reserve computer van onze stuurautomaat geïnstalleerd,  de oude is nu reserve. Bovendien weten we nu, door mee te kijken, hoe we deze eventueel zouden moeten vervangen. Ons “derde bemanningslid” heeft ook aandacht en zorg nodig! Hanneke’s standaard klusje, alle binnenlak beschadigingen bijwerken, is ook weer gedaan. Het roestvrije staal blinkt als een zonnetje. De strepen op de buitenkant van de Pélagie zijn vervangen.

De klussenlijst wordt ook langer: de bakboord start accu is hartstikke leeg. Daar hadden we al eerder problemen mee, die vervangen we dus. Ook laten we onze huishoudaccu’s testen; misschien zijn die na 3.5 jaar ook wel aan vervanging toe, het laden middels de motor gaat na een paar minuten heel traag. In Suriname zijn geen jachthavens, dus moeten we het wel van accu’s hebben. Gelukkig blijken ze nog goed, misschien is er iets mis met de nieuwe Master Volt oplader? Daar wordt verder naar gekeken als we weer in het water liggen. Pas dan kan de motor draaien, immers die heeft waterkoeling.
Het Volvo motor onderhoudsboek hebben we maar eens goed bestudeerd. Dit onderhoud hebben we altijd uitbesteed, net als dat van onze auto, maar nu moeten we toch zelf zorgen dat alles op tijd gebeurt. Olie verversen kan het beste als de motor net heeft gedraaid, dus op het water. Willem van de Flying Swan gaat ons helpen, fantastisch! Dat willen we zelf kunnen, het moet tenslotte volgens het onderhoudsboek om de 100 uur motor gebruik. Een scheepsmotor is geen automotor….. Onze anodes moeten worden vervangen, dus vragen we het Volvo service bedrijf om dat te doen en nog een aantal controles. De brandstof toevoerslangen blijken toe aan vervanging. Beter nu dan straks midden op zee een diesel-lekkage! We kijken uitgebreid mee, weer een boel geleerd.
Steeds meer Nederlandse boten arriveren hier in de baai van Chaguaramas, immers Trinidad ligt buiten het hurrricane gebied en het storm seizoen komt er nu aan. De Minor, Flying Swan, de WitteRaaf en Sally Lightfoot kwamen begin deze week. We hebben heel gezellig bijgekletst. Met de Minor en Flying Swan hadden we dagelijks contact gedurende de ARC, maar sinds Kerst 2010 hebben we ze niet meer gezien. Erg leuk om bij te praten en ervaringen uit te wisselen. De verhalen die we horen over de rest van de Caraibische eilanden heeft ons aan het denken gezet over onze route volgend jaar. Willen we daar ook naar toe of kiezen we voor een route langs de Zuid Amerikaanse kust met een vroege passage door het Panama kanaal? We denken er nog over na.
Als alles goed gaat gaan we dinsdag het water in en kunnen we weer genieten van ons terras op het water met uitzicht op de baai van Chaguaramas. Ook willen we graag weer zeilen, als is het maar in de buurt van Trinidad om alle verbeteringen aan de Pélagie uit te proberen.
Nu genieten we van een lekker glaasje wijn, een goed stukje muziek uit onze buitenluidsprekers  en de lampjes van de marina. Het leven is prima! Straks lekker naar bed op onze nieuwe matrassen, goed voor de rug. Morgen wachten weer nieuwe klusjes,
Groetjes van Hanneke en Nils