De machtige Essequibo rivier op

De  Essequibo

In het Noorden van Zuid-Amerika liggen een aantal grote rivieren, de Amazone is de grootste, daarna de Orinoco, die uitmondt in Venezuela. De Essequibo is de derde grootste, deze heeft zijn monding in Guyana. Daar liggen we op zondag 21 augustus.

Bij het eerste ochtendlicht zijn we wakker om van de stroom méé te profiteren om naar Bartica te varen, waar we kunnen inklaren. Nils heeft alle waypoints, een specifieke GPS positie, waar we langs moeten, al in onze plotter gezet, zodat de route op ons scherm zichtbaar is. De echo-pilot, onze vooruit kijkende dieptemeter, geeft vertrouwen en komt goed van pas als Nils toch een keer een typefout heeft gemaakt en we te dicht bij een eilandje dreigen komen.

Het is een schitterende tocht. We zijn onder de indruk van de brede, bruine stroom, de andere oever is héél ver weg. Er staan majestueuze bomen en afwisselende huizen langs de oevers. Bijna alle huizen hebbe een steigertje met een bootje erbij. Bij het eerste ochtendlicht zien we de witte reigers van hun slaapboom naar de voedselgronden overvliegen, een half uur later gevolgd door kwetterende papagaaien, zoals altijd in paartjes. Het ochtendlicht tovert prachtige weerspiegelingen in het rivierwater. We komen langs het oude Fort eiland, met de ruïne van fort Zeelandia gebouwd door de Nederlanders; tot 1814 was Guyana onderdeel van de Nederlandse kolonie West Indië.

Nog veel Nederlandse namen herinneren aan die tijd, zoals Roed en Rust, de werf waar we voor anker lagen, het plaatsje New Amsterdam  en het fort "KijkOverAl". Veel vervoer gaat over water, de snelle watertaxi’s doen anderhalf uur over het traject dat ons ruim 5 uur kost.

 Mijnbouwcentrum Bartica

Net tegen hoogwater bereiken we Bartica, waar we voor anker gaan voor inklaren en boodschappen. Bartica is een klein mijnstadje, met maar een paar mooie gebouwen. De meeste gebouwtjes zien er vervallen en armoedig uit, er ligt overal afval, de koeien lopen over de vuilnis dat in een hoekje op straat ligt. Aan- en afvoer van passagiers en goederen gaat grotendeels via het water. De overdekte markt is deels boven het water gebouwd, waar scheepjes direct kunnen aanmeren, zie de foto. Ook is de startplaats van de watertaxi’s te zien, later horen dat er zelfs een bewaakte parkeerplek is voor kleine bijbootjes.
Met veel moeite doen we onze boodschappen. Een lokale Sim-kaart is niet te vinden, alleen in de hoofdstad Georgetown. Uiteindelijk vinden we een internet cafe. Er rijden wel bussen, maar we hebben geen idee waar naar toe. Een toeristen buro of een kaart van het land zijn er niet te vinden. Voor uitstapjes naar het binnenland moeten we bij de resorts zijn. Kortom het valt ons niet mee. Andere zeilschepen zien we ook niet. Morgen maar naar een van de resorts voor informatie.
Hartelijke ontvangst in het Baganara resort

De volgende ochtend varen we heel voorzichtig tussen een aantal ondieptes door naar het Baganara hotel. Onze elektronische kaart op de plotter heeft zover de rivier op geen details meer, maar onze vaarwijzer geeft voldoende informatie. Het resort is prachtig gelegen op de punt van een eiland met een breed strand, grasvelden en schitterende bloeiende struiken, zie de foto gemaakt vanaf onze ankerplek. Ook hier zijn we het enige zeiljacht. De manager ontvangt ons allerhartelijkst met een drankje van de zaak. We mogen gratis voor het eiland ankeren, WiFi gebruiken als het er is, bijna nooit, en wandelen op het eiland waar veel vogels zijn. Ze hebben een kaart van Guyana voor ons en een folder met georganiseerde uitstapjes naar het binnenland. We schrikken van de prijzen, alles gaat per vliegtuig. Wegen zijn er praktisch niet en verder over de rivier gaat alleen vrachtvaart. Ook de resorts in het binnenland zijn hartstikke duur. Nou ja, we zien wel. We gaan eerst maar eens praten met een zeilende Duitser die hier al jaren woont en misschien meer informatie heeft.

‘s Middags krijgen we een guided tour over het eiland en zien we veel vogels. De gids is enthousiast en vertelt veel. We leren steeds beter kijken en zien ook zelf met name de roofvogels boven in de bomen zitten, zie hiernaast de “laughing falcon”. Er zit een enorm kolonie zwaluwen in de bomen rond het resort, die regelmatig met zijn allen tegelijk opvliegen, een prachtig gezicht.

groetjes van Hanneke en Nils